Deniz Mavisi

19/ceza

Kafamı yastığa koyduğum her an yaşadığım kötü şeyleri düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Bir bataklıktayım ve battıkça batıyorum. Mutlu değilim. Mutlu olma hissini hatırlayamıyorum. Bir şeyler batıyor. Acıtıyor. Üzülüyorum. Artık üzülmekte istemiyorum ama bir seçim yaptım ve belkide daha fazla üzülmek zorundayım. Her elimi kalbimi koyduğumda orda olan şey beni mahvediyor. Ve hala onu ordan çıkartamıyorum. Kahretsin ki çıkmıyor. Kolay ağlayabilen biri değilimdir. Hiçte olmadım. Ama bu kadar şeye dayanamıyorum gözlerimi tutamıyorum. Karnımdaki can için güçlü olmam gerek. Devrime katlanabilecekmiyim bilmiyorum. Sadecen rab'den bana biraz daha iyi niyetli olmasını diliyorum.
Gözlerimi araladığımda daha hava yeni aydınlanıyordu. Gece boyunca düşünmekten pek uyuyamamıştım. Bu odadan çıkmaya bile utanıyorum. Ben Acaba uyanmışlarmı diye düşünürken kapı çaldı. "Girin" dedim gelen kişi evim hizmetlisiydi.
"Deniz hanım günaydın. Kahvaltıya bekleniyorsunuz" dedi
Ardından ben kafamı sallayınca oda odadan çıktı. Elimi yüzümü yıkadım Kıyafetim olmdığım için müge'nin verdiği pijamalarla aşağıya indim yavaş adımlarla. Masada herkes oturuyordu. Ben gelince gözler bana doğru çevrildi.
Nereye otursam diye düşünürken Devrim atıldı.
"Saat kaç deniz ?" Diye sordu
Saate bakıp "08:05"diye cevapladım.
"Bu evin kuralları var her gün 8de masada olmak zorundasın. Bu seferlik affediyorum şimdi geç şuraya otur" dedi yanını göstererek. Her zamanki gibi kabalığı üzerindeydi yine. Alt tarafı 5dk geç indim. Cevap vermeden oturdum.
Önüme yiyecek bir şeyler koydum.
"Ee deniz nasıl hissediyorsun bebek nasıl?" Diye atıldı birden müge
"Bilmiyorum, hissetmiyorum"diye cevapladım
"Ama onu sen taşıyorsun"
"Küçük bir şeydir o daha hissetmem için erken olabilir"dedim
"Haklısın bende saçmaladım. Ne düşünüyorsun peki?"diye sordu niye böyle garip sorular sorduğunu anlamıyordum
"Beklemediğim bir şeydi müge" dedim
"Kusura bakma canını sıktım sanırım"
"Hayır sorabilirsin tabiki"
"Beyler artık kalkalım toplantıya geç kalacağız"dedi devrim ardından bana bakarak "Canının istediği bir şey olursa çekinme tamam mı?" Dedi
"Teşekkür ederim" dedim ve sonrasında müge ve ben başbaşa kaldık.
Sanki biraz daha iyi davranıyordu Devrim bana.keşke hep böyle olsa bana karşı.
"Deniz kahve içermiyiz ?"
Müge'nin sorusuyla kafamı ona doğru çevirdim.
"Olur" dedim
Ve benim cevabımla koşa koşa mutfağa gitti. Ne kadar kötülük yapmış olmalarına rağmen mügeyi seviyordum o diğerlerinden farklıydı kalbi daha yumuşak daha duyguluydu. Yaşadığı şeyleride küçümseyemem kolay değil çünkü. Mügeyi kalpten affettim. Ama diğerlerini özellikle Devrimi nasıl affederim. Ona her baktığımda o an aklıma geliyor bana dokunuşları, ruhumu öldürüşleri ve bu evi yıkıp dağıtasım geliyor ama herseferinde kenara çekilip susuyorum. Susuyorum ama içmdeki çığlıklar susmuyor. Birazda olsa içinde bana karşı birşeyler vardır diye düşünüyordum. Ama kocaman bir aptalmışım. Ona karşı hissettiğim duyguları bitiremedim sadece içimde bir yerlere gömdüm.
