Amidst The Vying Psyches

Kabanata 32

Serenity Hiraya

Loving someone like Steven Alvarez is something that I would always be grateful for. It is a peculiar part of my life that I would never trade for anything. Indeed, the heartbreak is almost unbearable, but it's the kind of risk I would always take.

However, there are times that I need to set things aside in order to achieve something that I longed for. This is one of those times. I made a choice to set aside my feelings and to obtain the only reason why I was in this situation in the first place.

I have to see my mom and in order to do that, I have to be selfish. Because if I don't... alam ko ang mga kaya kong gawin para lang siya ang maging valedictorian.

For me, that's what love is all about; being selfless. And as of now, I decided that I don't need that. What I need to do is to set my eyes on my goal.

"Serenity..." Hindi ko pinansin kahit pang-ilang beses na akong tinatawag ni dada.

Sa loob ng ilang buwan na hindi niya pag-uwi ay dumating siya kahapon. Sinabi yata sa kanya ni tita na sa kanila muna ako tumutuloy.

Kinaumagahan matapos kong malaman ang nangyari ay halos hindi ako makahinga sa konsensyang nararamdaman. Dala ang ibang damit ko at gamit ko ay umalis ako sa apartment namin.

Hindi ko kayang harapin si Steven dahil sa sobrang hiya. Kung tutuusin ay sobrang laki ng nagastos niya sa akin tapos sinabihan ko pa siya ng masasakit na salita.

Moreover, I need to focus on my studies now. Kailangan ko muna siyang isantabi dahil may mga bagay akong mas kailangang pagtuunan ng pansin. I should've done that before we reached this point.

Dumiretso ako kina tita at doon muna tumuloy. Sinabi ko lang na hiwalay na kami pero hindi ako nag-open up tungkol sa reason ng break-up. I just don't want to complicate things more. Ayoko ring may iba pang makaalam dahil hindi naman na nila problema 'yon.

"Nag-aaral ako, dada. Please, leave." I gave him a cold shoulder and continued reading my book.

"Anak... just hear my explanation."

Trust me, dada. I want to... kaso hindi pa ako ready sa ngayon. I wanted to hear his reasons pero gusto ko munang magpahinga. Besides, I need to focus again on my studies to make up for the three days of being absent in my class.

I was drained from everything and I knew I needed a break.

"Sa sunod na araw na lang po tayo mag-usap, dada. Kailangan ko pong mag-aral kasi may long test po kami bukas." I remained polite.

He sighed. "Sige. Sabihan mo ako kapag handa ka ng marinig ang mga paliwanag ko."

Pagkaalis niya ay agad umalpas ang hikbi ko.

Inalis ko ang aking salamin at yumuko sa aking braso. Hindi ko alam kung bakit kailangang humantong sa ganito.

Pagdating ko sa room ay sila Violet ang sumalubong sa akin. Agad nila akong tinanong kung kumusta na ang pakiramdam ko.

"Buti walang nagpa-quiz or recits nung mga nakaraang araw. Ito beh, kopyahin mo na lang notes namin. Hindi na namin ituturo kasi for sure makukuha mo naman siya kaagad." Inabot sa akin ni Marcus ang notebook niya na agad kong tinanggap at pinasok sa bag.

"Huwag muna kayong uuwi mamaya, ah. May study session pa tayo."

Tumawa si Cassandra sa pahayag ni Violet. "Gago, legit ba? Naririnig niyo bang nag-aaya ng study session si Vi? Ano nakain mo, 'teh?"

Sumimangot si Violet. "Ang sama-sama talaga ng ugali mo, 'no? Kaya ko lang naman gustong mag study session para kay Raya, okay? Para makahabol siya."

When I heard her statement, I leaned closer to her and rested my head on her shoulder.