Jij Hoort Bij Mij

H9: De Efteling

“Weet je het zeker?” bibberend kijk ik richting De Baron. Het is een van de bekendste attracties uit de Efteling. Mijn adrenaline begint al te stromen als ik er al naar kijk. Misschien was ik iets te enthousiast. Er komt op dat moment ook nog eens een kar naar beneden en bovenin blijft het eventjes stil hangen. Ik hoor mensen gillen en dat betekent dat ze zo naar beneden gaan over de welbekende rails. Ik dacht dat ik nergens bang voor was en kijk nu naar me. Hoogtevrees dus waarschijnlijk. Heel fijn dit.

“Ben je bang?” Flemming komt naast me staan kijken en kijkt naar me. Hoewel de attractie veel interessanter is dan dat ik ben. “Nee hoor.” reageer ik stoer. “Sen, je mag best toegeven dat je het eng vind.” Antwoord hij. “Het is stom. Ik dacht dat het wel mee zou vallen. Maar nu ik het van dichtbij zie…” Zeg ik terug en kijk naar de grond. “Helemaal niet, luister.” Flemming tilt mijn gezicht op zodat ik hem wel aan moet kijken. Tegenstribbelen heeft geen zin en dat weet ik.

“De beveiliging zorgt ervoor dat er niks gaat gebeuren. Daarbij zit ik naast je. Er is niks aan de hand. Het is alleen..-” het is eventjes stil tussen ons. “Hoog.” zeggen we dan tegelijkertijd en we lachen. 

“Precies. Je mag best mijn hand fijn knijpen als je het eng vind.” biedt Flemming aan met een knipoog. “Slijmbal.” grinnik ik en schud langzaam mijn hoofd. "Oké, dan krijg je geen eten erna.” Hij begint te grijnzen en doet alsof hij al weg wil lopen. “Voedsel, hey Flemming! Wacht op mij.” Ik moet rennen om deze jongen in te halen terwijl hij natuurlijk gewoon normaal loopt. “Hoe noemde jij mij?” Flemming begint mij in m'n zij te porren. Ik bijt op mijn lip als ik mijn ribben voel. 

“D-d-dat.-” Protesteer ik half lachend en hij trekt een wenkbrauw op. “Dat wat?” Flemming gaat nog steeds door. “Pff niks hoor.” Zeg ik lachend. “Ik stop pas als je het zegt.” dreigt hij. “Oké oké, dat je de allerliefste van de hele wereld bent!” roep ik uit en sla een hand voor mijn mond. “Dat wilde ik horen. Mission accomplished.” grijnst Flemming en ik rol mijn ogen. “Ben je klaar?” Hij knikt lachend. “Top.” Lach ik ook. “Ben je er klaar voor?” vraagt hij. Ik kijk nog een keer naar het attractie en dan naar zijn bruine ogen. “Met jou wel.” fluister ik.

Beetje bij beetje schuifelt de rij iets verder. We moeten een kwartiertje wachten. Dat stond aangegeven op de speciale app van de Efteling. Het begint al iets drukker te worden dan toen we aankwamen maar nog niet extreem druk. “Hoe ver moeten we nog?" vraag ik nerveus. “Niet zo heel ver. Alleen deze bocht.” vertelt Flemming en probeert er om heen te kijken. “Ik ben bij je. Het komt goed.” zegt hij en ik knik stilletjes. Ik wist niet dat ik ergens bang voor was. Maar ik wil het gewoon meemaken. 

"Oké, dit is echt heel eng.” niet veel later begint de attractie heel langzaam omhoog te takelen richting boven. Het vervelendste vind ik dat ik niet weet waar we zijn. Ik weet altijd waar ik ben. Het is pikkedonker hierbinnen en ik hoor mensen nu al gillen. Ik rol mijn ogen en ik hoor Flemming naast mij grinniken. Dan ineens gaan er luiken open en hangen we richting beneden op het hoogste punt van de achtbaan. “Oh mijn god.” verzucht ik. “Aaah!” Ik begin te gillen als we naar beneden geschoten worden. Adrenaline suist door mijn lichaam. Ik kijk naast me en Flemming gilt ook de hele boel bij elkaar. 

We komen in het water terecht op de rails. Ik voel het ijskoude water op me spatten en ben blij dat ik niet al te dicht langs de zijkant van de kar zit. Toch wordt ik nog nat maar gelukkig niet zo heel erg. Rustig rijden we richting de plek waar we begonnen waren. Opgewonden praten de bezoekers door elkaar heen en ik kijk eventjes naar de handen van Flemming en mij. 

“Sorry van je hand.” grinnik ik. Hij kijkt erna en haalt zijn schouders op. “Maakt niks uit.” verzekerd hij me en we lopen richting de uitgang. Maar eerst gaan we natuurlijk langs de foto's. Hier ben ik wel benieuwd naar. "Omg, deze zijn echt erg.” Lach ik en Flemming schiet ook in de lach als hij ze ziet. Ik sta met mijn mond wagenwijd open op de foto terwijl hij de tijd van zijn leven lijkt te hebben. “Zullen we hem kopen?” vraagt Flemming aan mij. “Vind je dat niet te duur?” Antwoord ik twijfelend. 

“Nee hoor." zegt Flemming en ik weet dat hij nog iets wil zeggen maar zijn mond houdt. Shit, ik denk echt dat dat door eerder vandaag komt. We betalen twee foto's en lopen naar buiten. “Flem.” begin ik zenuwachtig met mijn excuus en hij draait zich verrast om. “Wat is er?” Hij loopt naar mij toe en kijkt bezorgd. “Het spijt me van eerder vandaag. Ik had niet moeten uitvallen tegen je.” stamel ik en durf hem niet aan te kijken. “Het is oké, Senna.” antwoord hij. “Maak je niet druk.” Ik knik opgelucht en glimlach naar hem. 

“Wie als laatst bij die popcornkraam is, is een zacht gekookt ei!” roept Flemming ineens. “Hey!” roep ik als hij zichzelf een voorsprong geeft. Ik rol mijn ogen en sprint achter de jongen aan.