Deniz Mavisi

9/ neyin bedeli?

sevgili okuyucular; yakın bir arkadaşım ''iyiki varsın'' adlı bir hikaye yazmaya başladı eğer okumak isterseniz celebialev profiline girip çalışmalar bölümünden okuyabilirsiniz.

iyi okumalar..

Deniz mavisi 9.bölüm

Devrim tam Karşımda duruyordu. Törene çağıracakları iş Adam'ı devrimmiydi yani. Ben kaçmaya çalıştıkça Karşımda bitiyordu. Kalbim yine hızlanmaya başlamıştı. Bundan nefret ediyordum. Devrim konuşmaya başlayınca kulaklarımı ona verdim.

"Beni bu güzel güne davet ettiğiniz için teşekkür ederim. hepinizi tebrik ediyorum. inşallah ilerde herşey istediğiniz gibi olur.. hepiniz diplomalarınızı almak için sabırsızlanıyorsunuz ve bende sizi daha fazla bekletmeyeceğim. Öncelikle okul birincisine diplomasını takdim edicem." Dedi ve eline bir kağıt verdiler sanırım okul birincisi o kağıtta yazıyordu. Kağıdı okudu ve tekrar bize döndü
" okul birincisi Deniz Atagül ü alkışlarla buraya davet ediyoruz"dediğinde donup kalmıştım resmen benim adım söyleniyordu. kalakalmıştım Öylece.

"Deniz kalksana adam seni bekliyor" Dilanın konuşmasıyla kendime geldim ve hızlı adımlarla küsriye doğru yürüdüm. Yanına gittim elindeki diplomayı bana uzattı ve tebrikler dedi.
Ben hala şoku atlatamamış bir şekilde teşekkür edip yerime geçtim. bütün gözler üzerimdeydi ve ben bundan utanıyordum. hızlı adımlarla yerime geçerken devrim diplomaları vermeye başladı. dünya ne kadar da küçük. ben birşeylerden kaçtıkça burnumun dibinde bitiyordu.

"Çok yakışıklı değil mi?"

Dilanın cümlesiyle ona doğru döndüm. Evet yakışıklıydı fakat bir okadarda kendini beğenmiş birisiydi. küçük dağları ben yarattım havasındaydı. Dilan devrime hayranlıkla bakarken ona cevap verme gereksiniminde bulundum.

"Bilmem normal bir erkek işte" dedim ve benim bu söylediğime Dilan Gözlerini devirdi.

"Kızım şu adama bir baksana ne Kadar'da yakışıklı. bir kere adamın değişik bir Tarzı var" dedi bana Gözlerini kocaman açarak konuşmuştu.

"Bizim şirketin yeni ortağı" dedim bir anda

"Sen ciddimisin? Deniz bravo gerçekten bravo başka söylemediğin neler var" dedi sesi biraz yükselmişti.

"Dilan lütfen?"

"Şirkete yeni ortak geliyor ve benim şimdi haberim oluyor. deniz biz arkadaş değilmiyiz? Ya biz kardeşiz kardeş, aramızda sır olmazdı"dedi buna bu kadar sinirlendiyse eğer devrimle Olanları anlatsaydım nolur du hiç bilmiyorum.

"Hala yok Dilan biraz sakin ol bak kep töreni Başlıyor. böyle ayrılmayalım."

"Ben gitmekten vazgeçtiğimi söylicektim sana" demesiyle ikinci bir şaşkınlık yaşadım.

"Gitmeyecek misin?"

"Hayır giymeyeceğim eskisi gibi yanındayım"

"Teşekkür ederim Dilan" dedim ve ona sarıldım. Dilanın gitmesini hiç istemiyordum o benim çocukluk arkadaşımdı biz birlikte büyüdük. Dilanla sarılmayı bırakınca etrafa baktığımızda Kepleri atmak için neredeyse Herkez bir yere toplanmıştı. bizde Yanlarına gittik ve hepberaber keplerimizi havaya doğru fırlattık. Bugün bu okulda son gün dü artık mezun oluyordum hemde birincilikle. bundan daha güzel ne olabilir di ki. Dilanla son kez okulu turluyorduk.biz dilanla gezinirken devrim bize doğru geliyordu bu adam hala gitmemişmiydi. Yanımıza geldiğinde bana baktı ve "Deniz nasılsın bakalım" dedi.