Deniz Mavisi

10/ alt tarafı bir öpücük

sevgili okuyucularım; yeni bölüm biraz geç kaldı ama mazur görün.

iyi okumalar...

Devrimden~

Deniz şuan Yanımda Bana neyin bedelini ödüyorum diye soruyordu. artık bir yola girmiştik ve bu yoldan çıkış yoktu. neredeyse yolun sonuna geldik. bir haftadır Atagül şirketini çökertmek için uğraşıyorduk. başta planda deniz vardı ama onu en son plana attık. Ünal Atagül'ün yok oluşunu izlemek benim için paha biçilemez olacaktı. Tadını çıkara çıkara izleyeceğim yok oluşunu. deniz ne kadar masum görünürse görünsün fakat bu Ünal  Atagül'ün kızı olduğu gerçeğini değiştirmiyor. benim ailem nasıl yok olduysa o Şerefsiz de yok olup, eriyip gidicekti.

"Ne alaka şimdi?" Diye sordum şimdilik şüphelenip korkmasını istemiyordum ama bu kıza karşı iyi olamıyordum. kendime ne kadar söz versemde bir yerde patlıyordum.

"Ya şu yaptıklarınıza bir baksanıza!! Beni öpüyorsunuz iki dakika sonra aklınıza bile gelmiyorum. Ne olarak görüyorsunuz beni?" Diyerek bağırmaya başladı. bende zaten tam olarak dediği şeyi yaparak Canını yakmak istiyordum.

"Merak etme bir öpücükle hamile kalınmıyor. alt tarafı bir öpücüğü neden bu kadar büyütüyorsun ki?"diye sordum kaşlarımı havaya kaldırarak. şu anki haline baktığımda sinir Küpü olduğu belli oluyordu.

"Tabi alt tarafı bir öpücük ne Önemi varki."dedi. yüzü asılmıştı. görende ilk kez biriyle öpüşüyor sanırdı. onu ilk kez tatilde yakamozun Altın'da öpmüştüm beceriksizce Karşılık vermişti. O günden sonra onu takmamıştım.

"Güzel. Hadi geldik inelim "dedim birlikte arabadan indik ve yalının kapısını çaldık. kapıyı açan orta yaşlarda bir bayandı. salona geçtiğimizde Şeref bey,gülfem hanım ve kuzey vardı.

"Siz birlikte mi geldiniz ?" Diye sordu kuzey, denize bakarak.

"Evet ağabey. devrim beyi bizim mezuniyet törenine diploma dağıtmak için çağırmışlar giderken Sağolsun benide getirdi" dedi. bana hesap veriyormuş gibi geldi. ağabeyinden korktuğu çok barizdi.

"Pekala açmısınız çocuklar?" Gülfem Hanım'ın sorusuyla hemen atladım.

-evet
-evet

Evet. ikimizde evet demiştik. sabahtan beri hiçbirşey yememiştim ve karnım ciddi anlamda açtı.

"Peki ozman mutfağa gidin Aynur hemen hazırlar birşeyler" dedi Gülfem hanım

"Tamam anne. devrim bey burdan" dedi deniz eliyle işaret ederek ve birlikte mutfağa ilerledik. mutfakta bize kapıyı açan hizmetli vardı.

"Aynur abla bize 2servis açarmısın?"diy e sordu deniz. benim Anlamadığım kimse denizin diplomasını sormamıştı. belkide Şeref bey şirketin batma noktasında olduğunu öğrenmişti ve ailecek bunu düşünüyorlardı. denizin hiç bir şeyden haberi olmadığı çok belli idi. şuan rahat rahat masaya tabakları koyuyordu. sanki yüzü solgun gibiydi.

''deniz sen iyimisin?''diye sordum.

''iyiyim devrim bey''dedi ve benim o sırada telefonum çalmaya başladı.arayan emirdi.

''efendim''dedim

''devrim şirket tamamen batma noktasında bitirdik onları.evlerinden, arabalarına kadar aldık sayılır.bir kaç güne öğrenirler.''demesiyle yüzümde kocaman bir tebessüm oluştu. sonunda bitiyordu.