Jij Hoort Bij Mij

H13: Oppassen

‘Oké, hier blijven zitten wachten tot ik terug ben met de verrassing.” Zeg ik gebiedend tegen Levi. Al weet ik toch wel dat hij gaat luisteren naar alles wat ik tegen hem zeg. Hij knikt braaf en ik zet de film snel op pauze. “Ik ben er zo weer.” Ik loop met bonzend hart naar de voordeur van Levi zijn huis. Hoezo ben ik nerveus? Ik ben nooit nerveus.

We gaan alleen praten over mijn stomme opmerking en drinkgedrag, thats all. Ik ga Flemming een klein stukje meer over mezelf vertellen en ik weet niet of ik daar wel klaar voor ben. Aan de andere kant voel ik hoe erg ik zijn aanwezigheid gemist heb de afgelopen dagen. 

“Hoi.” Mompel ik als ik de deur voor hem open. “Hey.” antwoordt Flemming en langzaam kijk ik omhoog naar hem. Hij draagt een rode Nike trui, een spijkerbroek en niet te vergeten witte Nikes. Ik moet toegeven dat het hem verdomd goed staat. Ik schud mijn hoofd om wakker te worden en zeg: “Kom binnen. Het is ijskoud. Straks wordt je nog ziek.” Flemming lacht, bedankt me zachtjes en stapt naar binnen. Het is waar. Het vriest momenteel als een gek en het is onder de nul graden. Hij trekt zijn jas uit en ik blijf hem gapend aankijken. Shit, dit had ik niet gepland. 

“Weet Levi dat ik kom?” Flemming praat hard. “Sttt!” ik grijp hem bij zijn arm en hij grinnikt. “Duidelijk niet dus.” “Je bent mijn verrassing.” Ik word rood en hij kan zijn lach niet inhouden. “Dit gaat leuk worden.” zegt Flemming en ik knik. “Als je stil bent tot we in de woonkamer zijn.” wijs ik hem erop en hij knikt. “Lijkt me een top plan.” fluistert hij nu ook en ik moet mijn best doen om een grinnik te onderdrukken. Ik loop, alsof er niks aan de hand is, terug naar de woonkamer. Zoals voorspeld, zit Levi er nog braaf te wachten.

“Levi, kijk eens wie er is!” ik gebaar naar Flemming en hij komt tevoorschijn vanuit de gang. “Woww, Flemming!” Levi springt op, rent naar hem toe en Flemming tilt hem lachend op. “Hey kleine man.” zegt hij vrolijk en glimlachend kijk ik toe hoe ze elkaar begroeten. Ze hebben om ik weet niet wat voor reden een best goede klik met elkaar. “Hoe wist je dat?” vraagt Levi blij aan me. “Ik heb Flemming zijn telefoonnummer.” Beken ik en hij knikt dan serieus. Hij zet Levi eventjes neer om zijn telefoon uit zijn zak te halen. 

“Hebben jullie nu verkering?” vraagt Levi aan mij en ik begin te kuchen wat overgaat in een piep stemmetje. Ineens krijg ik een idee. Als ik mezelf weer ben, zeg ik hardop: “Niet aan Flemming vertellen maar..-” ik weet namelijk honderd procent zeker dat hij het kan horen vanaf daar. “Ik ben verliefd op Flemming.” fluister ik in Levi zijn oor en zijn ogen worden groot. Nu bevestig ik ook mijn eigen gevoelens tegenover mezelf. Nog een keer shit. “Niet verder vertellen.” Zeg ik haastig als Flemming de woonkamer weer inkomt en Levi schudt wild zijn hoofd. 

*

“Je wilde praten?” vraagt Flemming, rond tien uur als Levi al een hele poos op bed ligt. We hebben met zijn drietjes een gezellige avond gehad en hebben de Lion King verder gekeken. Tot Levi tegen Flemming aan in slaap was gevallen. Samen hebben we hem naar boven gebracht en nu zitten alleen wij nog op de bank. We hebben de Lion King afgekeken gevolgd door Nemo. Flemming en Levi hadden de tijd van hun leven behalve ik. Ik haat Disney films maar Levi vindt ze leuk.

“Oh ja.” Ik was het eigenlijk alweer een beetje vergeten. Flemming gniffelt maar kijkt me dan afwachtend aan. “Luister, het was nooit mijn bedoeling geweest om zo kortaf tegen je te doen.” begin ik, met mijn waarschijnlijk slappe excuses. “Ik voelde me stom, dat begrijp je toch wel?” vraagt Flemming gekwetst en ik knik zonder iets te zeggen. “Ik was met Rowan die avond. We hadden gedronken en zijn met de brommer weggeweest.” Vertel ik zachtjes en durf hen niet aan te kijken. 

“Hoeveel had je gedronken?” vraagt Flemming nu scherp en ik zeg niks terug. “Senna, hoeveel heb je die nacht gedronken?" herhaalt hij. “Een halve fles whisky.” fluister ik en Flemming kijkt me verbaasd en bezorgd tegelijkertijd aan. “Logisch dat je je er niks meer van kan herinneren.” Mompelt hij en zucht diep. “Ik doe het vaker.” Zeg ik en Flemming kijkt me aan. “Wat doe je nog meer wat ik niet weet?” vraagt hij. “Het is gewoon beter dat je dat niet weet.” Zeg ik weer opnieuw. “Maar wat als ik het wel wil weten? Ik wil helpen, remember.” 

“Dit wil je gewoon niet weten.” snauw ik ineens en sta op van de bank. “Sen, sorry.” Flemming pakt me vast bij mijn pols. Ik sta blijkbaar een beetje wankel want ik begin richting beneden te vallen. “Shit.” Mompel ik en lig nu boven op Flemming. Ik krabbel snel overeind en we kijken elkaar aan. “Dit doen we nooit meer.” zucht hij en ik schud mijn hoofd. “Zeer zeker niet.” Stem ik toe en ik ben stil als ik in zijn ogen kijk. Flemming maakt een kleine beweging, waardoor ik met mijn rug op de bank kom te liggen. 

“Hey.” zeur ik en hij grinnikt. “Zeg me niet dat je het erg vind.” zegt hij grijnzend. “Voorheen had ik dat wel gezegd, maar nu ben ik van gedachten veranderd.” fluister ik en zie hem rood worden. “Wat heb je nou tegen je neefje gezegd over mij?” vraagt Flemming opeens nieuwsgierig. “Voor jou een vraag, voor mij een weet.” grinnik ik. “Oké.” Hij begint me te kietelen en ik gier het uit van het lachen.

“N-n-nee Flem!” roep ik uit en sla een hand voor mijn mond. “Ik stop pas als je het zegt.” zegt hij grinnikend. “Jij gemenerd.” mopper ik en rol mijn ogen. Hij lacht weer maar is stil als ik hem aankijk. Ga ik het nu echt zeggen tegen hem? 

“Dat ik een jongen ontmoet heb.” Flemming zijn gezicht betrekt. Ik ga er niet op in en vertel verder. “Ik vond hem eerst echt een arrogant jochie, maar sinds zijn concert krijg ik hem niet meer uit mijn gedachten.” een glimlach doorbreekt nu op het gezicht van Flemming. “Want je spookt door mijn hoofd sinds de dag dat je in de zaal stond.” voegt hij er zachtjes zingend aan toe en ik grinnik.

Inmiddels ken ik zijn liedjes ook maar dat hoeft hij niet te weten. “Flem..” begin ik met opnieuw mijn schorre piepstemmetje. Hij schudt zijn hoofd, buigt zich naar voren en drukt zijn lippen op de mijne.