BEN KİM MİYİM? Ben de hep soruyorum kendime ama aynı zamanda cevap kendim de saklı...
Ben hemşire Irmak.Hemşireliği uzun zamandır yapıyorum ve işimi çok seviyorum.İyileştirdiğim kalpler normal kalpler değil aksine iyileştirdiğim kalpler içi vatan sevgisinden başka birşey düşünmeyen,canlarını hiçe sayıp vatana emanet eden kalpleri iyileştiriyorum.Üstelik bunu sadece ben yapmıyorum.Analar ağlamasın diye dünyanın öbür ucunda savaşsalar gidip destek olacağım bir işte çalışıyorum.
Biliyorum siz her kitapta sarı düz saçlı,mavi gözlü kızlara alışmıştırsınız ama ben hiç öyle biri değilim kusura bakmayın.Ben onların aksine siyah uzun kıvırcık saçlara kara gözlere ve önceden nefret ettiğim ama artık kendimle barışık olduğum için sevdiğim esmer tene sahibim.Ben bundan rahatsız değilim olmamda...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu ben,siz kafanızda farklı tasarladıysanız öyle hayal edin.Ben çok neşeli biriyim.Herşeye olumlu bakarım.Yaşadığım her anı severek yaşarım.Bu zamana kadar hiç aşık olmadım.Nasıl bir duygu bilmiyorum.İnsanlar bu duygu için depresyonlara bile giriyor ne yazık ki.Ben bir erkek için bırak ağlamayı kılımı kıpırdatmam ama gel de sen bunu mesleğime anlat.Birinin kolu kanasa hemen koşarım hele ki bu Türk askeri ise.Sabaha kadar kaç askerin başında bekledigimi hatırlamam bile...
Off çok zırvaladım neyse ...
Bugün İran'a gidiceğimizi biliyordum.Bir gün öncesi izinliydik.Ailemle vedalaştım ve tekrar hastaneye gelmek zorunda kalmıştım.Nöbete kalmadığım için güzel uyumuştum.Biraz sonra sonra uçağımız kalkıcaktı.Havadan bölgeye bir saldırı olabilir diye uçak bizi oraya biraz uzak bir pistte indirecekti oradan otobüsle operasyonun olduğu alana varıcaktık.
Çok heyecanlıydım çünkü yani çünküsü yok bütün gönüllü görevlerimde bu olurdu.Simay yanıma gelince beraber uçağa ilerlemeye başladık.Simay kim mi ? Simay benim burada ki en yakın arkadaşım.Onu çoook seviyorum.Hemşireliğe başladığımdan beri hep beraberdik.Uçağa bindiğimizde koltuklarımıza yöneldik.Uçak boyunca yanyana oturacaktık ve en güzeli ben cam kenarındaydım.Bu bile aşırı mutlu olmam için bir sebepti.
Koltuklarımıza iyice yerleştikten sonra sessizliği Simay bozdu.
"Acaba orada yakışıklı askerler var mıdır ha kız?"
"Şuan cidden buna mı odaklanıyon kızım sen, önemli bir görev dendi.Adamların tipine bakarak tedavi etmicez ya"dedim.Çok neşeli bir insan olsamda istemsizce kaşlarım çatılıyordu.
"Öff kızım sana da birşey söylenmiyor haa hem şöyle fena mı olur kaslı,kurt bakışlı bulsak bir tane"dedi.Genelde ben geveze olurdum ama konu erkek ise Simay'ın eline ben bile su dökemezdim.
"Bulsak derken canım arkadaşım, hem adamlar oraya gönül eğlendirmeye gelmiyor farkında mısın bilmem ama"dediğimde daha da kaşlarımı çatmıştım ama sinirli değildim.Durumun farkına varıp kaşlarımı hemen eski haline getirdim.
