Chapter 23

1 0 0
                                    

Napagdesisyonan naming huwag muna magkasabay o magkita, mas una siyang pupunta sa school at ako naman ang sunod, pag-uwi rin at kapag nagkita kami sa hallway, kami na ang nag-aadjust, as if we don't want to see each others presence. We want to let them see that we really broke up.

After class, hindi muna ako makakauwi dahil schedule ko ngayon sa cleaning. While I was closing the window I felt a presence behind me, without hesitant, I immediately looked back and I was right, someone was there. He was wearing all black with a hoodie.

Biglaang nagtaasan ang mga balahibo sa katawan ko, the guy we've been finding is infront of me now. Ang lalakeng naglagay sa akin sa abandonadong building at nilock ako sa cabinet, he is infront of me. Nakayuko siya habang pinagsalikop ang dalawa niyang paa, pinasadahan niya gamit ang kaniyang kamay ang mesa. The roughness of the gloves he is wearing made a sound that only both of us can hear.

I need to call Felix, I need his help. Hinay-hinay kong nilingon ang bag kong dalawang metrong layo sa akin.

"Subukan mong lumapit sa bag mo, ilalagay ulit kita sa cabinet." Malalim ang kaniyang boses na tila sa isang galaw ko lang ay gagawin niya talaga ang mga sinabi niya.

Napatulon ako ng laway at nanginginig na napahawak sa pader. Shit. Wala akong laban sa kaniya.

"W-What do you want?" Pilit kong inaatras ang sarili ko kahit pader na ang nasa likod ko. If I have the power to dissapear, ginawa ko na.

He moan as he stood up and I can now see how tall he is and I know to myself that I can't fight him.

"You won't ask me first if who I am?" He sarcastically asked.

Puno ng kaba ang sistema ko pero nagawa ko pa talagang matawa sa mga sinabi niya.

"Sino namang magkaka-interesadong malaman kung sino ka? All I want to know is what do you want from me." Buong lakas kong sagot. Tama, hindi dapat ako matakot. I can open the windows and shout for help, as simple as that, the guards outside will be alarmed at hindi na niya itutuloy ang balak niya sa akin.

"Masyado kang duwag kung sa tingin mo papatayin kita ngayon," tinanggal niya ang suot niyang hoodie at kasabay naman doon ng pag-angat ng kaniyang ulo.

My eyes grew bigger when I saw the face of the guy.

"W-What the hell.."

"Gulat na gulat ka yata, Azalea. Unexpected ba?" And then he smirked while his eyes are looking at me sharply.

"R-Ryle?"

Mas lumaki ang ngisi niya nang sabihin ko ang kaniyang pangalan pero kailangan kong mabuksan ang bintana at sumigaw ng tulong.

But I need to wait for a chance to open the windows.

"So.. it was you." Hindi ko pinahalata sa aking mukha ang takot but deep inside I am fucking scared! Nagawa nga niyang ilagay ako sa kabinet!

Felix, where are you now?!

"Why are doing this? Is it because of what I did to you, dahil ba sa post ko sa IG?" I kept on asking him questions, I am waiting for a chance to open the windows but his eyes won't look away!

"More than that, Azalea."

My forehead creased when I don't remember what he is talking about.

"I don't know what you are talking about and I don't care, just what the hell do you want?!" Kahit nanginginig na ako sa takot.

He shooked his head while laughing, napahawak siya sa kaniyang noo na medyo nagpatakip ng kaniyang mga mata, and that's the time, hindi ako nagdalawang-isip na buksan ang bintana—what the fuck!
The window was locked!

I shrieked in pain when he covered my face with a towel and in just a seconds all I felt was numbness all over my body and slowly I am getting sleepy and now all I see is darkness.

I failed.

That Playgirl's KarmaWhere stories live. Discover now