Sarı Kadınım

34

3 saat hiç konuşmadık öylece durduk.
Haava kararmıştı.
Telefonum dahi çalmıyordu.
Hiç mi merak etmiyordu beni.
"Gidelim mi" dedi.
"Hasta olucaksın yoksa" dedi.
Ayağa kalktım omzumdaki paltosunu verdim.
"Yılmaz" dedim tekrar.
Boynuna sarıldıım.

"Teşekkür ederim" dedim.
"Yanımda olduğun için" dedim.
"Oğlum çok şanslı olucak senin gibi bir amcası olucağı için" dedim.
"Erkek mi" dedi şaşkınlıkla kafamı evet anlamında salladım.

"Sağlıkla doğsun" dedi.
"Yalnız doktorun dediklerini dinlersin umarım" dedi kaşlarımı çattım.
"Stresten uzak duruyorsun.Eğer bebeğine bir şey olsun istemiyorsan stresten uzak dur" dedi
"Sence stresten uzak durabilecek miyiz" dedim alay ile gülerek.
Kafamı hayır anlamında salladım.
Arabaya bindik
Araba konağın önünde durdu.

Arabadan  indik.
Çatal bıçak sesleri geliyordu yemek yiyorlardı büyük ihitmalle.
Ve kahkaha sesleri.
Yılmaza baktım oda bana baktı.
"Girmesek mi" dedim
"Baksana mutlular bozmayalım hiç" dedim.
"Hem doğan gider benim geldiğimi görünce" deddim.
"Baksana mutlu oda bozmayım hiç ben" dedim.
"Sen gir" dedim.
Kaşlarını çattı.
"Sen nereye" dedi
"Otel de kalırım" dedim.
"Saçmalamayı kes" dedi
"Yılmaz lütfen" dedim.
"Olmaz duygu yürü" dedi.
"Lütfen" dedim gözlerim dolmuştu.
"Biliyoruz ben girdiğimde hepsi suspus olucak" dedim
"O mutlu anlarını bozmak istemiyorum" dedim.
Yüzüme öyle baktı ki.
Acıma duygusu ile baktı.
Gözlerimi kaçırdım.
Arakdan taksi geliyordu hemen durdurdum.
Gülümsedim yılamza.
"Sorarlarsa" dedim sustum.
"Neyse ya sormazlar zaten" dedim gülümseyerek.
Taksiye bindim.
Dileğin evine gelmiştim ücreti ödedim.
Küçük bir apartmandı.
Ziline bastım biliyordu geleceğimi yolda haber vermiştim.
Kapıyı açtı direk giriş kat olduğu için şanslıdım.
Hamile halim ile çıkmıyacaktım o kadar merdiven.
İçeri girdim.
Montumu çıkardım.
"Ay buz gibi olmuşsun" dedi ellerimi tutarken.
"Geç geç hemen sıcak birşeyler yapim sana" dedi salona geçtim çekingen bakışlarım ile.Koltuğa oturdum.
Elindeki çay tepsisi ile geldi yanıma.
Çayı elime aldım sıcaktı.
Üşüdüğümü hisettmiştim.
Sorgulamıyordu.
Birden kendi sesimi duydum. Televizyona baktım.
Eskiden katıldığım müzik programıydı.

"Sesin gerçekten çok güzel" dedi dilek.
Gülümsedim sadece.
Aklımdaki düşüncelerden uzaklaşmak için dikkatimi televizyona verdim.
Sabah kalktığımda dilek kahvaltı hazırlamıştı.
Zorla birkaç şey yemiştim.
Ayağa kalktım.
"Ben gitsem iyi olucak" dedim.
"Herşey için teşekür ederim" dedim
"Her zaman gell tek kalmak çok sıkıcı" dedi gülerek zoraki gülümsedim.
"Yiğenime iyi bak" dedi elini karnıma koydu.
Taksiye binip YILDIRIM konağına geldim.
Kapıyı çalacaktım ki kapı açıldı.
Yılmazdı.
Sabahın erken dilek erken çıkıcaktı beş buçuktu saat.
Şaşırmıştım.
"odada mı" dedim sessizce.
Kafasını salladı.
"tamam" dedim.
Yavaşça mutfağa girdim.
Çantamı masanın üstüne koydum.
Kahvaltıyı hazırlayacaktım yardımcı olmuyordu Pazar günleri.
Börek yapmıştım.
Peynirli.
Kahvaltı masasını kurmuştum.
Çay bardaklarını da masaya koydum.
Aylin indi merdivenlerden.
Göz göze geldik.
Nefret ile bakıyordu.
Anlam veremedim.

