Ağlayan Park

2.BÖLÜM~SESSİZLİK~

Medya:Ayça

Dershane bitmişti.

"Ayça istersen biz bırakabiliriz seni"arkamdan seslenen Elaydı.

"Teşekkür ederim.Bugün yürümek istiyorum."

Yalandı aslında. Sadece eve erken gitmek istemiyordum.Çünkü annem ve babam beni yine ders çalıştırmaya zorlayacak bunun yüzünden kavga edecektik.Ailemi seviyordum fakat ders konusunda kesinlikle baskıcılardı.Bende kapasite vardı zaten hep kapasitem sayesinde denemelerde yüksek notlar alıyordum.Fakat ders çalışmayı hiç sevmiyordum.Bir abim ve bir kız kardeşim var.Abim bilgisayar mühendisliği kazandı ve şuanda üniversite okumak için şehir dışında.Kız kardeşim ise 6.sınıfa gidiyor.Ben 12.sınıftayım.Annem hemşire,babam ise Gemi makine mühendisi.Genelde 1 hafta evde 1 hafta işte oluyor.Ne kadar güzel bir hayat değil mi

Bunları düşünürken eve yaklaşmıştım.Arkamdan gelen seslenmeyle duraksadım,Naz arkamdan koşarak geliyordu.Abimin bir kız arkadaşı vardı,Ekim abla.Kendisi avukattı ve Naz onun kız kardeşiydi.Aynı yaştaydık.Nilden sonra sevdiğim ikinci arkadaşım olabilirdi.

"Nasılsın,baya uzun zaman olmuş ya birbirimizi görmeyeli"

"İyiyim,sen nasılsın?"

"Bende iyiyim,bu haftasonu bize gelsene beraber film izleriz hem annen bizi tanıyor pek kızmaz"

"Bilmiyorum, sormam lazım.Sana mesaj atarım."

"Tamam o zaman görüşürüz"

"Görüşürüz"

Apartmana girdim.Asansörle yukarı çıktım.Hiç çalmak istemesem de evin kapısını çaldım.Kapıyı annem açtı

"Hoşgeldin.Nerde kaldın sen"

"Dolmuşa param yetmedi o yüzden yürüyerek geldim."

"İyi geç hadi yemeğini ye,sonra da telefonunu bana ver ve dersine başla"

Ne diyebilirdim ki.Annem işte . Yemeğimi hızlıca yiyip odama geçtim,geçerken de telefonumu anneme verdim.Odama geçtim ve şu hayatta en sevdiğim hobi olan kitap okumaya başladım.Ders çalışmak kesinlikle istemiyordum.O sırada beklemediğim birşey oldu.Annem bir anda odama daldı.Elimde kitapla ne yapacağımı şaşırırken annem konuşmaya başladı.

"Bizde kızımız ders çalışıyor zannediyoruz.Şuna bak oturmuş kitap okuyor.Bu yıl önemli bir yıl diyoruz anlamıyor.Ben bıktım artık bu kıza sürekli 'ders çalış' demekten.Senden hiçbir şey olmaz kızım.Seni dershaneden de alacağım.Ne de olsa çalışmıyorsun."

Bu bardağı taşıran son damla olmuştu.Kitabımı bir kenara attım.

"Yeter artık bende sizi bir türlü memnun edememekten bıktım.Artık bu evde kalmıyorum.Ne halimiz varsa görün"

Aslında kardeşimi de düşündüm bu arada.Beni seviyordu ama yinede görüşürdük.Ayrıca ailem ona o kadar baskı uygulamıyordu.Fakat abim ve bana çektirmediğini bırakmamışlardı.Abim kendini kurtarmıştı.Her ne kadar beni yanında götürmek istese de 'okulum var'diyerek reddetmiştim

Hızla içeriden telefonumu ,kulaklığımı aldım.Montumu da giyinip çantamla birlikte dışarı çıkıp kapıyı sertçe kapattım.Ayakkabımı giyerken annemin hala söylendiğini duydum.Yarın nöbete gidecekti o arada eve gelip bütün eşyalarımı alıp giderim diye düşündüm.

Apartmandan çıkıp hızla yürümeye başladım.Kime gidecektim.Bir arkadaşımda kalsam ailem onların ailelerini arar, yine bana ulaşırdı.Evimizin yakınlarında bulunan parka gitmeye karar verdim.Bu parkın adı ağlayan parktı .Söylentilere göre bu park üzgünlerin kafa dinlemek için sürekli geldikleri bir yermiş. Parkta bir bankta uyuyabilirim diye düşündüm.Banka oturdum.Üzerimde montum vardı o yüzden pek üşümüyordum.

"Merhaba"

Duyduğum sesle irkildim.Etrafa bakınırken bugün dershanede sıra kavgası yaptığımız çocuk olduğunu fark ettim.O çocuk umurumda değildi fakat şuan birileriyle konuşmam , içimi dökmem gerekiyordu.Onun burada ne işi vardı acaba?

"Merhaba"

"Ben bugün dershaneye gelmiştim.Hatırladın mı beni?"

"Evet,hatırladım.Biraz itici konuşmuştun."

"Eğer kırdıysam özür dilerim.Böyle biri değilim normalde.Sadece moralim bozulmuştu-"

"Ve bana patladın." Sözünü kesmiştim fakat bu şekilde tamamlanıyordu

"Yani evet.Sen neden burdasın.Ailen filan nerde?"

"Kavga ettim.Bugün burda yatarım büyük ihtimalle"

"Ne! burda mı yatacaksın?"

Bu kadar şaşırmasına anlam verememiştim.

"Şuanda sadece uyumak istiyorum daha sonra cevaplasam olur mu?"

"Tabii,kusura bakma bende hemen soru yağmuruna tuttum."

"Sen uyumadan birşey sorabilir miyim?"

"Tabii" diye cevap verdim.

"Adın ne?"

Hafifçe kıkırdadım.Bu soruyu soracağını tahmin etmemiştim ama mantıklıydı.

"Komik bir şey mi sordum?"diye sordu.

"Hayır sadece bu soruyu soracağını tahmin etmemiştim.Adım Ayça bu arada senin?"

"Adın güzelmiş.Kulağa çok hoş geliyor.Benimkisi de Altuğ."

"Senin adın da güzel.Tanıştığıma memnun oldum Aytuğ.İyi birine benziyorsun."

"Bende memnun oldum.Sende iyi birine benziyorsun."

Gülümsedim.Uykum çok ağır basıyordu.Gözlerim daha fazla uykuya dayanamadı ve uyuyakaldım.

Selammm.Nasılsınızzz? Bu sefer bölümü uzatmaya çalıştım.Umarım beğenmişsinizdir.

Kurgu hakkında neler düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı bekliyorum.

Hepinize bol boll öpücüklerimleee..💗💗