Ertesi sabah uyandığımda ilk gördüğüm şey beni izleyen İtachiydi. Utanarak gülümsedim.
"Günaydın"
O da bana gülümsedi.
"Günaydın hanımefendi"
Esnedikten sonra yatmayı bırakıp oturdum. Dışarısı sessizdi. Bu gün kimsenin benimle uğraşmamasını umarak gülümsedim.
"Acaba... Arkanı döner misin? Giyinmem gerek"
"Ah evet, özür dilerim"
İtachi telaşla arkasını döndükten sonra üzerime yeşil bir pantolonla beyaz bir sweatshirt giydim. Dışarısı soğuktu.
"Pekala, hadi çıkalım"
"Evet hanımefendi"
Çadırdan çıktığımızda tüm sınıf ateşin etrafında oturuyordu. Beni gördüklerinde gergince birbirlerine baktılar. Rahatsız bir şekilde başımı eğdim ve başka bir tarafa ilerlemek için harekete geçtim.
"Bir dakika...Sakura nerede?"
Etrafa baktım ama herkes sessizdi. İtachiye döndüm"
"İtachi? Sakura nerede? O iyi mi?"
Ben endişe ile ona bakarken İtachi üzgünce iç çekti. Evet, Sakura ile iyi geçinemesemde başına bir şey gelmesini istemiyordum.
"Dün... Bir ayı saldırdı. Şans eseri o sırada Sakura çadırının dışındaymış. Yani..."
Ağlamaklı bir ifade ile sınıfa baktım.
"Diğer herkes iyi değil mi?"
Sınıftakiler hızla başlarını salladı. Bu gün diğer günlere kıyasla herkes sessizdi.
"O zaman... Kamp erken mi bitecek"
İtachi arkamdan sarılıp çenesini omzuma koydu.
"Evet hanımefendi, eşyaları toplayıp gideceğiz."
"Anladım..."
Üzgün bir ifade ile başımı salladım.
"O zaman eşyaları toparlayalım"
~~~
Bir saatin sonunda hepimiz toplanmıştık ve araca biniyorduk.
"İtachi? Sen ne yapacaksın?"
Başını eğdi ve üzgünce bana baktı.
"Ne yazık ki sizinle araca binemem değil mi? İnsan olarak da yılan olarak da..."
"Evet, özür dilerim"
"Ah, özür dilemeyin lütfen. Ben sizinle tekrar buluşacağım. Ne olursa olsun."
Gülümsedim.
"Pekala, dediğin gibi olsun."
Araca bindim ve gitmeden önce camdan el salladım.
"Görüşmek üzere, İtachi"
"Görüşmek üzere, hanımefendi"
