Deniz Mavisi

17/çare

Gözlerimi yavaşça araladığımda kendimi bir hastane odasında bulmuştum. Kendimi çok bitkin hissediyordum. Bütün bu olanlar beni sarsmıştı. Hayatım ellerimden kayıp gidiyor ve ben hiç bişey yapamıyordum. Devrimi tekrar gördüğümde içimde o aptalca kıpırtılar oluşmuştu yine. Lanet olsun. ben devrimi seviyorum. Bana yaptıklarının farkında olduğum halde seviyorum. Aptal kalbim acıya acıya, kanaya kanaya devrimi seviyor. Çok Çaresizim sığınacak kimsem Yok. Ve Devrim'inde  dediği gibi ben bu bebeğe bakamam. Daha kendime bakamazken karnımdaki canlıya nasıl bakarım. Aldırmaktan başka çarem Yok. Elimi karnıma koydum ve bebeğimle konuşamaya başladım. " özür dilerim, böyle olsun istemezdim. Senden vazgeçmek Zorundayım lütfen bana kızma. Eğer daha farklı şartlarda olabilseydik senden vazgeçmem söz konusu bile olamazdı. Baban bizi istemiyor ve kendine göre de haklı sebepleri var. Özür dilerim" gözlerimden yaşlar akarken birden kapı açıldı Batı ve yanında bir doktor girdi.

"Deniz hanım nasılsınız?" Sesi doktor

"Teşekkürler iyiyim" dedim

" beslenmenize dikkat etmiyorsunuz kan sonuçlarınız bunu gösteriyor. Ve en önemlisi siz tek değilsiniz bir canlı taşıyorsunuz bunu göz önünde bulunarak beslenmelisiniz. Size folik asit ve Demir ilacı ilacı yazıcam ondan sonra çıkış işlemlerinizi halledip çıkabilirsiniz.

"Peki teşekkürler"

"Geçmiş olsun" diyip çıktı doktor.

"Hayırlı olsun" dedi Batu doktor çıktıktan hemen sonra

"Çıkmak istiyorum"

"Benim anlamadığım nişanlı olduğumuz halde bana elini bile tutturmazken, daha iki gündür tanıdığın adamın altına nasıl yatabildin?.. dur bir dk bir dk .. yoksa onunla yatman karşılığında para mı aldın? Tabi ya sözleşmenin feshide bu para ile sağlandı." Diye sıraladı batu benim konuşmama fırsat vermeden.

"Hiçbirşey dışarıdan göründüğü gibi değil batu. Dışı seni içi beni yakar." Diyebildim.

" peki öyle olsun ben çıkış işlemlerini hallediyorum sende hazırlan o sırada" dedi ve çıktı.

Batı çıktığında burdan nereye gidebileceğimi düşündüm. Gitmem gereken yer belliydi aslında. Devrime gidip bebeği aldıracağım söyleyecektim. Benim için ne kadar acı olsada başka çarem yoktu. Ben bu düşüncelerle boğulurken Batı geldi ve birlikte onun arabasına bindik. Beni devrimlerin evine götürmesini söyledim. Yaklaşık 25-30 dk sonra gelmiştik. Beni bırakıp kendisi gitmişti.

Kapıya doğru ilerlediğinde ayaklarımının ve ellerimin titrediğimiz farkettim. Cesaretimi toplayıp zili çaldım. Kapıyı hizmetlilerinden biri açtı.

"Buyrun kime baktınız ?" Dedi

"Devrim bey burdamı onunla konuşmam gerekiyor" dedim

"Bir dakika ben devrim beye haber vereyim" dedi sırada arkada devrim belirdi ve "bırak gelsin" dedi. Ben içeri girdim hizmetli kadın o sırada uzaklaştı.

"Ne var ne istiyorsun?" Deri sert bir tavırla

"Ben, şey" diyebildim kelimeler ağzımda dolandı.

"Evet sen ne?" diyerek beni tekrarladı.

"Kabul ediyorum.. aldıralım" dedim

"Sonunda.. ben hastaneyi arayım S
randevu alalım erken tarihe de şu saçmalıktan kurtulalım" dedi ve beni burda bırakın hızlı adımlarla ilerledi. Bende olduğum yerde beklemeye başladım.