Sarı Kadınım

43

Kemoterapiye gitmek için hazırlanmıştım.
Doğan ile gidicektim.
Aşağıya indim.
Arabaya binmiştik.
Hastaneye geldik.

Direk kemoterapi için hazırladılar beni.
"Saçlarını kesmemiz lazım"dedi doktor kıvanç.
Doğana baktım.
Yutkundum.
Saçlarım benim herşeyimdi ama.
"Kesmesek olmaz mı"dedim aciz çıkan sesim ile.
Kafasını olumsuz anlamda salladı.

Aynaya bakıyordum.
Saçımı kazıyorlardı.
Gözümden yaşlar düşüyordu.
Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
Utanıyordum kendimden.
Çok çirkin olmuştum.
Kapı açıldı.
Aynadan doğanı gördüm.
Yerdeki saçlarıma baktı.
Bana bakamıyordu.
Yutkundum.
"Git"dedim sadece.
"Git doğan git"dedim bağırarak.
Ayağa kalltım.
"GİT"diye bağırdım.
"GİT BAKMA GİT"dedim.
İtekliyordum.
Gözünden yaşlar düşüyordu.
"GİT İŞTE GİT"dedim.
"BAKMA BANA GİT"dedim.

Halim kalmamıştı.
Ayakta kalıcak halim kalmamıştı.
Doğanın üstüne düştüm.

"DOKTOR"diye bağırdı.
Birden kusmuştum ama kan kusmuştum.
Gözlerim kayıyordu.
Başımda toplanan doktorlara baktım.
"Fazla zamanımız kalmadı acele edin"diye sesler duyuyordum.
Bilincim kapandı.

Bekliyordum sadece.
Doktorlardan iyi haber bekliyordum.
Hiç iyi değildi.
En çok değer verdiği saçları kesilmişti.
Doktor çıktı.
"Doğan bey sizinle dürüst konuşmak istiyorum"dedi.
"Karınızın yaşamasını istiyorsanız"dedi.
"Daha profesyonel doktorlara götürün"dedi direk.
"Size bir arkadaşımı önereceğim"dedi.
"Yurt dışında"dedi.
"İşinde baya başarılı bir profesördür kendisi"dedi.

Duyguyu normal odaya almışlardı.
Teni solmuştu.
Pembe olan dudakları mor olmuştu.
Göz altları mosmordu.
Değişmişti.
Gözlerini açtı halsizce baktı etrafına.
Gözgöze geldik.
Gülümsedim ona.

Hastaneden çıkmıştık peruk alıyorduk duyguya.
Bir sürü sarı saç peruklara bakıyordu.
Aynadan kendine baktı.
"Bu nasıl"dedi bana sorarak.
"Güzel"dedim.

Bir sürü peruk almıştı.
Eve geldik.
Direk odaya çıktı.
Yurt dışında devam edicekti tedavisine.
Valizleri hazırlamıştık.
Çocuklarda geliyordu bizimle.
Sabahın erken saatlerindeydik.
Uçağa binmiştik.

Duygu gine uyuyordu.

Barangil öğrenmişti.
"Anne uyuma artık kalk"dedi barkın.
Annesinin kucağına çıkmıştı.
"Babacım anneyi uyandırma"dedim.
"Ya anne kalk"dedi barkın.
Duygu gözlerini açtı.
Halsizce baktı.
"Annem"dedi yorgunlukla
"Uyuma kalk"dedi barkın.
"Uyumuyorum ki"dedi duygu.

"Boyama yapalım hadi"dedi barkın.
Ayağa kalktılar.
Duygu sendeleyerek yürüyordu.
Masaya oturdular.
Birlikte boyama yapmaya başladılar.
Gülüyorlardı.
Birden duygunun burnundan kan damladı.
Hızlıca burnunu tuttu.
Bana baktı.
Ayağa kalktığım gibi.
Peçeteyi burnuna bastırdım.
Kucağıma aldım.
Aldığım gibi kafasını omzuma yasladı.
Odaya getirdim yatağa yatırdım.
"B-ben"dedi sustu.
"Ben ölüyorum doğan"dedi.
"Boşuna uğraşma"dedi.
"Şşhh ölmek yok"dedim
"Yok ölmek yok"dedim sesime yansımıştı korkum.
Gülümsedi.
Gözlerini kapattı.

1ay sonra
Durumu biraz daha iyiydi.
Aksatmadan alıyordu tedavisini.
Doktor iyileşicek diyordu.
Eskisine göre.
Biraz daha enerjikti.
Üzerindeki mavi elbisesi ile çok güzeldi.

Yanıma geldi kucağıma oturmuştu.

Dudağımı öptü.
Gülümsedim.
Derin nefes verdi.
Başını omzuma koydu.
"Yoruldum ya"dedi gülerek
Elim bacaklarındaydı.
Bacağını okşuyordum.
"Çocuklar"dedi.
"Uyudular"dedi.
Boynumu öptü.
"Biraz uyuyim mi"dedi.
Uyuya kalmıştı.

Sen uyuma sevgilim.
Sen nolur uyuma.

Boynumda nefesi hissediyordum.
Geceleri sürekli kalkıp nefesini kontrol ediyordum.
Korkuyordum birşey olucak diye.
Gözlerimi kapattım.