Sarı Kadınım

33

5 ay olmuştu ailem öleli ruh gibiydim.
Sadece ben değil tüm konak ahalisi öyleydi eski neşemiz gitmişti.
Doğan geceleri geç saate eve geliyordu.
Kalbim paramparçaydı.
Sürekli kabus görerek uyanıyordum.
Neydi bu çektiğim benim.
5 aylık olmuştu bebeğim kontrolum vardı hazırlanıp aşağıya indim.

Üstünede siyah kabanımı giydim.
"Yalan mı" dedi bir ses.
Azize babanenin odasından geliyordu.
"tüm ailemiz dağıldı babane" dedi hamitin sesiydi.
"Niye peki" dedi.
" yengem yüzünden babane eski neşemiz gitti o kadın evimize geldiğinden beri" dedi
"Ev ölü gibi kimse gülmüyor" dedi.
"Onu istemeyen ondan nefret eden ailesi yüzünden onlara ağlıyor acısını niye biz çekiyoruz" dedi.
"abim ya abim" dedi
"Abim bile artık yüzünü görmek istemiyor geceleri geç saatte eve geliyor" dedi hamit.

Yüreğime bir hançer saplanmıştı.
"İstemiyor artık yengemi hamile olduğu için geri dönüş olmadığı için boşanamıyor" dedi.
"Bu kadından da anne olunmaz zaten doğacak çocuğa acıyorum" dedi hamit tekrar.
"kaç kez düşük yaptı. Doğa ya çocuğa sahip çıkamadı çocuk merdivenlerden düştü öldü" dedi
"Sahip çıksaydı çocuğuna böyle mi olurdu" dedi
"Aynı kendi annesi gibi anne olur bu" dedi hamit.
Yutkundum.

Gözümden yaşlar düşmek için hazırda bekliyordu.
"abim her gün her gece aarıyor dilanı uyudu mu diye uyu diyorda geliyor konağa" dedi.
"Haklısın oğlum" dedi azize babane.
"Yapacak bir şey yok" dedi
"Bende bir şey yapamıyorum kendi öz kızımı gönderdim cehenemine" dediYutkundum tekrardan.
Hızlıca merdivenlerden indim.
Bıkmış mıydı herkes benden.
Herkes böyle mi düşünüyordu kendi kızımı ben niye öldürüm ki.

"Duygu" dedi bir ses baktığımda yılmazdı.
İrkilerek baktım.
"Nereye" dedi
"h-hastaneye" dedim.
"Kontrol var" dedim.
"tek başına mı" dedi.
Kafamı evet anlamında salladım.
"Doğan niye gelmiyor" dedi.
Ne diyecektim aramama rağmen dönmedi.
Benim yüzümü görmek istemediği için gelmiyor mu.
Gözlerimi kaçırdım.
"Birlikte gideli mi" dedi.
Gözlerine baktım yorgundu.
Yorgun gözüküyordu.
"Boşver" dedim
"ben tek gitsem daha iyi olur" dedim hızlıca.
Kapıyı açtım kapıda bekleyen arabaya bindim.
Kendimi sıkıyordum ağlamamak için.
Belki de herkes böyle düşünüyordu.
"yenge" şöfor.
"geldik" dedi.
Baktığımda hastanedeydik.
Gülümsedim.
"iyi misin yenge" dedi.
Bilmem iyi miyim.
Kafamı evet anlamında salladım
"Duygu hanım" dedi doktor.
"bebeğimizin cinsiyeti" dedi enerhjik gülümsemesi ile.
"Erkek" dedi.
Bana baktı.tepkisizce duruyordum.
Verdiği peçete ile karnımı sildim.
Toparlandım.
"konuşalım mı biraz" dedi dilek hanım.
Sandalyeye oturdum.
"Duygu hanım fazla stres yapıyorsunuz bebeği olumsuz etkileyebilir" dedi
"Stresten uzak durmanız lazım aksi takdirde düşük tehlikesi olabilir" dedi
Yutkundum.
"Dikkat edeceğim" dedim.

"iaterseniz kocanız ile konuşup biraz tatil yapmanızın iyi olabileceğini söyleyebilirim" dedi samimi şekilde.
"yok yok" dedim hızlıca.
"hiç gerek yok teşekürler" dedim zoraki gülümseme ile.
"Siz hiç bahsetmeyin olur mu." Dedim
"Yani düşük tehlikesini iyi çok sağlıklı diyin" dedim sadece.
Ayağa kalktım gülümsedim.
"Duygu" dedi.
"ne zaman dertleşmek istersen burdayım" dedi dilek.
"Onca yılın hatrı için bebeğine iyi bak" dedi.
Kafamı tamam anlamında salladım.
Dilek dilek annemin kocasının kızıydı.
Odadan çıktım gözümden yaşlar teker teker süzüldü.
Elimdeki ultrason görüntüsüne aktım.
Dışarı çıktım.
Arabaya indim.

Konağın önünde durmuştu araba.
Arabadan indim.
Kahkaha sesleri geliyordu.
"Ay" dedi çeman hanım.
"Doğan dur oğlum yeter" dedi tekrar kahakaha attılar.
Kapıyı açtığım arabaya tekrar bindim.
"Mezarlığa" dedim sadece.
Araba hareket etti.
Ben girersem belki giderdi.
Beni görmese daha iyiydi.
Kalbim acıyordu.
Mezarlığın önünde durdu araba.
"Gelmemi ister misiniz" dedi
"yok" dedim sadece.
"Git sen" dedim
"Sizi beklemem lazım duygu hanım" dedi
"Sana git dedim" aniden çıkışarak.
"peki duygu hanım"dedi
Adamın suçu yoktu asniden bağırdım.
"Özür dilerim" dedim
"Birden çıkıştım. Gerginim şu sıralar" dedim
45 yada 50 yaşlarındaydı şöforbabacan şekilde gülümsedi.
"Önemli değil kızım" dedi.
Gülümsedim.
Arabadan indim.
Ailemin mezarına geldim.
Beni hiç sevmeyen istemeyen ailemin yanına.
Karşısındaki banka oturdum.
Gözümdeki yaşları serbest bıraktım.
Şelale gibi akıyordu yaşlarım.

Gözlerimi kapattım.
Omzuma biri dokundu.
Sıçradım.
Baktığımda Yılmazdı.
Yanıma oturdu.
Kollarını göğüsüne yerleştirdi.
"Duydun mu" dedi
"neyi" dedim.
"Kahkalarını" dedi zorlukla.
Yutlundum.
Duydum" dedim
"Sen gittikten 2 dakika sonra geldi" dedi.
Yutkundum.
"Beni istemiyor artık" dedim.
"Sevmiyor da" dedim.
"yılmaz" dedim ona döndüm.
"Sence ben" dedim sustum.
"Çok mu kötü anneydim" dedim sustu.
"Yani kendi çocuğumun ölümüne sebep olacak kadar kötü bir annemiyim" dedim zorlukla.

Bakışları donuklaştı.
"Değilsin" dedi sadece.
"Sen çocukğuna bağlı bir anneydin" dedi
"Çocuğun için herşeyi yapardın" dedi
"Annem gibi bir anne olmamak için çok çabaladım" dedim
"Ama annem gibi bir anne olmuşum haberim yok" dedim.
Kaşlarını çatarak baktı bana.
"Oda bana sahip çıkmadığı için merdivenlerden düştüm" dedim
"Bende kızıma sahip çıkamadığım için merdivenden düşüp öldü" dedim.
Sustu bir şey demedi.
Belkide hamit haklıydı.