Jij Hoort Bij Mij

H7: Girls time

“Je gaat met hem wat?!” roept Rowan verrast uit. Het is een paar weken later mij

Nadat Flemming Levi en mij heeft thuis gebracht. Rowan en ik zitten op mijn slaapkamer. “Hij heeft wat geregeld voor onze afspraak.” Mompel ik, ietwat verlegen en mijn wangen worden een beetje rood. Ik ben nooit verlegen. Ik ga niet zeggen dat het een date is want ik vind hem niet leuk. Toch? Rowan denkt er hetzelfde over want ze vraagt: “Oeeh, is het een date?” “Natuurlijk niet.” snauw ik geïrriteerd terug. “Hmh, rustig maar. Ik vroeg het alleen.” Grijnsde ze. “Vind je hem leuk?” vraagt Rowan dan. 

“Wat is dat nou weer voor vraag? Zeer zeker niet.” antwoord ik. “Ik mag hem niet, remember.” “Zo ziet het er anders niet meer naar uit.” merkt Rowan bijdehand op en ik gooi een kussen naar haar. “Ja wat?” ze propt haar mond vol met chips en haalt haar schouders op. “Wil je er over ophouden.” zucht ik en ze knikt. “Dank je. Dan kunnen we nu verder praten.” Ik ben opgelucht. Rowan was een kwartier geleden een kruisverhoor over Flemming begonnen en ik begin het nu een beetje zat te worden. Wat heeft ze er trouwens aan? Ik vind het nog veel te vroeg voor dit soort onzin. 

“Goed, heeft Flemming al iets losgelaten over wat jullie gaan doen?” vraagt Rowan en pakt een volgend handje paprika chips. Het is twee uur in de middag en over een uurtje komt hij mij ophalen. Rowan is hier om mij te helpen. “Nee, hij zei alleen: trek iets aan wat vies mag worden en goede stevige schoenen.” Ik pak mijn telefoon en lees zijn berichtje hardop voor. Sinds die dag in het park zijn we aan het appen geslagen. Het is eigenlijk niks voor mij maar ik kan er gewoon niks aan doen. Het lijkt wel alsof alles Automatisch lijkt te gaan op het moment. 

“Klinkt spannend. Ik zou gewoon een warme trui aan doen met een spijkerbroek. Gewoon lekker jezelf.” tipt Rowan mij en ik knik bedenkelijk. “Jurken komen sowieso niet voor in mijn woordenboek.” beide schieten we in de lach en Rowan schud haar hoofd. “Als je je daar niet fijn in voelt, hoeft het ook niet hé. Ik denk sowieso niet dat dat nu handig zal zijn gezien zijn berichtje.” Ik knik bedachtzaam en Rowan opent mijn kledingkast in een beweging met haar arm. 

"Oké, dit moet niet zo moeilijk zijn.” Rowan gaat langs mijn kleding met haar hand. Dan haalt ze er een zwarte trui uit van Queen en een legergroene broek met vlekken erin. “Leuk!” reageer ik en verrast trekt Rowan een wenkbrauw omhoog. “Jij vindt nooit direct wat leuk.” antwoord ze grijnzend. “Laat nou maar. Ik trek het wel aan.” Ik gooi mijn mobiel op bed neer en met gloeiende wangen trek ik het outfit aan dat Rowan heeft uitgekozen. “Staat je stoer.” ze steekt haar duimen op en ik lach. “Thanks man.” antwoord ik en ben alweer een stuk zelfverzekerder.

“En nu? Hoe werkt zoiets?” vraag ik terwijl we naar beneden lopen. “Zoiets? Hoezo maak je je zorgen? Jij maakt je nooit zorgen om iets.” antwoordt Rowan en leunt met haar ellebogen op de keukentafel. Goddank, we zijn alleen thuis. “Ik bedoel met wat we gaan doen?” Probeer ik zo onschuldig mogelijk te zeggen en schuif met mijn voet over de vloer. Verdomme, zo ben ik helemaal niet en ik schud mijn hoofd. “Dat bedoel ik.” Voeg ik er herhalend aan toe. “Senna!” lachend gooit Rowan een kussen naar me toe die ze van de bank heeft gevist. “Wat?” vraag ik verbaasd en vang hem op. 

“Je vind…-” Rowan wordt onderbroken door getoeter en ik zucht opgelucht uit. Daar zal Flemming wel zijn. Saved by the bell zeggen ze dan toch? “Mag ik hem ontmoeten?” vraagt ze grijnzend. “Ro, voor de laatste keer ik vind hem niet leuk. Je houd je mond.” Sis ik en kijk haar boos aan. “Natuurlijk niet.” glimlacht ze naar me en we lopen richting de voordeur. Ik pak mijn benodigde spulletjes en trek mijn jack aan. “Lets go.” knik ik en we lopen naar buiten. Ik trek de deur achter mij dicht en draai me om. Mijn mond zakt open als ik Flemming zijn auto zie en doe hem snel weer dicht. 

“Hey!” Flemming leunt uit het raam van de auto als we er aan komen lopen. Eventjes hebben we oogcontact en hij glimlacht kort. Rowan ziet het en knipoogt naar me. Kan dat kind eventjes stoppen met pesten? Ik rol mijn ogen naar haar en begroet Flemming normaal terug. “Jij moet vast Rowan zijn.” zegt hij en wendt zich tot haar.  “Dat klopt. Rowan Sanders.” Stelt ze zichzelf voor en ze geven elkaar een hand. “Flemming.” Antwoord hij en ze knikt. “Ik heb al veel over je gehoord.” zegt Rowan en Flemming zijn ogen schieten naar mij en weer naar haar. 

“Jij redt je wel hé.” Ik schraap mijn keel voor het te ongemakkelijk wordt. “Ja tuurlijk. Ik weet waar de chips en de wijn staat.” knikt Rowan en Flemming schiet in de lach. “Dan komt dat vast wel goed.” zegt hij. “Topper. Nou tot straks.” Zeg ik tegen Rowan. “Tot straks. Veel plezier!” wenst ze ons toe. Flemming leunt naar voren en maakt de deur voor mij open terwijl Rowan terug naar binnen wandelt. “Leuke trui.” complimenteert hij me en ik bedank hem stilletjes. Ik vind de gordel en klik hem vast. “Dus, wat gaan we eigenlijk doen?” vraag ik nieuwsgierig en kijk Flemming aan. Hij grijnst naar me. 

“Dat is nog een verrassing.” en start de motoren van zijn auto.