Sarı Kadınım

20

Bahçede oturuyordum.
Birden bağırarak pardon kükreyerek yılmaz girdi.
Birden saçımdan tuttu.
Çığlık attım.
"YÜRÜ"diye bağırdı.
"Canım acıyor"diye bağırdım.
Yere fırlattı.
Çimlerin üstüne düşmüştüm.
Tekmelemeye başladı.
Bağırıyordum.

"Yapma"diye bağırdım.
Ağlıyordum.
Kriz geçiriyordu.
Tekme atmayı bıraktı.
Arkasını döndü.
Ayağa kalkmaya çalıştım.
Gözlerim kararıyordu.
Bana baktı.
Hızlıca tekme attı.

Gözlerim kapandı.

Duygu çimlerin üstüne bayılmıştı.
Yılmaz ise sinirle baktı.
Niye dövmüştü ki karısını.
Doğana sinirlenip dövmüştü.
Onları izleyen adamdan habersiz.
Barana herşey çok garip geliyordı.
İzlemişti baran nasıl dövdüğünü.

Yanlarına gitmemek için zor durdu.
Kaç saat geçti hala kalkmadı duygu.
Yılmaz elinde kova ile geldi.
Kovaya baktı sonra duygunun üstüne döktü.
Buz gibi suydu.
Duygu hızla gözlerini açtı.
Korkarak baktı.
Boşalan kovayı duygunun üstüne fırlattı.
Acı içinde bağırdı duygu.
"KALK LAN"diye bağırdı.
Kalkmaya çalıştı.
Hali yoktu.
Yılmaz saçından tutup kaldırdı.
"Bırak"dedi sadece.
"YÜRÜ"diye kükredi.

Saçından tutarak ayağa kaldırdı.
"Niye hamile değilsin"diye kükredi.
"Niye hala değilsin allahın cezası"diye bağırdı.
Saçından tutarak çıkardı yatak odasına.
Yatağa fırlattı.
Üstüne çıktı.
"YAPMA"diye çığlık attı duygu.
Duyguyu soymuştu.
Duygu çığlık atıyordu.
İçine 4 kez boşalmıştı.
Zorla sahip olmuştu duyguya.
"O piçe hamile olduğunu zevkle söyliyeceğim günü bekliyorum"dedi.

Duygu çarşafı üstüne dolayıp banyoya gitti.
Üstüne

Havalar buz gibi olmuştu artık.
Aşağıya indi güçlükle.
Bahçeye oturdu.
Boş gözlerle izliyordu bahçeyi.
Yağmur yağıyordu.
Gözünden yaşlar akıyordu.
Gökyüzü de eşlik ediyordu.

Sabaha kadar oturduğu yerden hiç kalkmadı.
Yılmaz evden çıkmıştı.
Duygu ise yüreğindeki ateş ile ayağa kalktı.
Çalılıkların arasında bir beden görmüştü.
Dikkatle baktı.
Baran olduğunu anladı.
İlk önce şaşırdı.
Etrafa baktı.
Yavaşça baranın yanına doğru gitti.
Görünmeyecek şekilde durdu.
"Ne işin var burda"dedi korku ile duygu
Baran duyguyu süzdü.
Yüreği acı pişmanlık ile yanıyordu.
"Zorla mı evlendin"dedi duygu yutkundu.
Bakışlarını kaçırdı.
"Ne değişecek"dedi duygu.
"Ben söyliyim hiç birşey"dedi duygu.

"Ne dedi"dedi baran.
"Ne ile tehdit etti seni"dedi baran.
Cevap vermedi duygu.
"Tehdit ettiği yok"dedi
"Yalan söylemeyi başaramıyorsun"dedi.
Duygu barana öyle baktı ki.
"İyi mi"dedi sadece.
Baran kafasını olumsuz anlamda salladı.
Duygunun gözünden yaş düştü.
"Odaya kapattı kendini"dedi
"Ne yemek yiyor ne su içiyor"dedi.

Gözünden yaşlar akıyordu.
Baran duyguya baktı.
"Biraz daha dayan"dedi
"Kurtarıcam seni"dedi
Duygu gülümsedi.
Acının tatlı gülümsemesiydi bu.
"Ben bittim artık"dedi duygu.
"Öldüm"dedi duygu.
"Unutun beni artık"dedi acı içinde.
"Öldü olarak görün"dedi
Arkasını döndü.
"Kurtarıcam seni"dedi baran.

Duygu evin içine girdi.
Odaya çıktı.
Yatağa yattı.
Gözlerni kapattı.
Uyumaya çalıştı.
Başardıda.

