3. Kişinin ağzı
Aynı günün gecesi sınıftakiler Yukinin çadırının önündeydi. Ellerindeki kovalarda çöp, su ve çamur vardı. Kendi aralarında sessizce gülüştüler.
"Bunu hak ettiler"
Çadırın ayaklarını birden çektiler ve kovaları üzerlerine boşalttılat. Herkes kendi aralarında gülerken aralarındaki en uzak çocuğun çığlılığı ile herkes sustu. Herkes arkasını döndü.
"Shh~ onun uyanmasını istemiyorum, susun."
İtachi, ağaçların arasından çıkarken Yuki onun kucağında huzurlu bir şekilde uyuyordu.
"Yani siz...bu zorbalıkları benim sevgili Yukime üç yıldır yapıyorsunuz, değil mi?"
Herkes korku içinde susuyordu. İtachinin gözleri her zamanki gibi değildi, daha korkutucuydu. İtachi yukinin yüzüne düşen saçları düzeltti ve uyuyan ona gülümserken konuştu.
"Aslında...hepinizi öldürmek istiyordum ama birden herkesin ölmesi şüphe çeker değil mi?"
Kendi kendine kıkırdadı. Ardından sustu ve ruhsuz gözlerle sınıfa baktı.
"Yani seçin...kim ölsün?"
Tüm sınıf birden hararetle tartışmaya başladı. İtachi ise bir ağaca yaslanmış, uyuyan Yukiyi izliyordu.
"Bir dakika bekleyin!"
Sınıftan biri bağırdı.
"Bu plan en başında Sakuradan çıktı, o ölmeli"
Tüm sınıf aynı şeyi söylediğinde Sakura ağlamaktan konuşamıyordu bile. İtachi, senin ağacın kenarına bıraktı ve Sakurayı saçından kavradı.
"Ben gelesiye kadar Yukiye dokunursanız... Hepinizi öldürürüm. Ve o çadırı düzeltin, ben gelmeden.
İtachi Sakurayı ormana sürüklerken sadist bir şekilde sırıttı.
"Yardım isteyerek kendini yorma, acıdan ağlarken ihtiyacın olacak."
