Okula gitmek için ayakkabılarımı giyiyordum. İtachi bir kaç adım arkamdan üzgünce bana bakıyordu. Ona döndüm ve yanağını okşadım.
"Özür dilerim ama gitmem gerekiyor"
"...sizden ayrılmak istemiyorum"
Masum bir ifade ile bana baktı.
"Bende gelemez miyim? Yılan formunda?"
Başımı iki yana salladım.
"Okulda bir yılan görülürse dışarı atarlar, ya da daha kötüsü öldürürler."
İtachi istemeyerekte olsa kabul ettiğinda ufakça gülümsedi.
"Peki hanımefendi"
Çantamı alıp evden çıkacakken İtachi bileğimi tuttu.
"Hanımedendi! Gitmeden önce..."
Sözüne devam etmedi. Yanakları hafifçe kızarırken çekinerek bana bakıyordu.
"Evet? Bir şeye mi ihtiyacın var?"
Sessizce mırıldandı.
"Uzun süre yalnız olucam yani...bir kez daha..."
Dediği şeyi anladığımda kulaklarıma kadar kızardım.
"P-Pekala, ama gözlerini kapat"
İtachi direkt başıyla onayladı.
"Peki!"
İtachi gözlerini kapattığında dudağına ufak bir öpücük bıraktım. Geri çekildiğimde gözlerini açtı ve üzgünce bana baktı.
"Bu kadar mı?"
Bana yaklaşarak belime sarıldı. Yüzü yüzüme çok yakındı.
"Daha fazla istiyorum, lütfen?"
"H-He?"
"Daha fazla"
İtachi biraz daha yaklaşıp beni öpmeye başladığında ellerimi onun omuzlarına koydum. Öpüşü nazik başlasada sertleşerek devam ediyordu. Nefesim tükenmeye başladıkça zar zor geri çekildim.
"İ-İtachi, bekle. Ben- Mmh!"
İtachi dediğimi umursamadan tekrar öpmeye başladığında gözlerimi kapattım. Ben geriye doğru ilerledikçe o ileri adım atıyordu. Sırtım duvara yaslandığında nefesim tükenmişti. Ona ulaşmak için parmak ucumda dururken bacaklarım titiyordu. İtachi bunu fark ettiğinde yavaşça geri çekildi. Nefes nefese dururken dudağımda kalan salya bağını sildim.
"Özür dilerim ben...biraz heyecanlandım"
Sessizce güldüm.
"Sadece biraz mı?"
Evden çıkmadan önce ona son bir öpücük verdim.
"Saat dörtte görüşürüz"
