Until Death Do Us Part [ COMPLETED ]

CHAPTER 28

CARAMEL POV

   The other day naisipan kong pumunta sa Tomford University to request a home school learning for myself dahil nakaka ilang parin ang lumabas ako habang binuburol pa si Papa, wala din akong ganang kumain o gumalaw–galaw but thanks to Pierce lagi siyang na riyan para bwesistin ako.

    My instructor let me take a home school learning together with a music tutorial from a theatre music director. Well, Pierce really do a lot for me... After the agreement ay bumalik na kami sa bahay niya at habang nasa byahe ay todo chika naman itong si Pierce.

  “Hindi mo ba aayusin ang libingan ng Papa mo?” Pierce asked while driving.

He turn to look at me waiting for my response but I just shrugged knowing that they will really hate me if I do it.

“Daan tayo sa mall, pa kulay ako ng buhok.” Pag iiba ko sa usapan.

He just sigh at nagpatuloy sa pag maneho hangang sa marating namin ang MOA, it really look big at maaring makilala ako ng ibang follwers ko sa social media so we took a secret way papasok sa loob ng mall.

“Ayaw mong makita ka kasama ang pinaka gwapo mong kasintahan?” Kumindat pa ito habang naglalakad na nakaharap sa akin imbes na sa daan.

“Nakita mo na ang first wanted poster ni Sanji diba? Wala lang, kamukha mo kasi pag kumikindat ka eh.” Banat ko sa kaniya.

“Ang sama mo sa’kin...” He pout his cupid bow lips and then make face like he was about to cry or something. Para siyang asong pinagalitan ng amo.

“Ang kulit mo kasi, halika na...” I take his hand and wear the shades with a cap to prevent people recognizing me.

Saktong pag pasok namin sa elevator may mga taong nasa loob na nito, mabuti nalang at nakapag sout na ako ng pang harang sa mukha kaya malabong makilala pa ako ng mga ito.

“Caramel, this color will be great.” Ang lakas pa ng boses sa pagka bigkas niya ng pangalan ko kaya hinampas ko ito siya gamit ang brochure na hawak ko.

“I fucking disguise myself so people can’t recognize me, tapos tatawagin mo lang din naman pala ako sa pangalan ko!” Gigil kong kinurot ang tagiliran niya.

Pinag titinginan naman kami ng mga tao kaya mabilis akong umarte na wala sa oras.

“Hon, you know that Caramel is not my liking...” I cling myself to his arms that made everyone go back to mind their own businesses.

    ‘Just once... Sana maging perfect itong pag papakulay ng buhok ko.’ I whispered to myself hoping that no one will recognize me.

Pero parang iba yata ang plano ni Pierce dahil maya’t maya ay panay Caramel ng Caramel ang loko, luckily nobody inside the room mind about it hangang sa matapos ang pag papakulay at trim ko sa buhok ko.

“My sweet Caramel, naka bili na ako ng snacks.” Salubong niya sa akin sa may entrance habang bitbit nito ang sandamakmak na snacks.