Uyuduktan yarım saat sonra geri uyanmıştı.
Akşam davet olacağı için hazırlanması gerekiyormuş.

Yüzündeki morlukları kapatıcı ile kapattı.
Hazırdı.
Aşağıya indi.
Yılmaz beğeni ile süzdü.
Birlikte arabaya bindiler.
Davetin olacağı yere geldiler.
Yılmaz duygunun elini tutmuştu.
O kadar çok sıkıyordu ki.
Parmak izleri çıkmıştı.
Masaya oturdular.

Duygu yorgun bakışları ile etrafı süzdü.
Birden tanıdık gözleri gördü.
4 adam bakıyordu onlara.
Nefretle.
Duygu yutkundu.
Baran gözlerindeki acıma duygusu ile baktı.
Yüzündeki morluklar kapanmıştı.
İçi acıyordu.
Duygu bakışlarını doğandan çekmiyordu.
Gözleri yorgunlukla doluydu.
Sakalları uzamıştı.
İçi yanıyordu.
Yutkundu.
Birden bacağında baskı hissettmesi ile.
Yüzü acı ile kasıldı.
"O gözlerini eve gidince eline vericem bekle sen"dedi yılmaz.
Duygu korku ile yutkundu.
Ayağa kalktı.
"L-lavaboya"dedi duygu.
Hızlıca lavaboya gitti.
Gözünden akan yaşlara engel olamıyordu.
Aynadan kendine baktı göz yaşlarını siliyordu.
Ama geri akıyordu.
Kapı hızlıca açıldı.
İçeri baran girdi.
Kapıyı kilitledi.
Duyguyu kendine çekti.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Hıçkırıkların sesi çıkmıyordu.
"Şşhh. Geçecek"dedi baran.
Kqpı sert şekilde çalmaya başladı.
Korku ile ayrıldı duygu.
"Aç kapıyı aç"diye sertçe seslendi yılmaz.

Baran hızlıca kabinlerden birine girdi.
Duygu kapıyı açtı.
Açar açmaz yüzüne inen tokatla.
Acı içinde inledi.
Saçına yapıştı yılmaz.
"Rezil ettin lan"dedi
"Ben napayım şimdi sana he"dedi
"Ben seni nasıl geberteyim"dedi.
Sinirden köpürmüştü  yılmaz.
"Unutacaksın onu"
"Onları unutacaksın analdın mı beni"dedi yılmaz.
"Bak"dedi
Aynaya baktırdı.
"Bana aitsin"dedi
"Kimin yanındasın benim"dedi.
"O piçi unutacaksın"dedi.
"Yoksa seni"dedi.
"Gebertene kadar döverim karıcım"dedi gülümseyerek.
Duvara fırlattı.
Burnumu sertçe duvara vurmuştum.
Acı içinde inledim.
Lavbodan çıktı.

Baran hızla kabinden çıktı.
"Dayanamıyorum"dedi duygu hızla.
"Bugün ya benim cenazem çıkar yada onun"dedi duygu hızla.
Göz yaşlarını sildi.
"Sakın"dedi baran.
"Duygu sakın"dedi.
Gözyaşlarını sildi.
Lavbodan çıktı.

Gecenin sonuna kadar doğan ile göz göze gelmemeye çalıştı.
Baran,ferhat,gökhan ve doğan gözlerini hiç ayırmadan duyguya bakıyordu.
Gecenin sonunda ayağa kalktılar.

"Duygu"dedi baran.
Duygu yılmaza baktı korku ile.
Baran direk sarıldı.
"Kendine zarar vermek gibi bir eylem yapma"dedi sesizice
"Çok geç"dedi sesizice duygu.
"Ben bugün öldüm.bana olan bakışlarından sonra öldüm zaten"dedi duygu.
"Sakın"dedi baran.
"Hepinizin istediğini vericem bugün"dedi duygu.
Ayrıldı barandan.
Gülümsedi.

Yalvaran bakışlarını görmezden geldi.
Yılmazın yanına gitti.
Sert bakışlarını gördü.
Birlikte arabaya bindiler.
Arabayı hızla sürmeye başladı.
İkiside yol boyu konuşmadı.

Koca evin önüne geldiler.
Korumalar kapıyı açtı.
Evin içine girdiler
Kıyamet şimdi başlıyordu.
Duyguyu saçından tutarak yere fırlattı.
Tekmelemeye başladı.

Sabah olmuştu.
Güçlükle gözlerini açtı.
Bugün büyük gündü.