İkilem: Katliam

14. Bölüm: Otopark

Adel'in gözlerinde ki korkuyu görebiliyordum. "Kimi gördün?" Diye soran kişi Giray'dı. Adel kekeliyordu. "Cem'i gördüm." Adel'in söyledikleriyle kaşlarımı çatmam bir olmuştu. "Ne yaptı? Nerede şu an?"
"Beni görünce elime bir kağıt verip gitti. Korkudan sadece bağırabildim, özür dilerim." Yüzünde ki üzüntüyü ve başarısızlığı görebiliyordum. Yeni farketmiş olmalı ki, ayağa kalkıp yanıma geldi. Sağ gözüme yediğim yumruktan dolayı moraran gözüme başparmağıyla okşadı. "Ne oldu?" Diye sordu. Şefkatini hissedebiliyordum, sevgisini hissedebiliyordum. "Ufak bir kavga." Dedim elimi eline koyarak. Kumru abla lafa atladı. "Oğlum evde içseydiniz! Kulübe neden gidiyorsunuz!" Bizi azarladıktan sonra Giray susmadı. "Evde alkol kalmamıştı. Hem biraz eğlenmek istedik."
"Eğlenmek mi istediniz?" Kumru abla gözünü Giray'dan ayırıp bana baktı. "Sen demedin mi bize, 'her an bu evden birinizin cesedi çıkabilir' diye? Yoksa ben mi yanlış hatırlıyorum?" Haklıydı. "Onu bulmakla uğraşamayız artık. Çünkü biz onu ararken Adel'in eski ekibi bizi takip ediyor ve sabote ediyorlar. Tek yapabileceğimiz şey Adel'in eski ekibini ortadan kaldırmak." Bunları söylerken Adel'in gözlerinin içine bakıyordum. Adeta gözleriyle bana teşekkür ediyordu. "Onları ortadan kaldırmadığımız sürece Kırmacı'yı bulmak daha da zor olacak." Dedim. "Artık hem Kırmacı evimizi biliyor hem Adel'in eski ekibi evimizi biliyor. Ne yapacağız Bora?" Adel soruyu sorduğunda eski mekanımızı bilmiyordu fakat onu oraya götüremezdim. Ekibine gizli bilgiler veriyor olabilirdi ya da Kırmacı o olabilirdi. Yeni bir mekan belirlememiz gerekiyordu.

Hemen Giray'a baktım. "Giray yarın ilk iş ıssız bir yerde terk edilmiş bir ev bulmamız gerekiyor. Oraya hemen yerleşmemiz gerekiyor." Dedim. "Tamam kardeşim, hallederiz." Dedi. "Adel, Cem'in sana verdiği kağıdı verebilir misin?" Dediğimde elini açtığında top şeklinde buruşmuş kağıdı gördüm. Korktuğu için elini sıkmış olmalı ki kağıt buruşmuştu. Elinden kağıdı elime alıp açtım.

Sevgili Bora;

Seni artık buldum. Elimde kim olduğuna dair sadece ismin ve soyismin var fakat ilerleyen zamanlarda emin ol ki daha fazla bilgi edineceğim. Şimdilik bunu geçiyorum çünkü konumuz değil. Konumuz; Adel. Adel'i bize ver, biz de sana en çok istediğin şeyi verelim. Kırmacı'nın kim olduğunu biliyorum. Nerede oturduğunu hepsini biliyorum. Tanışmışlığımız bile var. Seçim sana kalmış.

Cem

Okurken gözlerim açılmıştı. "Ne oldu, ne yazıyor?" Kumru abla merakla elimde ki kağıdı alıp okumaya başladı. "Ya yalan konuşuyorsa?"
"Ya konuşmuyorsa?" Dedim. "Çünkü son bir Kırmacı'nın kaldığını sadece ben ve siz biliyorsunuz." Kumru ablanın yanına gidip elinden kağıdı aldım. "Kırmacı'ların peşinde olduğumu zaten biliyordu fakat son bir Kırmacı'nın kaldığını tanıştıklarını söyleyerek ispatladı." Dediğimde hepsini şaşkın gözlerle bana baktı. "Blöf yapma olasılığıda var ama blöf olmama ihtimali daha yüksek." Peş peşe söylediklerim onları daha da şaşkına uğratıyordu. "Beni onlara versen de seni yok etmek için Kırmacı ile iş birliği yapabilirler." Adel'in söyledikleri de bir ihtimaldi. "Hangi devirde kalmış bunlar. Durmadan mektup geliyor. Yok yazmaya da üşenmiyorlar." Giray bunu dedğinde hepimiz güldük. "Peki şimde ne yapacağız?" Dedi Kumru abla. "Şimdilik bu kağıdı görmezden gelip yeni bir yerleşme yeri bulmamız gerekiyor." Dedim.
"Biz vermesek bile onlar gelip kızı alacaklar zaten." Giray Adel'i onlara vermek istiyordu. "Biz Adel'i verirsek ne olacağını biliyor musun?" Diye sordum. Bilmiyorum dercesine omzunu indirip kaldırdı. "Adel'i, Kırmacı'ya verecekler. Kırmacı ise onunla çalışmasını isteyecek çünkü Adel görevlerinde gerçekten çok başarılı. Benden bile." Son kurduğum cümleyi ciddiye alınmayacak bir şeydi. Çünkü Adel'i karşıma çıkmasını ben sağlamıştım fakat bunu o bilmiyordu. "Adel onların elinde olursa da tehlikede oluruz, onların elinde olmasa bile fakat bildiğim tek bir şey var: Onların elinde olması daha da tehlikeli." Dedim tek nefeste. "Bora'ya katılıyorum. Adel'i onlara vermemeliyiz." Kumru abla bana hak vermişti. "Şimdi uyuyun. Yarın Giray ile beraber yeni bir yer arayacağız." Dedim ve Kumru ablanın elindeki kağıdı alıp merdivenlere yöneldim. Merdivenin ilk basamağında durdum. Arkamı dönmeden, "korkmayın, bu gece tekrar gelmeyecekler. Rahat uyuyun." Dedim ve odama çıkmaya başladım.