Wild Summer Escapade (Connected Hearts #1)

Chapter 02

"If it's you, you're exempted for it..."

CALI

NAKATINGIN lang ako sa malayo habang siya ay nakaupo sa harapan ko. Hindi pa din ako nakakaalis sa condo niya dahil he said na need ko muna daw kumain bago ako umalis. Hindi pa din nagsi-sink in sa akin yung nangyari kagabi. I don't know why I end up in this situation.

"Hindi ka pa ba kakain? Don't worry if you're worried if there is a poison there. I assure you it's just a plain dish," he chuckled. Even his laughs really haunt me. Mas matindi pa ito sa na ghost eh, he's really different.

"You cared a lot huh," mahinang sabi ko.

"Yeah, I was worried yesterday. Naalala ko yung traumatic past mo. Hindi ka pa ba naghi-heal? Are you attending your psychiatrist?" tanong niya sa akin. Napapikit lang ako sabay napangiti. Really, how ironic that this psychology student seeks some help to a psychiatrist.

"I'm done with my sessions na din maybe a year ago na din. Basta bago ako mag college natapos ko na doon yung session ko sa psychiatrist ko," sambit ko sa kaniya. 

"Anxiety attack ba yung nangyari sa 'yo kahapon? Do you want me to set an appointment to her again?" tanong niya sa akin. Napatingi naman ako sa kaniya sabay napailing-iling.

"No need, nakakahiya and okay naman ako. Dala lang talaga ng alak yung kagabi, you don't need to worry for it," sambit ko sa kaniya sabay napangiti. Napayuko lang ako at nagsimula

"Kumusta yung pagiging psych student?" tanong niya sa akin. Napatigil naman ako at napatingin sa kaniya. How did he know?

"Paano mo alam na psych student ako?" Napatigil naman siya dahil sa tanong ko. Kita ang kagulatan sa kaniyang mata.

"Umm, hindi ba psych student yung gusto mo nung senior high school?" tanong niya sa akin. Napakunot naman ang noo ko.

"No, hindi ba ang sabi ko noon tourism, hindi lang kaya ng budget and nagbago din along the way," sambit ko sa kaniya. Napatango-tango naman siya sabay bumalik sa pagkain. Nanatili lang akong nakatingin sa kaniya at hinihintay ko ang kaniyang sagot.

Matagal na din na wala kaming walang connection ni Gabby, because the last time na nagkita kaming dalawa is yung senior high school student pa kami and that year hunts me every time naalala ko yung time na iyon.

"Actually, I just heard from Zei, iyon lang naman," mahinahon niyang sabi. Napatango-tango naman ako at nagpatuloy sa aking pagkain. Medjo weird pa rin yung nararamdaman ko sa mga oras na ito. Hindi lang ako sanay na ganito kaming dalawa.

Hindi ko na din naman ine-expect na magkikita kami. After what happen that night and alam ko naman yung galit ng pamilya niya sa akin. They don't want me for him.

"After nito, aalis na din ako," mahinahon kong sabi sa kaniya.

"Ihatid na kita sa inyo, baka mapahamak ka pa. Don't worry I insist. Para malaman kong okay ka din na nakauwi since you're under my responsibility, simula nung tinulungan kita kahapon sa bar." Hindi na din ako naka-hindi sa kaniya.