Ertesi sabah uyandığımda başım çatlıyordu. Gözlerimi zar zor araladım ve etrafa bakındım. Dün geceye dair anılarım son derece bulanıktı. Yorganı üzerimden attığımda neredeyee tamamen çıplak olduğumu fark etmemle şok içinde kalakaldım.
"Hanımefendi! Günaydın!"
İtachi elinde bir tepsi ile neşeli bir şekilde içeri girdiğinde hızla üzerimi örttüm. İtachi yanıma yaklaşıp oturdu ve tepsiyi dizlerimin üzerine bıraktı.
"Nasıl hissediyorsunuz? Başınız ağrıyor mu?"
Getirdiği tepside ki tosta bakarken mırıldandım.
"Biraz ağrıyor. Sen? Nasıl hissediyorsun?"
"Mükemmel!"
Kıkırdadım.
"İçmek sana iyi mi geldi?"
"Hm? İçmek mi? Hayır, dünden sonra hala başım ağrıyor. İyi hissediyorum çünkü dün sizinle çok iyi vakit geçirdim"
Anlamayarak ona baktım.
"Hadi ya?"
İtachinin gülümseyen ifadesi birden bozuldu.
"Hanımefendi? Siz...hatırlıyorsunuz değil mi?"
Onun paniklenmiş ifadesine baktım. Neden bu kadar paniklemişti. Başımı iki yana salladım.
"Hayır, pek hatırlamıyorum. Barda ufak bir kavga hatırlıyorum, sonra eve geçtik ve içmeye devam ettik ama o kadar. Önemli bir şey mi oldu?"
İtachi ne diyeceğini bilemezmiş gibi bana baktı. Yüzünde hayal kırıklığı ve panik vardı.
"A-Ama hatırlamanız lazım, hanımefendi. B-Bunu unutamazsınız."
Gergince güldüm. Acaba gece onu rahatsız mı etmiştim.
"Özür dilerim. Sanırım sarhoşken biraz saçmaladım."
"...s-saçmaladınız mı?"
İtachi bana biraz daha yaklaştı.
"Hanımefendi yaptıklarınız ve söyledikleriniz...sadece sarhoş olduğunuz için miydi?"
Onun üzüntü içindeki haline baktım.
"Yani...muhtemelen. İtachi, bana ne yaptığımı söyler misin?"
Sakince onun yanağını okşadım.
"S-Söyleyemem"
"Neden?"
İtachi omzuma yaslandı.
"Ben...söyleyemem işte. Siz neden unuttunuz ki? Ben sanıyordum ki...dediklerinizde ve yaptıklarınızda ciddisiniz."
İç çektim.
"Seni üzdüysem özür dilerim İtachi, seni üzmeyi asla istemedim. Lütfen, söyle bana. Dün gece ne oldu"
İtachi kararsız bir ifadeyle bana baktı.
"B-Ben sizi sevdiğimi söyledim v-ve sizde...sizde bana karşılık verdiniz, sonra...sonra"
Sakinliğimi korumaya çalıştım. Sarhoşken duygularımı bu kadar hızlı söyleyecrğimi bilmiyordum.
"Sonra?"
İtachinin kızaran yanaklarına baktım.
"S-Sonra beni öptünüz ve bende sizi öptüm..."
Anılarım yavaş yavaş yerine gelirken gözümün önüne gelen uygunsuz sahnelerle İtachinin ağzını ellerimle kapattım.
"T-Tamam! Gerisini hatırladım! Yeterli"
İtachi elimi nazikçe uzaklaştırırken diğer eli belimi sardı.
"Hatırladınız, değil mi?"
Hafifçe gülümsedi ve beni tekrar yatağa yatırırken kendinde bana yaklaşarak sıkıca sarıldı.
"Çok iyi hissettim. O kadar iyi hissettim ki ne yapacağımı bilemedim. Normalde ne kadar utangaç ve çekingen olsanızda sarhoşken...tanrım. Beni aşağlamanız bile hoşuma gitmişti."
Yanaklarım hızla kızarırken yerimde kıpırdandım.
"İ-İtachi, yeter"
İtachi dediğimi duymazdan geldi.
"Ve arada bana acı çektirmek ister gibi elinizi arada sırada hızlandırıp sıktınız. O an size her şeyimle yalvarabilirdim. Özellikle rahatlamama izin vermediğiniz zaman gerçekten ağlayacağımı sandım hanımefendi. Dğn gerçekten çok iyi hissettim"
İtachi bana arkamdan sıkıca sarılırken kızarmış yanaklarımı serinletmeye çalıştım.
"Hanımefendi? Utandınız mı?"
"Kahretsin elbette utandım!"
İtachinin kılırdama sesini duydum.
"Utanmanızı çok seviyorum, çok tatlı"
Nefesi enseme vurdu.
"Umarım, bir gün sizi utanç ve zevkten ağlatmama izin verirsiniz"
Enseme kadar kızardığımı hissettim. Hızla yataktan kalktım.
"B-Benim okula gitmem gerekiyor!"
İtachiyi kolundan tutup kapı dışarı ederken sessizce güldü.
"Ben izlerkende giyinebilirdiniz? Zaten hepsini görmüştüm"
"İtachi!"
"...özür dilerim"
Kapıyı kapattığımda iç çektim. Öylesine utanmıştım ki. Ama utanmak bir yana, eğer daha fazla yatakta kalsaydık ona hemen şu anda yapması için izin verebilirdim.
"Ah, kahretsin. Onunla ne yapmam gerek~"
