İkilem: Katliam

9. Bölüm: Şah Mat

"Yavaş olsana!" Giray'ın çığlıklarını duyduğumda yemen kalktım. Koşarak odadan çıkarak aşağıya indim. "Ne oluyor lan?" Kumru abla, Giray'ın koluna baskı yapıyordu. "Bora şu kaçığı yanımdan alır mısın?" Kahkaha attım. "Kim dedi size gece gece gazlamaya çıkalım diye? Hadi onu da geçtim neden doğru düzgün kullanmıyorsunuz şu motorları?" Kumru abla anladığım kadarıyla Giray'ın koluna baskı yaparak ona acı çektiriyordu çünkü ona kızıyordu. "Küçük çocuklar değiliz Kumru abla 23 yaşındayız. Uyarıya gerek yok." Dediğinde uykumdan yeni yeni ayılıyordum. "Kumru abla haklı Giray. Ben seni uyarmama rağmen yavaşlamadın." Bunları söylerken ona ilerliyordum. "Ayrıca ucuz atlattın. Ya arkadan çarpsalardı? O zaman ne yapacaktın?" Onların yanına geldiğimde koltuğa oturdum. "Oğlum gazlamak böyle olur." Yaptığı kazaya rağmen hâlâ kendini savunuyordu. "Yapıştıracağım şimdi bir tane o zaman göreceksin gazlamayı!" Kumru abla sinirliydi. Bu sohbetimizi arasına giren zil çalmasıydı.

Kumru abla kapıyı açtığında Adel'i gördüm. "Selamlar!" Adel enerjik bir şekilde içeri girdi. Kumru abla ne olduğunu anlamıyordu. Giray ve ben de aynı tepkiyi veriyorduk. "Hoşgeldin." Dedim. Giray ve Kumru abla artık Adel'in buraya gelmesini garipsemiyorlardı. Alışmışlardı. "Hoşbuldum. Ne zaman başlıyoruz?" Adel'in sorduğu soruyu sadece ben anlarken Kumru abla ve Giray ne olduğunu anlamıyorlardı. "En erken iki hafta sonra." Tek kaşını kaldırdı ve farklı bir soru yöneltti. "Peki ya en geç?" Diye sorduğunda düşünmeye başladım. "Sanırım bir veya iki ay." Cevabım onu huzursuz etmiş olmalıydı. "Önemli değil bu işin içinde onları yok edebilecek sen ne mutlu bana." Dedi yüzünde tebessüm oluşurken. "Aranıza giriyorum ama tam olarak burada ne dönüyor?" Soruyu yönelten Giray'dan başkası değildi. "Ben de anlamıyorum. Sanırım bizim olmadığımız bir zaman da bir şeyler konuşmuşlar." Kumru abladan beklenildiği gibi anlamıştı. "Adel'in de, benim gibi alması gereken bir intikamı var. Ona yardım etmemi istedi ve ben de kabul ettim fakat o da benimle beraber Kırmacı'yı bulmamda önemli rol oynayacak. Böylelikle hem benim ona yardımım dokunacak hem de onun bana yardımı dokunacak." Eğer Kırmacı o değilse. Giray afallamıştı çünkü dün ona bunları anlatmamıştım. Kumru abla asla mimik kullanmıyordu. "Tam tahmin ettiğim gibi. Bora senin güvenebileceğin neredeyse bir aydır tanıdığın kız mı?" Kumru ablanın sorduğu soruya şaşırmadım. Çünkü ona güvenebileceğim bir kişi gerektiğini söyledim.

Eğer Kırmacı Adel'se yakınımda tuttuğumda beni öldürmesi daha kolay olacaktır. Ben öldüğümde şüphelenecekleri tek kişi Adel olur ve onu öldürürler. Eğer ben ölürsem Adel'de ölür.

"Evet öyle. Bir aydır tanıyorum ama," Gözlerimi Kumru abladan ayırıp Adel'e dolu dolu baktım. "Ona güveniyorum." Bakışlarıma karşılık verdi. "Ben de ona çok güveniyorum." Adel bana güveniyordu. Gözlerinde yalan aradım ama yoktu. Gözlerinde bana olan arzusundan başka birşey yoktu.

"Siz zır delisiniz." Giray iki psikopatı yan yana görünce düşüncelerini dışa vurdu. Adel, Giray'ın bu söyledikleriyle Giray'a yaklaştı. "Hayır bu delilik değil. Acının kalbimizi kapkara yaptığını gösteren işaret. Kalbimizi bu karanlıktan kurtarmak için bunu yapmak zorundayız Giray." Giray afallamıştı. "Bu acıyı hiç tatmayan biri olarak ağır konuşuyorsun Adel." Kumru abla bu sözleri geçmişini öğrenmek için söylüyordu.

Adel Kumru ablaya döndü. Gözlerinin dolduğunu gördüm. "Tatmamış?" Güldü. "Senin hiç kardeşin kaçırılarak para istendi mi? Senin kardeşinin kafasına kese kağıdı geçirilip seni görüntülü aradılar mı? Peki ya kardeşini görüntülü arayarak gözlerinin önünde kafasında delik açtılar mı?" Göz yaşlarına hakim olamıyordu. Kumru abla duygusuzca onu izliyordu. Giray ise üzülmüştü.

Adel eğer son Kirmcı'ysa bu kadar iyi rol yapması olanaksızdı. Bu kadar iyi rol yapıyorsa eğer oyuncu olması gerekiyordu.

"Yeter! Kesin artık şu tartışmayı!" Diyerek aralarına giren Giray'dan başkası değildi. "Şuan daha önemli işlerimiz var farkındaysanız ve bunu hep beraber halledeceğiz." Giray onları uyarmaya devam ederken ben sadece Kumru ablaya bakıyordum, o ise Adel'e bakıyordu. Anlattığı şeylerin gerçek olup olmadığını kontrol ediyordu. O da Adel'den şüpheleniyordu.