Chapter 7

1 1 0
                                    

Hindi siya umiiwas ng tingin at ganoon din ako. I don't remember meeting him, paano niya ako nakilala?

"Nalimutan mo yatang famous ka, Azalea." Halos tatlong beses akong napakurap nang maalala iyon. Oo nga pala, I am famous.

"By the way, nice meeting you." Nilapit niya ang kaniyang kamay para makipagshake hands but I just looked at his hands.

"Yeah, nice meeting you too." I answered.

Tumawa siya na nagpangiwi sa akin. "I didn't know suplada ka pala, I was rejected two times for a shakehands."

"Parang ganoon na nga--" Someone cut my words-- no. May kung anong tumusok sa leeg ko and in just a seconds, all I feel is dizziness.

Biglang lumakas ang tibok ng puso ko nang mapagtanto ko kung ano ang nangyayari. I tried to stay in firm pero lumalabo na ang paningin ko. Ang sakit ng ulo ko at wala akong marinig. May dalawang kamay na humawak sa beywang ko at pinilit kong alisin iyon pero walang lakas ang mga kamay ko, I tried to open my mouth and shout for help but even a single word won't come out.

Wala na sa lupa ang mga paa ko dahil binuhat niya ako, pinilit kong kumalas pero hindi ako gumagalaw, tanging utak ko lamang at mga mata kong unti-unting pumipikit at hanggang sa.. madilim na ang paligid.

She was sobbing. Things are scattered everywhere. I was sneaking from my room's door while they kept on shouting at each other below. I am just watching them.

"W-Why are you doing this?!"

"It's also your fault!"

Their voices echoed inside my head but it stopped when I heard a tiptoe from somewhere.

Hinay-hinay kong minulat ang aking mata and I found myself lying on the bed, nasa isang kwarto ako ng bar na ito.

"Saan na ba ang back up? Wala na akong pampatulog dito, paano kung magising ang babaeng 'to?"

Nakatalikod ang lalakeng dumakip sa akin. He was three meters away from me. I roamed my eyes around, I am still inside the bar, I still have chance to escape.

Tahimik akong kumuha ng isang baso sa mesang malapit sa akin at itinago ito bago pa siya ulit lumingon.

I can hear his tiptoe walking towards me. Mabilis ang tibok ng puso ko nang palapit siya nang palapit, naramdaman kong umupo siya sa tabi ko at hinawi ang buhok na tumatakip sa mukha ko at doon, buong lakas kong pinatama ang baso sa ulo niya na nag-epekto ng pagkabasag, and I saw who the hell is he. That jerk, Harold! Kaagad akong umalis sa higaan na iyon at tumakbo.

"Aaagrrh!" My hands was shaking when I heard his loud and mad voice.

Masakit pa ang ulo ko dahil medyo hindi pa umaalis ang pampatulog pero buong lakas akong tumakbo palabas sa kwarto na iyon.

Paglabas ko ng pintuan ay hindi ko sinasadyang makabangga, muntikan akong matumba pero kaagad akong nasalo.

Inangat ko ang aking ulo at isang lalakeng nakasuot ng black mask ang sumalo sa akin. His brows were furrowing and I was about to push him when the guy from the room, the one who kidnapped me was already standing two meters away.

I saw how the Harold's face change into a calm one when he looked at the guy beside me. His head was bleeding. He then looked at me that made me gripped the guy's shirt.

I hope he is not one of them. Tumingin ako sa lalakeng nakasuot ng mask at kaagad na sinabi ang mga salitang gusto kong sabihin.

"Help me."

The expression of his eyes didn't change when I said those words.

"Babe, what? Ah excuse me, she is just drunk that's why she is acting like that. Come here--" but the mask guy's action made him stop and made me gasp.

He pulled me closer to him.

Harold mentally laughed as he open his hands widely.

"Oh, come on. She's my girlfriend, 'wag kanang makialam." Mas lumakas ang tibok ng puso ko nang naglakad palapit si Harold sa amin pero hindi ko inakala ang susunod na gagawin ng lalakeng katabi ko.
Naglakad siya sa harap ko at ngayo'y nasa likod na niya ako. He was covering me.

"If you take another step, I won't let it slide anymore." He has a low and calm voice, and that voice was so familliar. I can't remember kung saan ko 'yun narinig.

"Sabing akin na siya--

"Then I'll pull this trigger." Napatakip ako ng bibig at tila nanghihina sa mga nasaksihan.

Tinutukan ng baril ng lalakeng katabi ko si Harold. He cracked the gun that made me stiffened. I didn't know he has a gun! What the hell!

"Hey, I don't know your name girl."

Was he talking to me?

"Are you talking to me?"

"Hell, of course."

"I-I'm sorry, what is it?"

"Let's get out of this place before I kill him." I gasped when he said the word kill. Will he really kill him?!

——

I managed to escape from that fucking Harold, I mean we. Medyo malayo na kami sa bar na iyon at patuloy pa rin siya sa paglalakad, habang hawak-hawak niya ang kamay ko. We stopped beside a parked motorbike. I roamed my eyes around, baka may nakasunod sa amin. Thankfully, wala.

"Here." I looked at the thing he was holding, a helmet.

"Huh?"

Muli niyang inalok ang helmet sa akin kaya kinuha ko nalang ito pero ikinagulat ko nang nilayo niya ito sa akin.

"Kung sa tingin mo libre ang pagtulong ko sa'yo, nagkakamali ka."

Kumunot ang noo ko nang hindi ko maintindihan ang sinabi niya. Kinuha niya ang baril na nasa bulsa ng hoodie niya kaya napaatras ako.

"H-Hey!" I stopped him from pulling the trigger but he fucking pulled the trigger! I screamed as I heard a loud-- wait what? There's no bang, but a fucking fire?

"L-Lighter?" My jaw dropped when I realized it was actually a lighter.

"Yes, that's why you need to pay 'cause I helped you."

My brows rose up, hindi ko akalaing may bayad pala 'yun?

"Ano ka superhero na may bayad?"

He let out a sigh before answering my question "Ikaw na ang tinulungan, ikaw pa ang nagrereklamo." With a glimpse of annoyed written on his face.

I drew a deep breath before asking him how much.

"Depende sa magagastos mo." He answered.

Inonn na niya ang motor habang ako ay hindi pa rin maintindihan ang sinasabi niya.

"Sakay na."

Hindi ko alam pero kusang sumakay ang katawan ko sa motor niya at pinaandar niya ito. I don't even know where we are going.

That Playgirl's KarmaWhere stories live. Discover now