22.BÖLÜM~ÖZLEDİM

98 31 59
                                    

Hepinize iyi okumalar ⭐

Hepinize iyi okumalar ⭐

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Ela YILDIZ •

Bekle dedi ve gitti.
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu
Ama kimse ölmedi...

~Özdemir Asaf

🎵Selda Bağcan - Ayrılık (mutlaka dinleyinn)

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.


🎵Selda Bağcan - Ayrılık (mutlaka dinleyinn)

🎵Kalben - Yara

•°•

Kanayan sadece yaralar mıydı?

İnsan, acılarını asla kıyaslayamazdı.

Acı çekene bağırmalık, çekmeyene yalancı bir ağırlık olur aslında. Acı çekmeyenler-ki bu çok nadirdir- üzerlerinde olmayan acının ağırlığını hissederler. Bu çok normaldir zira olmayan acının ağırlığı da acıtır.

İki yıl... Koskoca iki yıl boyunca bir kez bile olsun birbirimizi görmemiştik. Artık üzülüp kendimi suçlamıyordum. Giden oydu, acısını ben çekmeyecektim. Unutmuş gibi yapıyordum. Sanki hiç hayatıma girmemiş gibi. Sanki hiç onunla tanışmamışız gibi. Sanki kalbime ümit tohumlarını hiç serpiştirmemiş gibi. Sanki kalbimde sönmüş olan ateşi tekrar yakmamış gibi...

Ne kadar kolay görünüyordu değil mi? -mış gibi yapmak aslında çok zordu. Beynim her an onu düşünse de, kalbim kesinlikle düşünmeyi reddediyordu. Tabii, düşünebilecek bir kalp kaldıysa...

"Hala." Diyerek yanıma koşan Ayliz'e baktım. Ayliz, abimin ve Ekim ablamın(yengemin) biricik, yegane kızlarıydı. Öyle ki çok güzeldi, abim gibi kumral saçları, Ekim ablamınki gibi yeşil gözleri vardı. Henüz 17 aylıktı.

"Efendim halacığım?" Dedim onu kucağıma alarak. Bir süre bir şeyler geveledi ama anlamadım. Küçük parmaklarıyla en sonunda buzdolabını gösterdiğinde, pasta yemek istediğini anladım. Dün pasta bayağı artmıştı, o yüzden yemesinde herhangi bir sakınca yoktu. Buzdolabını açtım, pastayı çıkardım. Kenardan küçük bir bıçak aldım ve pastadan bir dilim kestim. Kesilmiş dilimi bir tabağa koydum ve yemesi için masanın üzerine bıraktım. Daha doğrusu yedirmek için, çünkü hâlâ kendi yiyemiyordu.

Ağlayan ParkDonde viven las historias. Descúbrelo ahora