"Kahveler hazırrrr" mügenin bağırışıyla irkildim.
"Birşey mi oldu?" Diye sordu müge
"Hayır bağırınca birden ürktüm"dedim
"Bende birşey oldu sandım kızım ya"dedi
"Yok yok otur hadi kahvemizi içelim"dedim ve kahveleri servis edip oturdu.
"Ee yok mu canının istediği birşeyler?"diye sordu
"Hayır erken herhalde daha. Şuan tek sorunum sabahları çok kusuyorum." Diye cevapladım
"Doktor ilaç vermedi mi?"
"Daha düzgün bir doktorla görüşemedim herşey çok ani oldu"
"Haklısın canım"
Mügeyle oturup bir kaç saat dertleştik iyi gelmişti konuşmak. Oda çok doluymuş.
"Müge?"
"Efendin canım?"
"Ben çok bunaldım biraz dışarı çıkıp annemi göreyim olur mu?"diye sordum
"Deniz abimle bozuşmayın"dedi
"O gelmeden gider gelirim lütfen biraz annemi göreyim"
"Tamam ama lütfen abim gelmeden git gel abimin yine canını sıkmasını istemiyorum"
"Tamam merak etme çok teşekkür ederim" dedim yanağına öpücük kondurdum
"Ben şimdi üzerimi giyineyim sonrada çıkarım hızlıca" dedim ve hizlica yukari ciktim uzerime birseyler gecirdim ve evden ciktim. Biraz yürüdüm sonra bir magazaya girdim telefon rica edip annemi aradım
Bir kaç çalışta telefon açıldı.
"Alo" dedi
"Anne" dedim
"Deniz ! Nerdesin sen?" Diye sordu şaşkın sesiyle
"Görüşme şansımız var mı?" Diye sordum
"Ne taraftasın?"diye sordu
"Sarıyer"dedim
"Sahildeki herzaman gittiğimiz kafeye geç geliyorum"dedi
"Tamam"dedim ve telefonu kapatıp sahibine verdim
Annemin dediği yola doğru yürüdüm fazla uzak değildi. Kafeye girdim ve cam kenarına oturdum. Buraya uzun zamandır gelmiyordum özlemiştim. Yaklaşık 20 dk sonra annem kapıdan içeri girdi. Ayağı kalktım. Karşımda durdu ve acı bir şekilde bana baktı. Birden sarıldı. Sonra tekrar baktı bana ve oturduk masaya.
"Çok solgun gözüküyorsun"dedi
"Biraz yorgunum" dedim
"Bebek? Duruyor mu o ?" Diye sordu
"Evet" diye yanıtladım
"Deniz yapma. Aptalca davranma aldır o adamın bebeğini"dedi
"Hayır yapamam anne lütfen bunu benden isteme"dedim
"İyi devam et sen böyle. Evli değilsin o adamın evinde kalıyorsun. İnsanlar neler diyor biliyormusun ? Dur ben söyleyeyim sana. Herkes Devrim Aksoy'un kapatması oldu diye konuşuyor hakkında. Yakışıyor mu bu sana? Yakıştırıyormusun bunu soyadımıza ha ?" Diye sesini biraz yükseltti.
"Evlenecek benimle söz verdi bana"diye yanıtladım
"Sen inanıyormusun buna? Bende seni akıllı sanardım" dedi
"Anne neden beni biraz olsun anlamıyorsun? Bu hayatı ben seçmedim benimde hayallerim vardı, bende isterdim düzgün bir şekilde evleneyim ama ailemin bedelini ödüyorum ben"dedim
"Hala şansın var" dedi
"Anne lütfen yeter ben seni gormek için aradım"dedim
"Sen benim kızımsın dayanamıyorum deniz. Hangi anne ister kızının böyle olmasını"
"Iyiyim bir sorun yok yakında evleneceğiz zaten"dedim
"Peki mutluysan. Bulantıların nasıl? Değişiklik var mı?"diye sordu
"Sabahlari çok kusuyorum"diye yanıtladım
"Normal. Daha bu iyi günlerin.
