Ayça zeki bir kızdır fakat ders çalışmayı hiç sevmez.Ama annesi ve babası ders konusunda Ayça'yı baskılamaktadır.Ayça birgün yaşadığı son darbe yüzünden evi terk eder ve parkta otururken kendisiyle aynı kaderleri paylaşan Altuğ ile tanışır...
Aslında devamını atmak pek istemiyordum fakat karakterlere alışmanız için yapmak istedim.
Bu arada Ayça'nın hayatı biraz kısa olmuş.Onu daha iyi anlayabilmek için bundan sonra bölümlerin başına Ayça'nın anılarını anlatan bir kısım yazacağım.
Umarım beğenirsiniz
Sizlere iyi okumalarr
(Not:Yine şarkı dinlemenizi öneririm hehe:)
Nil'in hayatı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adım Nil. Adımın Anlamı lacivert ve tıpkı Nil Nehri gibi berraklığı,narinliği üzerimde taşırım...
Hayatım hep farklı şehirlerde farklı düzenlerde geçti.Babam Albay ve hep farklı şehirlere gidip geliyorduk.Neyse ki bu yıl emekli oldu.Çünkü burayı bırakmayı hiç istemiyorum.
Okullarım da hep farklı oldu elbette.Sürekli farklı hayat , farklı okullar görmek artık alışkanlık gibi geliyordu bana.
Çocuk ruhlu bir insanım.En sevdiğim hobim boyama yapmak mesela.Fakat insanlar çok acımasız, beni hep bu yönümden yüzüme vurup beni dışlamaktan hiç geri kalmadılar. Bu yüzden yapacağım her hareketten çekiniyorum.İnsanların benim hakkımda olan düşüncelerini fazla önemsiyorum ve asla kendi benliğimi benimseyemiyorum.Sadece yakın olduğum arkadaşlarımla gerçek benliğime kavuşuyordum.
Ailem pek tepki vermiyordu fakat onlar da benim bu halime üzülüyorlardı, hissediyordum. Mesela ortaokulda resim çizerken çizdiğim resmi yırtıp benimle dalga geçmişlerdi.En sonunda babam görevinden çıkıp okula gelmek zorunda kalmıştı ve beni o okuldan almıştı.Sonra zaten taşınmıştık ve liseye başlamıştım.Lise hayatımın güzel geçeceğini umuyordum hep.Hala dışlayanlar vardı elbette.Ben onların kalbi kırılmasın diye kelimelerimi seçerken onlar hiç acımasızca konuşup kalbimi kırıyorlardı.Narin bir kişiliktim zaten, insanların düşüncelerini sürekli önemsiyordum.Bu da sevmediğim olumsuz kişilik tarafımdı. Ama maalesef değiştiremiyordunuz bazı şeyleri.Hep beni koruyup kollayan, arkamda duran,moralim bozulduğunda beni teselli eden bir arkadaş istemiştim aslında...
Ve bir gün onunla tanıştım.Yanıma oturmuştu, ders boyu benimle sohbet etmiş , birbirimizi tanıma şansı yakalamıştık.
Ayça...
Adı çok güzeldi.Çok iyi bir kızdı.Beni hiç dışlamamış aksine hep yanına almıştı.O benim için bir arkadaştan da öteydi artık.Ama ailesinden çok dertliydi, Ayça'nın ailesinin yaptıklarını duyduğumda 'iyiki benim ailem böyle değil ' diye içimden geçirmeden duramıyordum.
Ayça ile tanıştığımda Ayça'nın diğer arkadaşları Ela, Naz ve Ece ile de tanışmıştım.Onlarla da çok çabuk ısınıp birbirimizin dert ortağı olmuştuk.Her ne olursa olsun hep birbirimizi destekliyorduk.Birbirimizden gizli saklı hiç bir şeyimiz yoktu.İşte yıllardır aradığım arkadaşları bulmuştum.Onlar benim yıllar sonra gelen en büyük umutlarımdı...
