"İşte bu tamamen saçmalık!" Eda gözlerini kocaman açıp yüzüme tuhaf tuhaf bakmaya başlayınca gülümsedim.
"Ben mi saçmalıyorum? Asıl sen pembe fanusundan çıkmalısın. Liya bu bir gerçek bence psikopat katil o!"
"Canım arkadaşım, neye göre katil damgasını yapıştırdın? Sence bu profesyonel bir davranış mı?" Eda omuz silkip önümde ki kağıtları gösterdi.
Cinayet büroya çevirmişti evimi!
Hızla ayağa kalktım.
"Yeter bu kadar!" Dedim sitemli sesimle. Eda tepkisini hiç bozmadan hala bir şeyler düşünüyor gibiydi.
"Özenle seçiyor, farkında değil misin? Zayıf, orta boy, sarışın. Her kurban aynı görünüşe sahip. Katilin bir amacı var gibi."
"Evet orası kesin. Her şeyi ince ayrıntısına kadar planlayan zeki biri." Eda beni başıyla onayladı.
Sehpanın üstünde ki dosyaları toparlamaya başladığımda Eda da konuşarak bana yardım ediyordu.
"Elbet birgün gerçekler ortaya çıkacaktır. Adalet Her zaman yerini bulur."
Bu konuyu şimdilik uzatmak istemediğim için sessiz kalıp ortalığı toplamaya devam ettim.
Meslek olarak en zor olanı seçmiştim. Şimdi savcılığın zorluğu ile boğuşuyordum. Bir yıl olmuştu savcılığa geçişime. Üç yıl avukatlık yapıp sonunda mertebemi yükseltip savcı olmuştum.
Avukatlıkta zordu ama savcılığın bambaşka bir zorluğu vardı.
Eda ile her yeri toparlayıp uyumak için odalarımıza dağıldık. Eda ile yaşıyordum ve canım arkadaşım üniversiteden tek ve yakın arkadaşımdı. İnsanlara güvenmediğim için sadece Eda'yla arkadaş olabilmiştim. Eda benim tek güvendiğim insandı. O benim dayanağımdı... Tabi Yaman'ım da...
♡♡♡
Sabah altıda uyanıp kendime sert bir kahve hazırladım. Her gün olduğu gibi dinç olmalıydım. Yorulmak, uykusuz kalmak gibi sorunlarım asla olmamalıydı çünkü ben Cumhuriyet Savcısıydım.
Dolabımda siyah ceket, pantolon ve askılı strablez büstiyerimi çıkarım giyindim.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
(Liya'nın kombini)
Saçlarımı düzleştirip at kuyruğu yaptım. Kombine uygun makyajımı yapıp, çantamı ve ayakkabımı da alıp evden çıktım. Eda uyuyor olmalıydı. Alarm kurduğunu bildiğim için asla onu uyandırmak gibi bir aptallık yapmıyorum. Uykudan uyanınca aşırısı asabi olduğu için hiç bulaşmıyorum.
Arabama atlayıp adliyeye yola çıktım. Yarım saatin ardından adliyeye ulaştım ve arabamı otoparka park edip adliyeye girdim.
Topuklu ayakkabımın çıkardığı sesin eşliğinde tüm gözler bana dönüyordu. Dik yürüyüşümden taviz vermeden odama ulaştım. Kapımın üstünde ki altın rengi ile yazılmış yazıya gururla baktım.
