ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 42

စုပြုံဖွဲ့လာသော ရေများက နက်ရှိုင်းလှသည့် အသူရာချောက်ဖြစ်လာသည်။

မြစ်လေသည် ပြင်းထန်ပြီး လင်းရုဖေး၏ အနက်ရောင်ဆံနွယ်များအား ပျံ့လွင့်စေကာ သူ၏အင်္ကျီလက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း လွင့်မျောစေနေသည်။ သူ၏အောက်ခြေတွင်ရှိသည့် လှေငယ်လေးမှာ မြစ်ထဲတွင် သွားလာနေကာ အကယ်၍ ခဏအကြာတွင် လှိုင်းလုံးကြီးများကြောင့် မှောက်သွားမည့်နှယ်။ လှေငယ်လေး၏ ဦးခေါင်းပိုင်းတွင် မတ်မတ်နေသော ကျန်းချောင်အာက သင်္ဘော၏မှီခိုအားထားရာ ဖြစ်လာသည်။ မြစ်ရေ ရိုက်ခတ်သံများ ပေါ်လာပြီးသူ၏အင်္ကျီလက်အနားအား စိုစွတ်သွားလေသည်၊ သို့သော် လူငယ်လေးရဲ့ မျက်နှာတွင်ကား သူ၏မူပိုင်အပြုံးကြီးကြီးမှာ ဆက်လက်ရှိနေဆဲပင်။

သူက လက်မောင်းထဲမှ ဘူးသီးခြောက်မှ အရက်ကို ပါးစပ်အပြည့် သောက်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။

"သခင်လေး အာရုံစိုက်ပါ-ကျွန်တော်တို လှည့်တော့မှာ-"

သူက ထိုကဲ့သို့ ပြောပြီးနောက်တွင် ရွက်အား ပြင်းထန်စွာ ဆွဲတင်လိုက်ပြီး လှေ၏ဦးတည်ရာနှင့် လိုက်ညှိနေလေ၏။

လှေငယ်လေးမှာ လေယူရာ ယိမ်းနေသည်။ လင်းရုဖေး၏ ပထမဆုံးအကြိမ် မြစ်ကို ဖြတ်ခြင်းက ဝတ္ထုရှည်ဆန်ဆန် အတွေ့အကြုံ ရစေပြီး အာရုံစိုက်ကာ ဂရုတစိုက် စောင့်ကြည့်သည့်အခါ တစ်ခုချင်းစီက စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

"ကုန်းဇီ သေချာ ကိုင်ထား...."ကျန်းချောင်အာက အော်လိုက်သည်။

အခြားသော ပြင်းထန်သည့် လှိုင်းလုံးက ရိုက်ခတ်လာပြီး လှေငယ်လေးမှာ သွားကိုက်နာကဲ့သို့ တစ်ကျွီကျွီမြည်လာသည်။ လင်းရုဖေးက ရွက်တိုင်ကို ကိုင်ထားပြီး ဘေးနှစ်ဖက်လုံးမှ လေချွန်သံကဲ့သို့ ပြုလုပ်နေသော မြစ်ပြင်သို့ ကြည့်လိုက်သည်။

သူက သူ၏အသံအား မြင့်လိုက်ရင်း"မင်း ဘယ်နှစ်ခါလောက် ရှေ့တိုးလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက် ဖြစ်နေပြီလဲ"

"ကျွန်တော် မမှတ်မိဘူး--"

ကျန်းချောင်အာက ရယ်မောလိုက်သည်။