ငါ လူသားမဟုတ်တော့ဘူး

Chapter 26

Chapter 26

လူသားအရာရှိနှစ်ဦးအတွက် ယနေ့သည် သူတို့၏ဘဝတွင် အတက်အကျ အများဆုံးနေ့ဖြစ်သည်။

ဂြိုဟ်ငယ်လေးသည် မရေမတွက်နိုင်သော ယူးလာစစ်သင်္ဘောများဖြင့် ဝန်းရံခံထားရသောကြောင့် ယနေ့တွင် မြို့သူမြို့သားများမှာ အလွန်အမင်းထိတ်လန့်ခဲ့ရ၏။

အနက်ရောင် ယူးလာစစ်သင်္ဘောများသည် ကောင်းကင်တစ်ခွင် ဖုံးအုပ်ထားချိန်တွင် ဂြိုဟ်ပေါ်ရှိလူများမှာ ဆုတောင်းကာ တိတ်ဆိတ်သွားကြသည်။ နှုတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ခြင်း၏မကောင်းသည့် အခိုက်အတန့်များရှိခဲ့ပြီး သူတို့၏မိသားစုများကို စတင်နှုတ်ဆက်စကားများ ပြောလာကြသည်။ ဂြိုဟ်ပေါ်ရှိလေထုက အလွန်နိမ့်ပါးနေ၏။

သို့သော် ဤပြင်းထန်သောလေထုသည် အချိန်မကြာခဲ့ပေ။ ဂြိုဟ်ပတ်ပတ်လည်ရှိ ယူးလာစစ်သင်္ဘောများက ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ကောင်းကင်ယံသည် အပြာရောင်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာကာ ဂြိုဟ်လေးသည်လည်း ငြိမ်သက်သွားခဲ့သည်။ ဒီဇက်တွေက သူတို့ကို ကြောက်အောင်ခြောက်လှန့်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာလား။ ဂြိုလ်ငယ်လေးတွင် နေထိုင်သူများမှာ စိတ်ခံစားချက်အမျိုးမျိုးနှင့် ကြုံတွေ့နေရပြီး မည်သို့တုံ့ပြန်ရမည်ကို မသိကြပေ။ ကောင်းကင်ယံတွင် အနက်ရောင် စစ်သင်္ဘောများ ထွက်ခွာသွားသည်ကို သူတို့ ကြည့်နေရုံသာ တတ်နိုင်ခဲ့ကြသည်။

"ကျွန်တော်တို့ ပြန်သွားတဲ့အခါ ဒီဂြိုဟ်ရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေကို တောင်းပန်သင့်တယ်"

စစ်သင်္ဘော စတင်ထွက်ခွာနေပြီဖြစ်သောကြောင့် ပိုမိုသေးငယ်သထက် သေးငယ်လာသောဂြိုဟ်လေးကို ဖောက်ထွင်းမြင်နိုင်သော ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ ကုဟွိုက် ကြည့်လိုက်မိသည်။

နောက်ဆုံး၌ သူတို့သည် ဤဂြိုဟ်ငယ်လေးပေါ်ရှိလူများကို ထိတ်လန့်စေခဲ့ပြီး ခေါင်းဆောင်များကိုတောင် မနှုတ်ဆက်ခဲ့ကြပေ။ ဂြိုလ်ပတ်ပတ်လည်တွင်ဝန်းရံထားခြင်းသည်ပင် ရိုင်းစိုင်းသည့်အပြုအမူဖြစ်ပြီး သူတို့ တောင်းပန်သင့်သည်။

ဗိုလ်မှူးသည် သူ့မျက်မှန်ကို ပင့်တင်ပြီးဦးညွတ်လိုက်၏။ "ကျွန်တော်တို့ တူဆာကို ပြန်ရောက်တဲ့အထိ စောင့်ပေးပါ။ ကျွန်တော် ဂြိုဟ်ငယ်လေးဆီကို တရားဝင်တောင်းပန်စာ ပို့ပေးပါ့မယ်"