Selam ben geldim
Arkadaşlar bölümler uzun olsun istiyorsanız haftada bir atarım ne derseniz yoksa böyle iyi mi???
"Korkma oğlum ben varken kimse sana laf atamaz hem o Atakan denen çocuk da yanına bile yaklaşamaz sen merak etme" dedi Ayşegül, Arif'le yanyana birlikte okula doğru yürürken ,hem ona cesaret veriyordu hemde okula gelmek istemediği için onun yanında olduğunu ve hiçbir şey olmayacağını onu ikna etmeye çalışıyordu , Ayşegül'ün cesaret dolu sözleri, Arif'in içindeki endişeleri bir nebze olsun hafifletmişti. Onun yanında, adeta bir kalkan gibi duracağını söylemişti, Arif omzundaki ağırlığı azaldığını hissetti. Bu sözler, Arif'in içindeki karanlık bulutları dağıtarak biraz olsun rahatlamasına neden olmuştu. Ayşegül'ün güçlü duruşu, Arif'e güven ve umut veriyordu
Okula vardıklarında Ayşegül uzaktan onlara doğru gelen Atakan'ı fark etti "Arif " Arif'in koluna dokunarak adını söyledi ama Arif'in mallığı yine üzerindeydi bütün bu olanlardan sonra hala gözleri deli gibi Cenan'ı arıyordu Ayşegül bir kezdaha ona seslendi "Arif.... Şimdi yarrağı yedin oğlum sen " deyip hızla oradan uzaklaştı
"Ne?" Arif yanında mırıldanan Ayşegül'a dönüp "Ne diyorsun sen?" Diye sordu ama az önce yanında duran Ayşegül yoktu koşarak oradan ayrılıp okula girdiğini gördü
"Ne oluyor lan?"
"Selam"
Arif dibinde duran Atakan'ı görünce şaşırmıştı ne yapacağını ne söyleyeceğini bilmiyordu içinden ,Allah belanı versin şerefsiz Ayşegül ben bunu sana sormaz miyim, Ayşegül'a sövüyordu ama bu ona yardımcı olmayacaktı, gülümseyip Atakan'a cevap verdi
"Selam "
"Şey dün ben yokken bir şeyler olmuş galiba,duyduklarım doğru mu?" diye sordu Atakan, Arif dona kalmıştı. Şimdi ne cevap verecekti? Boş boş ona bakarken, Atakan'ın cevap beklediğini fark etti
"Ne duydun ki?" diye sordu Arif ona sorulan soruya soruyla cevap verdi sadece bir yalan uydurmak için zaman kazandırmak istiyordu, Atakan ise iddialı bir şekilde, "Sen bana aşıkmışsın" dedi. Arif, bu söz karşısında zorlanarak yutkundu. biraz bekledi sonra kendine gelip, "Aslında bir yanlış anlaşılma oldu, özür dilerim senden" dedi.
Atakan, gülümseyerek elini Arif'in omzuna koyup, "Özür dilemene gerek yok, yani mektup yerine direk gelip benimle konuşabilirdin , böyle yanlış anlaşılmalar da olmayacaktı" dedi. Arif ne yapacağına şaşırmış durumdaydı, Ayşegül'ün oraya gelip onu kurtarmasını içten içe dua ediyordu
Arif başını eğip "Haklısın ama karşına çıkacak cesaretim yoktu, ve vereceğin tepkiden korktum," dedi. Bu söylediği yalanlara az kalsın o bile inanacaktı. Arif'in bu sözleri, Atakan'ın hoşuna gitmişti. Arif'e biraz daha yaklaşıp, "Seni reddedeceğimi falan mı düşündün?" diye sordu ve ekledi, "Seni reddedecek bir insan tanımıyorum" Atakan'ın samimi tavrı, Arif'i şaşırtmıştı, içindeki korku ve endişe bir anda yok olmuştu
Arif gülümseyerek Atakan'a bakıp "Teşekkür ederim" dedi Arif'in yüzündeki bu gülümseme Yanlarına gelen Cenan ve sevgilisi gelene yok olmuştu.evet onu reddeden o insan şimdi tam karşısındayı, Cenan alaylı bir ses tonuyla"Vay, demek yüzyüze konuşmaya karar verdiniz. Ee, ne konuşuyorsunuz ,birbirinize aşkınızı mı itiraf ediyorsunuz yoksa?" Diye sordu, Bu sözler, yanındaki kız arkadaşının kahkaha atmasına sebep olmuştu. Atakan, Cenan'ın sözlerini ciddiye almazken, Arif öyle düşünmedi ve bu sözler onu kızdırmışti "Ya senin işin gücün yok mu? Seni ilgilendirmeyen her işe burnunu sokmak bir alışkanlığın galiba" dedi sert bir sesle. Sonra Atakan'a dönüp, "Sonra konuşuruz, ben gidiyorum," diyerek oradan uzaklaşır. Arif'in bu ani tepkisi Cenan'ı şaşırtmıştır
Arif sınıfa girdiğinde yüzünde öfkeyle dolu bir ifade vardı. Ayşegül'ün yanına yaklaşıp sert bir tonla sordu "Neden beni tek başıma bıraktın ve gittin? Hani yardım edecektin,hani beni koruyacaktın ? Neden kaçtın?"
Ayşegül, Arif'in öfkesini görünce Gözlerini devirdi "Ya, Arif. Ben ne yapabilirim ki bunu sen kendi başına haletmen gerek. Hem Yapıp yapıp gelip bana Ayşegül yardım et deme bana amk " Ayşegültedirginbir ifadeylearife baktı "Sakın ..yine bi boklar yemdin değil mi? bak o kafanı patlatırım Arif Kızdırma beni"
Arif,Ayşegül'ün bu çıkışını beklemiyordu biraz korkmuştu da ,ondan biraz uzaklaşıp,"Tamam be yapmadık bişey"
Ayşegül gülümseyip Arif'in kolunu tutup yanına çekti" Ne konuştunuz Atakan'la? anlat hadi meraktan çatladım"
"Şey galiba Atakan'la sevgili olacağız "
Ayşegül, Arif'e samimi bir tavırla yaklaşarak, "Bak Arif, Atakan'la olman belki de bu işin bir çözümü olabilir. Hem seni gerçekten anlar, hem de seni olduğun gibi kabul eder. Cenan'ın aşağılayıcı tavırlarından kurtulursun bide sevgilisi var. Atakan, sana iyi gelecek, emin olabilirsin," dedi. Ancak Arif, derin bir üzüntüyle "Ya senin için söylemesi kolay, gel de onu benim kalbime sor sevmiyor işte ondan başkasını seviyor . Bu durumdan mutlu olduğumu mu düşünüyorsun gerçekten ,bana hakaret eden, beni aşağılayan ,iğrenç bir varlığım gibi bakan ve sevgilisi olan birine aşık olmak kolay mı sanıyorsun?" dedi. Arif'in gözleri dolmuş,Elini kalbinin üzerine koyup hafifçe vurarak devam etti, "Buna laf anlatmıyorum, Ayşegül. Beni dinlemiyor. Ne yapayım söyle?" Ayşegül, suskun bir şekilde ona sarıldı,
" Biliyorum Arif senin hissettiği acıyı senden başka kimse anlayamaz özür dilerim"
(Ay Arif'im kurban olurum sana aglam:( )
