ပဒုမၼာ သတိျပန္လည္လာတာဟာ ၄ ရက္ေျမာက္ခဲ့ေလၿပီ။ မုျဒၵာ ကေတာ့ သူ႔အစ္မေတာ္ ပဒုမၼာ ရဲ႕နံေဘးမွာပဲ အခ်ိန္ျပည့္ေနၿပီး အနီးကပ္ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနခဲ့သည္။ တပ္စခန္းကိုလည္း မျပန္ေသးပဲ သူ႔ရဲ႕စစ္သူႀကီးနွစ္ဦးကိုသာ တာဝန္မွန္သမ်ွ ေခတၱလႊဲအပ္ထား၏။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းေတာ့ စစ္သူႀကီးသီဟသူရိန္က မပ်က္မကြက္လာေရာက္၍ သတင္းေပးပို႔ကာ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေလသည္။
တဲေဆာက္ထားသည့္ ၿခံ၀ိုင္းအလယ္မွာ မီးဖို၍ေဆးက်ိဳေနေသာ စရီမုျဒၵာ ကို ပဒုမၼာ တဲအတြင္းကေန လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ သူမရဲ႕မ်က္ဝန္းေလးေတြက အင္အားသိပ္မရွိေသးေပမဲ့လို႔ အနည္းငယ္ေတာ့ ၾကည္လင္လာေပၿပီ။ က်ိဳထားသည့္ေဆးရည္ခြက္ႏွင့္အတူ နို႔ဆန္ျပဳတ္ထည့္ထားေသာ ေျမထည္ပန္းကန္လုံးေလးအား ကိုင္ေဆာင္၍ တဲအတြင္းသို႔ ဝင္လာသည့္ မုျဒၵာ ရဲ႕မ်က္နွာကို ပဒုမၼာ ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း အသက္ဝင္စြာ ၿပံဳးရယ္လိုက္သည္။
" ဘာေတြကို သေဘာက်နွစ္ၿခိဳက္လို႔ ၿပံဳးရယ္ေနပါသလဲ အစ္မေတာ္ ? "
ေဘးမွာ အသာထိုင္ခ်ၿပီး ၿပံဳးရယ္ေနတဲ့ ပဒုမၼာ ၏မ်က္နွာကိုေငးၾကည့္ရင္း မုျဒၵာ ေမးလိုက္သည္။ ထိုအခါ ပဒုမၼာ ကႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ဖ်ားေလး အေပၚသို႔ေကာ့တက္သြားသည္အထိ ၿပံဳးရယ္၍
" စရီ႕ရဲ႕မ်က္နွာမွာ အမဲေတြစြန္းေပေနတယ္ .. "
ညာဘက္သို႔ ေဘးတေစာင္းေလးလွဲထားရာကေန ပဒုမၼာ ေျပာလိုက္ေသာအခါ မုျဒၵာ လက္ထဲကိုင္ထားသည့္ေျမပန္းကန္ခြက္မ်ားကို ေအာက္သို႔ခ်၍ ကိုယ့္ပါးကိုယ္ လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ေနေလသည္။ ဤတြင္ လက္မွာေပက်ံေနေသးသည့္ အုိးမဲေတြက ပါးျပင္တစ္ေလ်ွာက္္၌ ပို၍စြန္းထင္းကုန္ေလသည္။ ထိုအခိုက္တံ့ေလး၌ ညီညာစီတန္းေနေသာ သြားေလးေတြေပၚလြင္လာသည္အထိ ပဒုမၼာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
" လာ .. ဒီနားကို ေခါင္းငုံ႔ပါဦး စရီရယ္ "
လွလွပပေလးၿပံဳး၍ ရယ္ေမာေနေသာ ပဒုမၼာကို မုျဒၵာ မွင္သက္စြာေငးၾကည့္ေနမိရာမွ ေခါင္းကိုအေရွ႕သို႔တိုးၿပီး ငုံ႔ေပးလိုက္၏။ ပဒုမၼာ သည္ အက်ႌလက္အနားစေလးျဖင့္ ေပက်ံေနသည့္ မုျဒၵာရဲ႕မ်က္နွာကို သန္႔စင္ေအာင္ ယုယုယယေလးသုတ္ေပးေနရွာသည္။ အခုလိုက်ျပန္ေတာ့လည္း မာန္မာနနဲ႔ေဒါသကင္းစင္ေနသည့္ ကေလးေပါက္စနေလးကဲ့သို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေခါင္းေလးငုံ႔၍ထိုင္ေနသည့္ မုျဒၵာ ဟာ ပဒုမၼာရဲ႕အျမင္မွာေတာ့ လြန္စြာမွ ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလြန္းေနရွာသည္။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုး ၊ ေနွာင္ႀကိဳး
Historical Fictionအင္း၀ေခတ္ (ရတနာပူရမင္းေနျပည္ေတာ္)ကို အေျခခံ၍ ေရးသားထားေသာ စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္သာျဖစ္သည္ ။ အင်းဝခေတ် (ရတနာပူရမင်းနေပြည်တော်)ကို အခြေခံ၍ ရေးသားထားသော စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်သာဖြစ်သည် ။ Written by JE Rain.
