Jij Hoort Bij Mij

H14: Goedemorgen

De volgende ochtend word ik slaperig wakker. Ik wrijf in mijn ogen en kijk verdwaasd om me heen. Waar ben ik ooit? Ik probeer me om te draaien maar merk dan dat ik naast Flemming lig. Ho shit. Mijn ogen vliegen open maar mijn blik verzacht als ik zie hoe rustig hij ligt te slapen. Dan beginnen mijn gedachten rond te malen. We hebben niks gedaan toch? Flemming is voor twaalf uur naar huis gegaan. Ik heb verder netjes op Levi gepast en daarna werd ik weer opgehaald door Flemming. We zijn doorgegaan naar zijn huis. We waren allebei aardig moe dus zijn we direct gaan slapen. 

“Goedemorgen.” zegt Flemming niet veel later met zijn ochtendstem en ik kijk op van mijn telefoon. “Hey.” glimlach ik en leg mijn telefoon weer weg. “Ben je allang wakker?” vraagt hij. “Mwah, half uurtje ofzo.” antwoord ik na eventjes denken en hij knikt. “Ik moet straks naar school.” bedenk ik me ineens en Flemming lacht. Het is vandaag vrijdag ochtend en het is al half negen. Mijn les begint om tien uur en ik heb besloten om wat met mijn leven te gaan doen. “Jij en iets serieus doen?” vraagt hij dan ook en ik knik nep vrolijk. “Ik breng je.” Hij grinnikt. “Ik kan prima zelf met het openbaar vervoer.” Ik trek een wenkbrauw op.

“Dat weet ik, maar ik doe het toch.” antwoord hij bijdehand en ik schiet in de lach. “Ik red mezelf echt wel.” stribbel ik tegen. “I know. Maar gewoon voor de zekerheid. Dit ga je toch niet van me winnen.” Zegt Flemming serieus. “Oh nee?” ik wring mezelf los uit zijn armen en ga boven hem hangen. Best gemeen, want hij is pas net wakker en kan nog maar net bewegen. “Nee.” Zegt hij eigenwijs en ik schud mijn hoofd. Geef ik mezelf eindelijk over aan hem? Laat ik hem toe? Ik schrik op als hij mij nu omdraait. 

“Gotcha.” fluistert Flemming en ik zucht overdreven. “Dat was niet eerlijk. Ik was eventjes afgeleid.” antwoord ik. “Eventjes te veel. Maar dat snap ik wel ja.” grijnst hij. “Ego.” Lach ik en schrijf de woorden in de lucht. Flemming trekt een wenkbrauw op en begint me weer te kietelen. “Neee.” Ik begin te lachen en hij lacht vrolijk mee. “We kunnen ook hier blijven in plaats van school.” Ik kijk hem lang aan. “Geen goed idee om nog meer lessen te missen.” wijst Flemming mij er op en ik zucht hard. “Oké papa.” Ik steek mijn tong uit en hij grijnst naar me. 

“Maar, ik wilde je iets vragen voor we weg gaan.” opeens ziet Flemming er zenuwachtig uit en ik snap het niet zo goed. “Dit weekend heb ik een feestje met de crew en met vrienden. Eigenlijk gewoon een feestje. Eerlijk, het wordt super gezellig. Maar wil je met me mee?” vraagt hij in een sneltreinvaart achter elkaar. “Dat verstond helemaal niemand.” zachtjes lachend kijk ik hem aan. “Of je met me mee wil naar een feestje morgen.” Zegt hij, nu wat duidelijker. Mijn mond vormt een ‘o’ en ik knik. 

“Jahoor, waarom dacht je dat ik nee ging zeggen dan?” vraag ik glimlachend. “Ik weet het niet? Ik dacht misschien houd je wel niet van dat soort dingen.” “Met jou is alles leuk.” Ik knipoog naar hem, klim rustig het bed uit en maak me klaar om naar beneden te gaan. Niet veel later voel ik twee armen rond mijn middel en eigenwijs ga ik door met wat ik aan het doen ben. “Niet doen.” fluistert Flemming in mijn oor en ik krijg kippenvel over mijn blote armen. “Ik doe helemaal niks.” Probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen en draai me om naar hem. “Wel.” antwoordt hij, nu ook eigenwijs.

“Zeg dan. Wat doe ik dan.” dreig ik. “Leuk zijn.” knipoogt Flemming en ik begin te blozen. Wat doet deze jongen toch met me? denk ik hardop in mijn gedachten. Maar het lijkt erop dat ik het stemmetje aan het verdringen ben en acceptatie begint meer het woord te worden. “Wat?” vraagt Flemming. Oh uh shit, had ik dat echt per ongeluk hardop gezegd? “Herhaal dat nog eens.” Hij vindt dit spelletje veel te leuk om te spelen. “Nee.” Ik herpak mezelf weer en kijk hem lief aan. “Oké tijd om naar school te gaan.” Flemming loopt van me weg en ik rol mijn ogen. 

“Flem nee.” Zeg ik snel en loop naar hem toe. “Eerst zeggen.” nu is hij degene die de baas is. “Ik zei toch..-” Ik wordt stil als ik merk hoe gevaarlijk dichtbij onze gezichten weer bij elkaar zitten. “Wat je allemaal wel niet met me doet.” fluister ik dan en voel mijn wangen gloeien. “Ik haal echt het beste uit je naar boven, niet?” Flemming grijnst breed naar me en grinnikend sla ik zachtjes op zijn arm. “Eigenlijk wel ja.” Lach ik en hij geeft me opnieuw een kus.

“En nu naar school.” zegt hij erna. We kleden ons om en lopen naar beneden.