Ben İtachiyle kahvaltı ederken yanımıza sınıfımdan bir erkek geldi.
"Bu kim Yuki, baştan çıkardığın başka bir erkek mi?"
Bizden uzakta oturan sınıfın geri kalanı seslice güldüğünde gözlerimi titreyen ellerime indirdim. Gözlerim dolmuştu ama şimdi ağlarsam daha fazla dalga geçerlerdi. Çocuk elimdeki sepete uzandı.
"Ver şunları, senin gibi bir orospu bunlara layık değil ve-"
Itachi birden çocuğun elini tuttu ve ters çevirip sırtına yasladı. Dizlerinin arkasına tekme attığında çocuk önümde dizlerinin üzerindeydi. Itachi boynunu tuttu ve eğdirdi. Gözleri kıp kırmızıydı. Sakin ama sert bir sesle söyledi.
"Hanımefendiden özür dile"
Ses çıkmadı. İtachi yine sessiz ama bu sefer tehtid dolu bir sesle konuştu.
"Hanımefnediden özür dile. Hemen!"
Çocuk önümde deli gibi titriyordu.
"...Ö-Özür dilerim"
Sesi titiriyordu.
"S-Sorun değil...İtachi, bırak onu lütfen."
"Hemen mi? Ama size saygısızlık yaptı. Onu ağaca bağlayıp-"
İtachinin yüzünde sadist bir sırıtış yayılırken onun çenesinden tutup tekrar kendime odakladım.
"İtachi... Lütfen?"
İtachi transtan çıkmış gibi silkelendi ve direkt çocuğu bırakıp önünde tek dizinin üzerine çöktü.
"Özür dilerim hanımefendi, işinize karışmam benim hatam."
"Hayır hayır sorun değil... Sadece böyle şeyler beni geriyor."
Yerdeki sepeti aldım.
"Hadi, başka bir yerde kahvaltı edelim."
İtachi itaatkar bir şekilde peşimden gelirken ormanın içine ilerledik. Son duyduğum şey ise yerdeki çocuğun sinir ve şaşkınlıkla mırıldanmasıydı.
"Az önce... Ne sikim oldu lan."
