SON SAVAŞ +18

ÖLÜMSÜZ DENEK:14 BAŞLANGIÇ

Yıl: 2008

- Hayır adel çıkar aklından bu fikri,  yönetim bizden biyoljik bir silah istedi , anlıyor musun SİLAH , bir yaratık değil.  Ayrıca bu saçma projenin kontrolden çıkması dünyanın sonu olur farkında mısın ?  Kaldı ki her şey yolunda gitti ve kontrolde tuttuk diyelim sence bu projeyi Yönetim kabul edecek mi ?

Şu ana kadar her sorduğu sorunun cevabını net bir şekilde verebilirdim ama bu soruya bir cevabım yoktu.  Yönetimin izin vermeyeceğini biliyordum .

- Biliyorum tehlikeli ama hangi icat risksiz yapıldı bir düşünün,  risk almadan başarı elde edemeyiz bunu sizde biliyorsunuz , eğer bu projeyi yaparsak elde edeceğimiz gücü bir düşünün.  Bu projeyi onaylarsaniz yönetim de onaylayacaktır . Kurul tarafından lafı dinlenen birisiniz . Dedim ikna etme umuduyla .

- Adel herzaman laf dinlemeyen biri oldun , değişeceğini ümit etmiştim ama hayır.  Beni hayal kırıklığına uğratıyorsun. Nerde duracağını bilmemek insanı yok eder , durman gerekiyor artık anlamıyor musun ?

- Anlıyorum efendim , verdiğim rahatsızlıktan dolayı özür diliyorum.

- Özür dileme adel,  işine dön lütfen.

Arkamı dönerek kapıya yöneldim ve dışarı çıktım. Hemen ilerimizde bir park vardi . Gökyüzüne baktığımda hiç bulut yoktu .

Bahçede ki banklarda oturan insanlar birbiriyle konuşarak  gülüşüyorlardı . Sonlarının geleceğini bilmeden..

Evet sayın yöneticim haklıydı bir hayal kırıklığıydım . Hiç değişmeyecek bir hayal kırıklığı.  Durmayacağımı ikimizde biliyorduk . Yok olacak bir şey vardı evet : insanlık.

2 Ay Önce;

- Eğer gözlerime bakabilseydin sana nekadar değer verdiğimi seni nekadar sevdiğimi görebilirdin.  Aslında gözlerime bakmana bile gerek yok . Hissedebilirsin öyle değil mi ?

- Hayir hissedemem,  görmediğim dokunamadığım hiçbir şeyi hissedemem .

Bu sözleri dinlerken kanayan kaşını temizliyordum. 

19 yaşında olan otistik engeli olan kardeşim sınıfından yine dayak yiyerek gelmişti.  Kaçıncı yüzyıldaydık  , görünüşü farklı diye bir insan nasıl dövülür bu canilik ! Kaç defa gidip konuştum uyardım.  Hatırlamıyorum bile .

-  Bana laf yetiştireceğine onlara karşılık vermeliydin can .

-  Senin için söylemesi kolay tabi . Annem bile terketti beni bu halim yüzünden.  Belkide haklilardir yaşamayı haketmiyorumdur .

- Sakın! Sakın bir daha bunu söyleme.  Asıl haketmeyen o caniler.  Aynı vücuttan çıkan parmaklarına bak birbirlerine benziyorlar mi , hayir . Farklı yerden gelmiş olan insanlar nasıl birbirine benzeyebilir peki söyler misin , hepimiz birbirimizden farklıyız.  Ve ben seni terketmedim ben varım yanında hiçte gitmeyeceğim.  Birdaha o kadının adını da ağzına alma o annen felan  değil artık.