Annemle konuştuk dertleştik nasıl dolmuşsam konuşurken havanın karardığını farkettim. EYVAH! SAAT? Hemen saate baktım 21:45ti. Umarım Devrim gelmemiştir.
"Anne benim acil çıkmam lazım devrim gelmeden eve gitmeliyim"dedim
"Tabi kalkalım"dedi ve kaltık hesabı ödedi. Dışarı çıktık. "Taksiyle git"dedi cebime bir miktar para sıkıştırdı. Teşekkür ettim ve Hızlı bir şekilde taksiye bindim evi tarif ettim. Kısa süre sonra geldik. Taksiye parasını ödeyip indim. Hızlı adımlarla kapıya doğru ilerledim ve kapıyı çaldım.
Kapı açıldı. Bir baktım ki kapıda sinirli bakışları ile Devrim duruyordu.
Ani bir hareketle kolumdan çekti ve içeri soktu beni.
"Bu saatte kimim koynundan geliyorsun" diye bağırdı bana
Gözlerim dolmuştu.
"Ne dediğinin farkındamısın?"dedim
"Gayet farkındayım. Burası o gevşek babanın evi değil. Burda geç saatlere kadar dışarıda gezemezsin" diye bağırıyordu.
"Kötü bir şey yapmadım"diyebildim.
"Kimin yatağından geliyorsun ? Söyle gebertirim seni" dedi ve boynumu tuttu boğazımı sıktı. Herkes bize bakıyordu. Evin çalışanlarıda dahil.
"Abi yapma hamile kadın birşey olacak şimdi"diye bağırıyordu müge arkadan
"O güzellikten anlamıyor bende anladığı dilde konuşuyorum" dedi devrim çok sinirliyli korkuyordum.
"Kimseyle değildim annemle görüştüm"dedim kısık bir sesle
"NE!"diye bağırdı ve kolumdan tutarak yukarıya doğru sürükledi beni.
"Abi yalvarırım yapma bebeğine acı birşey yapma kadına" diye bağırıyordu müge
Devrim onu dinlemeden beni odasına soktu.
"Demek ailemi yakan insanlarla görüştün bugün"dedi beni itti yatağa doğru düştüm. Ağlıyordum.
"Yalvarırım birşey yapma. Bebeğe birşey olacak" dedim hafif hafif sancım vardı.
"Sen ne hadle bu evden çıkıyorsun? Ne hadle benim düşmanlarımla görüşürsün"diye bağırıyordu
"Onlar benim ailem" diyebildim
"Kes sesini! Sana çıkıp gezebilirsin aileni görebilirsiniz dedim mi? Bu evde ben nasıl istersem öyle yaşayacaksın"dedi
"Ben çok bunaldım annemi özledim sadece" diyebildim gözyaşlarım arasında.
"Deniz" dedi saçlarımı tuttu.
"Dua et can taşıyorsun, dua et karnında benim bebeğim var. Eğer bir daha ailenden biri ile görüşürsen seni doğduğuna pişman ederim" dedi
Susuyordum korkudan konuşamıyordum. Gözü dönmüştü. Bir yandanda karnımdaki sancıyla baş etmeye çalışıyordum.
"Sancım var biraz uyuyabilirmiyim" diye sordum
"Uyu" dedi
"İyi geceler" dedim kapıya doğru yönelirken "nereye?" Diye sordu
"Uyumaya" diye yanıtladım
"Bundan sonra bu odada benimle kalacaksın"

Herkese iyi geceler nasılsınız benim küçük ailem )) size sürpriz yapayım dedim. 
İnstagramda ailemiz için küçük bir grup kurmayı düşünüyorum katılmak isteyenler yazsın ordan bana. bölümler ve istekleriniz hakkında konuşuruz öpüyorum sizleri çoook 😍😘❤️