Jij Hoort Bij Mij

H12: Het spijt me

“Senna!” Ik zucht, rol mijn ogen en sta op mijn gemakje op. Het is een paar dagen later nadat ik met Rowan op stap ben geweest. Mijn vader had me net geroepen. Ik stop mijn zakmes weg die ik aan het slijpen was en verstop hem in mijn rugzak. Daar kijken mijn ouders sowieso nooit in. Wat hebben ze er ook te zoeken? “Wat?” ik kom naar beneden geslenterd en kijk mijn vader verveeld aan. Mijn vader kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan en negeert goddank wat ik zonet heb gezegd. 

“Marie vraagt of je vanavond op Levi wil passen, ze moeten zelf weg.” zegt Simon en kijkt me al waarschuwend aan. “Maar ik had met Rowan en Joep afgesproken!” Antwoord ik geïrriteerd. “Waarom moet ik dat altijd doen?” vraag ik er achteraan op dezelfde verveelde toon. “Omdat je dan überhaupt iets nuttigs doet en wij hebben daarbij ook geen tijd." Kaatst mijn vader terug.

“Natuurlijk niet.” Mompel ik. Ik zou iets anders willen zeggen maar dat had alleen gekund als hij wist wat ik ‘s avonds wel uitspook. “Senna.” zegt Simon nog een keer waarschuwend en ik rol mijn ogen. “Oké oké, ik ga al.” antwoord ik snel omdat ik geen zin heb in deze discussie. 

“Hoe laat moet ik er zijn?” vraag ik. “Half zeven.” antwoord Simon. “En wees op tijd." “Dan kan ik nu beter alvast gaan.” Zeg ik nukkig. “Ja goed plan.” zegt Simon, die eindelijk blij is dat er iets serieus uit mijn mond komt. Ik trek zonder iets te zeggen mijn bomberjack aan over mijn zwarte sweater. Ik stuur Rowan een berichtje om te laten weten dat ik er niet ben vanavond en dat Joep en zij samen alleen tijd kunnen doorbrengen. Daarna kijk ik of ik nog een berichtje heb gekregen van Flemming. 

Ik zucht diep, vergrendel mijn telefoon en gris nog snel de huissleutel mee. Ik stop hem in mijn jaszak en stop mijn telefoon in mijn kontzak. Zonder te melden dat ik weg ben, trek ik de voordeur open en stap de koele buitenlucht in. Ik zit sowieso al veel te lang thuis vanavond dus eigenlijk heb ik stiekem ook wel weer zin om iets te gaan doen.

Ik begin te lopen naar Levi's huis. Onderweg bedenk ik me waarom ik zo kortaf heb gedaan tegen Flemming. Ik kan het me niet meer herinneren. Alleen dat Rowan en ik op het bankje zaten met een fles whisky. Daar gaat het al mis. Waarschijnlijk had ik te veel drank op en ben ik alles van die avond vergeten. 

“Hey Senna!” Marie zelf opent de deur als ik een kwartier later bij Levi thuis aankom. Deze familie is de enige kant waarmee ik goed contact heb. De andere kant van mijn vader is saai en ik kan het niet meer aan na het gedoe met mijn oom en tante. Marie is een zus van mijn moeder. “Goedenavond.” glimlach ik en stap naar binnen. “Wat fijn dat je kon komen. Binnenkort hebben we meer tijd voor Levi.” belooft ze me.

“Het is geen probleem hoor.” Antwoord ik gemeend en trek mijn jas uit. “Wij zijn twaalf uur thuis. Je red jezelf wel hé?” vraagt Marie en ik knik meteen. “Dat komt helemaal goed.” antwoord ik. 

“Levi, kijk eens wie hier is.” meteen draait zijn blonde koppie om vanaf de bank. “Nicht Senna!” antwoordt hij enthousiast en ik krijg een lachje op mijn gezicht. “Hey kleine man.” antwoord ik en Marie glimlacht. “Ik denk dat wij nu wel kunnen gaan.” Marie wenkt naar Bart, haar man. “Dat denk ik ook.” knikt hij. Ze zeggen me gedag en verlaten het huis. Ik ga naast Levi op de bank zitten en pak mijn telefoon erbij. “Alles goed met Levi? Wat ben je aan het kijken?” vraag ik.

Ik heb Levi met een glas ranja op de bank gezet met een Disney film aan. The Lion King. Het is een uurtje later. Ik heb net in de keuken wat voor mezelf ingeschonken en trek een zak chips uit een la. Marie vind het toch wel goed als ik dat doe. Eventjes kijk ik naar de zak, haal mijn schouders op en scheur hem dan open. Dan licht mijn telefoon op en laat ik bijna de zak uit mijn handen vallen. Het betekent dat ik een berichtje heb gekregen op WhatsApp. Het is er eentje van de persoon waar ik de hele tijd al op zit te wachten. 

Senna de Ruiter 

Kunnen we alsjeblieft praten? Het spijt me… 

Flemming 

Waar ben je? Geef me het adres door 

Senna de Ruiter 

Ik ben bij Levi. Je mag komen als je wil 

Flemming

Vinden zijn ouders dat wel goed?

Senna de Ruiter 

Boeien. Als je weg bent voordat zij er zijn merken ze niks 

Flemming

Hmm oke, omw x

Senna de Ruiter 

Tot zo x 

“Levi, ik heb zo nog een verrassing voor je. Beloof je dat je niks tegen papa en mama zegt?” meteen heb ik zijn aandacht getrokken en ik grinnik. Dat dacht ik namelijk al. “Krijg ik pizza? Krijg ik ijs? Iets van lego?” Hij begint van alles op te noemen en lachend schudt ik mijn hoofd. “Nee, je hebt die persoon al eens eerder gezien. Wacht maar af.” antwoord ik geheimzinnig en realiseer me dat hij ieder moment zo kan komen.

Ik zelf vind het denk ik nog spannender dat Levi en ik snap niet zo goed waarom.