Ne zaman kendini eksik hissetse koca adama sığınan kadın.
Koca adam bana zarar vermez
Koca adam bana en büyük zararı vermişti.
Hayatımın hatasıydı o adam
Kurtuluşum yoktu artık.
Onun tutsağı olmuştum.
Konser bitmişti çoktan eve gelip duş almıştım. Sabah uyandığımda çocuklar ile kahvaltı yapıyorduk. İremin yanına gittim yeni şarkım çıkıcaktı. Konuşuyorduk. "ne yapıcaksın peki" dedi irem. "bilmiyorum" dedim. "neyapıcam nasıl yaşayacam bilmiyorum" dedim. Eve gitmiştim daha fazla konuşmak istemediğimden eve geldim. Çocuklar gelmemişti. Evde kimse yoktu ben tektim. Aşağıya indiğimde ferhat ile göz göze geldim. Gözlerim şaşkınlık ile açıldı. Psikopatça gülümsedi. Elindeki silaha baktı. Yutkundum. Şimdi olamazdı sonum olmayacaktı değil mi. Daha çocuklarım küçüktü. "anne" diye ses geldi..
Çocuklar gelmişti bir bana bir ferhata bakıyorlardı. Atlas, deniz,Alpaslan,koray bana bakıyordu. Barkın,mert, ve doğa bana bakıyordu. 7 tane silah sesi duydum. Çocuklarım bir bir yere yığıldı. Korku ile çığlık attım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Silah sesi susmuyordu. "YAPMA" diye haykırıyordum. Çocuklarımın yanına gittim kan içinde kalmışlardı. "Doğa aç gözünü" "barkın mert annem açın gözünüzü" dedim. Açmıyorlardı. "HAYIR" diye hakırdım. Bağırıyordum sadece. Çığlık çığlığa ağlıyordum. "AÇIN GÖZKERİNİZİ" diye çığlık attım. Açmıyorlardı. İçeri koşarak doğan ve Gökhan girdi arkalarından baran. Doğana baktım. Ferhata silahını doğrulttu. Sıkmaya başladı tepki vermiyordu. "AAAAAAA" diye çığlık attım doğanın kafasını göğüsüme bastırdım. Çocuklarım ölmüştü daha küçücük olan çocuklarım ölmüştü.
Hepsi ağlıyordu. Çığlık çığlığa ağlıyordum yüreğim yanıyordu. Hastaneye kaldırıldı hepsi Morgun içindeydim. 7tane cansız küçük masum suçsuz beden. Elim ile ağzımı kapattım. Barkının elini tuttum. "annem" dedim. Daha yeni kavuşmuştuk meleğim ile. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Doğan çıkardı zolra morgtan. Hepsi cenaze aracına bindirildi ve mezarlığa gittiler. Yüreğim yanıyordu. Nefes alamıyordum. 7 çocuğumda ölmüştü. Mezara gömüyorlardı. "HAYIR, HAYIR" Diye bağırdım. "ATMA NOLUR ATMA NEFES ALAMAZ NOLUR" dedim. "BARKIN NEFES ALAMAZ LÜTFEN" dedim. "KARANLIKTAN ÇOK KORKARLAR LÜTFEN DOĞAN" diye bağırdım. Zor tutuyorlard beni. "YAPMA ATMA DOĞAN" dedim. Mezarlarına sarılıyordum.
Herkes üstüme geliyordu. "Duygu 1 ay geçti alış artık" dedi Baran. Sinirle baktım ona. "BENİM ÇOCUKLARIM ÖLDÜ LAN" diye bağırdım. "BENİM ÇOCUKLARIM GÖZÜMÜN ÖNÜNDE ÖLDÜ" dedim GÖZLERİNDEKİ O KORKUYU BEN GÖRDÜM SADECE" dedim "SENİN O ORUSUPUNUN ÇOCUĞU OLUCAK KARDEŞİN VAR YA" diye bağırdım. "O VURDU LAN O ÖLDÜRDÜ ÇOCUKLARIMI" dedim. "BANA KORKARAK BAKIYORLARDI." Dedim "BUNUN ACISI İLE YAŞAMAK NE KADAR KÖTÜ BİLİYOR MUSUN" dedim. "BAK O FERHATII BULURSAM" dedim. "ONU VARYA ONU ÖLDÜRECEM" dedim. "İLK ÖNCE ONU ÖLDÜRECEM SONRA KENDİMİ ÖLDÜRECEM" dedim. "BEN BEN ÖLDÜM LAN BEN ÖLDÜM" dedim. "AYN ANDA 7 TANE ÇOCUĞUMU MEZARA GÖMDÜM" dedim. "BANA GELMİŞ ALIŞ DİYORSUN SEN ALIŞTIN MI LAN" dedim. "SEN ALIŞTIN MI SEVGİLİN İLE BİRLİKTE ÖLDÜRMEDİLER Mİ ÇOCUĞUNU" dedim.
Doğanın silahını avcumun üstünde tutuyordum. Titriyordu elim. Doğan kapıyı kırmıştı. Göz göze geldik. "Yapma duygu yapma"dedi "Beni sensizlik ile sınama" dedi "YAPMA DUYGU NOLUR" dedi. Derin nefes aldm. Silahın emniyetini açtım. "HAYIR DUYGU" diye kükredi. "özür dilerim" dedim sadece. "o ferhatı öldür lütfen" dedim. "çocuklarının kanını yerde bırakma nolur" dedim. "duygu yapma" dedi Ama çok geçti çoktan tetiği çekmiştim ve bu hayat ile bağlantımı kesmiştim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
