Sarı Kadınım

70 🔥

Ne ara 70.bölüme geldikk....
Şu sıralar psikolojik olarak çok iyi değilim.
Galiba mental çöküşteyim aşkolar ckxxk.
————————————————————-
Bebeğimizi kontrole gelmiştik.
3 aylık olmuştuk artık.
Aradan 2 ay geçmişti karnım kendini belli ediyordu.
"Düşük tehlikesi var"dedi dilek.
Doğana baktım direk.
"Çok dikkat etmelisin"dedi
"Stresten uzak dur"dedi
"Tamam"dedim sadece.

Hastaneden çıkmıştık.
Eve gidiyorduk.
Durgunduk ikimizde.
Derin nefes verdim.
Eve gelmiştik.
Direk yukarı gittim.
Çocuklar okuldaydı.
Bugün iremde kalıcaklardı.
Sadece dördüzler vardı.
Gökhan ve burcu yoktu.
Akşama kadar uyumuştum.
Uyandığımda saat gece yarısı idi.
İçimdeki sıkıntı ile göz yaşlarım aktı.
Boğazımdaki yumru yüzünden Yutkunamıyordum.
Kalbim çok hızlı atıyordu.
Birden odanın camı patladı.
Çığlık attım.
Çocukların ağlama sesi geldi.
Koşarak çocuklarımın odasına girdim.
Hepsini beşikten çıkardım.
Kurşun sesleri geliyordu.
Hızlıca çamaşır odasına soktum.
Pencere yoktu.
Alpaslan ve denizi odaya koydum.
Atlas ve korayı almak için odaya girdim.
Hızlıca aldım onları.
Ama içeri duman girmeye başladı.
Korkuyordum deli gibi.
Hızlıca  çamaşır odasına girdik.

Anlamıştım.
Evi yakıyorlardı.
Yüreğim korku ile çırpınıyordu.
Telefonum yanımda değildi.
İçeri duman girmeye başladı.
Öksürüyordum deli gibi.
Çocuklarımın burnuna bez tutuyordum.
İki elimle dördünün ağzına zor tutuyordum.
Bilincim kapanıyordu.
Kapının alt kısmına büyük bir havlu koydum içeri girmesin diye.
Ama girmişti çoktan.
Öksürüyordım deli gibi.
Çocuklarım ağlıyordu.

Doğan nerdesin allahın cezası adam gecenin bir yarısında nerdesin.

Dayanmaya çalışıyordum.
Ama dayanamıyordum.
Çocuklarım için dayanacaktım.
"DUYGU"diye haykırış duymuştum.
Doğanın sesiydi bu.
"DUYGU NERDESİN"diye ses geldi.
"ÇAMAŞIR ODASI"diye bağırdım tüm gücümle nefesim daralmıştı.
Kapı açıldı hızlıca.
"Duygu"dedi doğan arkasına baktım alevler içindeydi ev.
"Çocukları al"dedim.
"Alıcam seni bekle güzelim"dedi.
"Hemen gelicem dayan"dedi.
"Çocukları götür hadi"dedim ağlıyordum.
Doğan dördünü kucağına almıştı.
Hızlıca çıktı.
Öksürüyordum deli gibi.
Havlu ile ağzımı kapattım.
Bilincimi kaybetmek üzereydim.
Dayanacaktım.
Doğan gelecekti şimdi.
Nefes almam zorlaşıyordu.
Bekle duygu dayan.
Daha ölmek için vardı.

Doğa daha erkek arkadaşını tanıştıracaktı bana.
Barkın ve mert 2.sınıfa geçicekti daha vardı.
Dördüzlerime 2 yaş partisi yapıcaktım daha.
Bebeğimi doğuracaktım.
Ona alışveriş yapıcaktık.
Şimdi ölemezdim.
Bunu doğana çocuklarıma yapamazdım.
Doğan girdi içeri.
"Geldim birtanem geldim"dedi kucağına aldı.
"Yürürüm"dedim.
Odadan çıkmıştık.
Alevlerin  içinden geçiyorduk.

Sonunda çıkabilmiştik yangından.
Ama bilincim kapanıyordu.
Ambulans gelmişti.
"Çocuklarım"dedim sadece.
"Kadın vurulmuş"diye bağırdı sağlık çalışanları.
"4 yada 5 aylık sanırsam 1 kurşun yarası"dedi kadın.
Elimi doğanın yüzüne koydum.
"İyiyim"dedim sadece.
Delirmiş gibiydi.
"Söz veriyorum iyi olacaksın"dedi.
"İyiyim"dedim yine gülümseyerek.
İyi değilim doğan.
Canım yanıyor.
Boğazım acıyordu.
Birden ağzımdan kan gelmesi ile kan kusmuştum.
"DUYGU"diye bağırdı doğan.
En son hatırladığım ambulansa bindirilmemdi.