ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

chapter 137

Chapter 137
Imperial MeowAugust 12, 2023
Chapter 137

ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီး

----------------------

လင်းရုဖေးက ​အကြောက်အကန်ငြင်းဆန်ရတော့သည်။

"ငါမဟုတ်ဘူး...ငါမလုပ်ခဲ့ဘူး"

သို့သော်ငြား ချီယွီကလက်ဆန့်လိုက်ချိန်တွင် သူ့အင်္ကျီလက်အပြင််ဘက်သို့ ပေါက်စလေးက ကုတ်တွယ်ထွက်လာလိမ့်မည်ဟု မည်သူကထင်မည်နည်း။ယင်းလေးက မူလကမောပန်းနေဟန်ရှိသော်လည်း လင်းရုဖေးအား မြင်လျင်မြင်ချင်း ချက်ချင်းပင် သူ့မျက်၀န်းတွေက အသက်ဝင်တောက်ပသွားတော့သည်။ယင်းပေါက်စလေးက အားကုန်သုံး၍ လင်းရုဖေးအရှေ့သို့ ယိုင်တိုင်တိုင်လျှောက်လာပြီး လင်းရုဖေးရဲ့အင်္ကျီလက်မှတဆင့် တွားသွားတက်လာသည်။

ယင်းလေးသာ လူစကားပြောနိုင်ပါက ထိုသို့အော်လာပေလိမ့်မည်။

"အဖေ နောက်ဆုံးတော့ရောက်လာပြီပေါ့ ဒီထူးဆန်းတဲ့ ဦးလေးကြီးက အရမ်းကြောက်စရာကောင်းတာပဲ"

လင်းရုဖေးမှာ အသက်ရှူရပ်သွားလေသည်။ရင်းနှီးသည့် အမူအရာနှင့် သူက အမြန်ပင် ထိုသို့မဆိုလိုကြောင်းပြောပြရန်ပြင်၏။ 

ချီယွီက လက်ယမ်းပြကာ လင်းရုဖေး၏စကားလုံးများမှာ ဟန့်တားလိုက်သည်။သူ့ကြည့်ရသည်မှာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြစ်လွန်းနေသဖြင့် အရေးကြီးသည့်တစ်ခုခုပြောလာမည်ဟု လင်းရုဖေးက တွေးမိလိုက်သဖြင့် အသာနားစွင့်ထားလိုက်သည်။

သို့သော်ငြား ဤလူက ယွီရွေ့လက်ထဲရှိခွက်အား ထိုးပြကာ "နောက်ထပ် တစ်ပန်းကန်"ဟု မျက်နှာတည်တည်နှင့် ဆိုလာလိမ့်မည်လို့ မည်သူကထင်လိမ့်မည်နည်း။

လင်းရုဖေး : "......."

ချီယွီက ဖျော်ရည်အား စိတ်ကြိုက်သုံးဆောင်နေစဥ် လင်းရုဖေးက ပေါက်စလေးအား ချီထားပြီး ဂရုတစိုက် ကြည့်ပေးနေရ၏။ပေါက်စလေးမှာ မိစ္ဆာမျိုးနွယ်ဖြစ်ရန် ထိုက်တန်ပေသည်။ယင်းလေးက တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုပိုအကြီးမြန်လာသည်ပင်။ယခုတွင်မူ ယင်းလေးက နောက်ထပ်လုံးဝိုင်းဝိုင်းပေါက်စီလုံးလေးဖြစ်လာသော်ငြား သွားလေးများကမူ ထွက်မလာသေးဘဲ အသံလေးမှာလည်း ကလေးသံလေးသာဖြစ်နေဆဲပင်။ရာသီဥတုကသာ မပူလွန်းပါက ယင်းလေးအား လက်မောင်းထဲတွင် နွေးနွေးလေးဖြစ်သည်အထိ ဖတ်ထားချင်မိပေ၏။