"Gitsene" dedi birden.
"İstanbula git" dedi
Şaşkınlık ile bakıyordum yüzüne.
"Sen bu konağa gelin geldikten son başımıza gelmeyen kalmadı" dedi
"Sen yokken biz çok mutluyuz" dedi
"Dün yoktun abim gülüyordu" dedi.
"Şimdi seni görücek direk gidicek" dedi gözlerim doluyordu.
"Ailemiz dağıldı be senin yüzünden" dedi
"benim abim senin yüzünü bile görmek istemiyor" dedi
"Aklına bile gelmiyorsun abimin" dedi
"Dün seni sormadı bile nerde diye" dedi
"Sırf hamilesin diye bu konaktasın" dedi.
"Hamile olmasan çoktan kapının önündeydin" dedi.
"Abim senden ümidini kesti artık" dedi
"Defol git bu konaktan" dedi
"İstediğin kadar para veririm" dedi.
"Yeter ki git. Senin yüzünden biz gülmeyi unuttuk ya" dedi
"kes sesini aylin" dedi barandı bu..
"Yalan mı ya" dedi bağırarak.
"Allah aşkına yalan mı" dedi.
"Bunun yüzünden dağılmadı mı ailemiz" dedi.
"Kim olduğu belli değil ya" dedi
"Ailesi bile yok" dedi
Haklıydı.

"Yalan söylmeiyor" dedi hamit.
Herkesin üstünde dolandı bakışlarım.
"Sahip çıksaydı doğaya belki benim yeğenim ölmeyecekti" dedi.
"Aynı kendi annesi gibi sorumsuz olmuş" dedi hamit.
"Abim bu kadın yüzünden eve gelmiyor" dedi.
"Bu kadını görmemek için gece eve bile gelmiyor" dedi
"Bizi arıyor ya bizi uyudu mu uyanık mı diye" dedi.
"Niye bu iğrenç kadını görmek istemiyor çünkü" dedi
"Birde bir şey olmamış gibi kahvaltı hazırlamış haspam" dedi
Masa örtüsünü tuttu.
Aniden çekti çaydanlık yere düşmüştü üstüme sıçarmıştı.
Ama ben o acıyı hisedemeyecek kadar kötüydüm.
Tabaklar ayağımın dibinde parçalanmıştı.

Yutkundum.
Göz yaşlarımı sildim.
Merdivenler  doğru yürüdüm.
Tüm konak ahalisi bana bakıyordu.
Yılmaz kolumu tuttu.
Kolumu çektim.
Elimi kaldırdım gelme der gibi.
Merdivenleri çıktım.
Terasta bizi izliyordu gözlerime dahi bakmadı belkide haklılardı.
Odanın kapısını açtım kendimi banyoya attım kapıyı kilitledim.
Elim ile ağzımı kapattım.Derin nefes alıyordum
Ne kadar banyoda kaldım bilmiyorum.
Kapının kilidini açtım yavaşça.
Üstümü değiştirdim.

Siyah kabanımı giydim üstünede
Hiç kıyafet almadım.
Doğanın bana verdiği kredi kartlarını koydum.
Onun bana verdiği herşeyi burda bıraktım.
Odadan çıktım.
Merdivenlerden indim.
Hepsi bana bakıyordu.
"Umarım eski mutluluğunuz yerine geri gelir" dedim.
Konağın kapısını açtım.
"Duygu" dedi yılmazdı.

Arkamı dönüp baktım.
"hamile halinle nereye gidiceksin" dedi.
Gülümsedim sadece.
Ne bebeğimin babası merak ediyordu.
Nede zor günümde yanımda olan barangil.
Yüzüğüme baktım parmağımdan onuda çıkardım.
İ"En kısa zamanda önünde olur boşanma evrakları" dedim .
Yüzüğü önüne attım.
Tam ayak ucuna düştü.
Yılmaza baktım son kez gülümsedim.
"Dikkat et kendine" dedim sessizce.
Konaktan çıktığım gibi havalimanına gelmiştim hiç mi merak etmiyordu beni.

Uçak biletimi dilek almıştı.
"Hadi" dedi bir ses.
Baktığımda  dilekti.
"Uçağı kaçırıcaz hadi" dedi koluma girdi
Sen" dedim
"Ne" dedi
"Kardeşimi bulmuşum yıllar sonra bırakır mıyım" dedi