Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bazı konular kapatılsa da negatif duygular harlanmaya devam eder."
KEYİFLİ OKUMALAR💐
Daha önce hiç ağlama krizi geçirdiniz mi? Sadece ağlamak değil, krizinden bahsediyorum.
Kazağımın kolunu dişlerimin arasına alarak sertçe gözlerimi yumduğumda boğazımdan yakarışımı sessiz, boğukça koluma doğru bıraktım. Hıçkırıklarım ardı ardına hızlanarak kazağıma gömüldü.
Göğsünüzde yüklü miktarda bir acı birikir, boğazınıza doğru yükselirdi. Ama bir anda. Bir anda hazırlıksız yakalardı sizi. Nedenini her zaman bilmeniz gerekmezdi, bazen hiçbir şey yokken gelirdi, bazense alacağınız ekmek tükendiğinde.
Ellerimi sıkıca yumruk yaparak yakarışlarımı duymamaları için kendimi yatağa atıp suratımı yastığıma gömdüğümde gözyaşlarım orayı hızla ıslatmıştı.
Elmacık kemiklerinizin üst taraflarına kadar morarana kadar ağlardınız. Sümkürmekten beyniniz ağrırdı. Teniniz yıpranana kadar ıslaklığı temizlerdiniz ve suratınız asla kuru kalmazdı.
Bir süre sonra oradan kalkıp yatağın kenarına oturduğumda dizlerim kendime doğru çekiliydi. Karşıdaki aynadan görülen yansımamı izlemeye bile tahammülüm yoktu.
Zayıf anını paylaşmak istemeyen biriyseniz ağlama krizi size göre değildi. Kendinize tahammül edemezdiniz. Dozajını bile kontrol edemiyorken sürece katlanmak, her seferinde bu durumu tekrar ve tekrar yaşamak kusurlu hissettirirdi.
"Ben bozuk muyum?" Hıçkırıklarımın arasından güçlükle konuştuğumda sesim titriyordu. "Ben bozuldum mu? Ben kusurlu muyum? Neden sürekli ağlayıp duruyorum?" Kendi kendime konuşurken nefesim kesiliyordu.
Yabancısı olduğum dünyamda küçücük kalmaya, giderek ufalmaya devam ediyorken omuzlarımı birbirine yaklaştırarak avuçlarımla suratımı kapattığımda Özden'le konuşmak, eskileri yad etmek iyi gelmemişti.
İşte o an için kalbimin tam ortasında Özden'e karşı koyu bir öfke hissetmiştim. Özden'le karşılaşmak ve bana geçmişi hatırlattığı yetmiyormuş gibi birtakım konuşmalar yapması kesinlikle iyi gelmemişti. Sanki tek sorun onunla karşılaşmamdı ve söyledikleriyle beraber yoğun bir mutsuzlukla beraber öfke hissetmemdi.
Sanki o duyguların aslında başından beri var olduğunun, hayali bir çarşafla üzerlerini örttüğümün hiçbir önemi yoktu.
Kafamı hızla onaylamaz anlamda sallayarak burnumu çekip dirseğimin içiyle suratımı sildim. "Tek sorun Özden. Özden'in yüzünden oldu!" Bakmasam da kırmızıdan mora çalan ve sanki evden ölü çıkmış gibi ağladığım için iki katı kadar şişen suratımı tekrar salladım. "Özden hatalı! Düşünerek konuşmalıydı." Ağzıma kadar taşan tükürükleri savurarak kin kusar gibi devam ettim. "Lafının nereye gideceğini bilmeden konuşan insanlardan, ağzından kelimeleri çıkartmadan önce beyninde çevirmeyen herkesten nefret ediyorum, tiksiniyorum!"
