AH BE HOCAM!?+18

bölüm 23

Vallaha emek verip yazıyorum canlar. Hatta bu bölümü ilk yazdığım versiyonunu sevmedim tekrar yazdım o derece.

Siz de bir oy, bir iki yorum yapın. Bu kadarını çok görmeyin bana.

İyi okumalar
...

Mevzular açık mikrofonda dırırı. Kıraç kocamla birlikte eve gitme yolundayız ve bir şekilde ortak noktayı bulabildik. Adamın hayalleri bile o kadar uçuk ki. Diyorum arkadaşlarımın yanında süpriz bir şekilde gelip etmiş ol evlenme teklifi 'yok' diyor.

'Ben sana italyada ünlü bir restoranda baş başa yemek yerken edeceğim. Sonra da go to the yatak yapcaz.' Tamam sonunu değiştirdim ama bunu dedi. Benim hayallerim bile fakir.

Aramızda bişeylerin olduğunu biliyordum. Fakat bunu açıklamanın zor olacağı gibi ikimizde bir şey yapmıyorduk. Denizde dalga gelip size çarpar, ilk bir boğulursunuz ama sonra devam edersiniz. Aynı misal. Dalgaların çarptığı anlar genelde ten tene değerken geliyordu.

O göz ardı ediyorsa bu çekimi bende edebilirdim. Etrafımızdaki kimsenin onayla karşılamayacağı ilişkiyi nasıl yapabilirdim. İşte burda kıraça olan güven duygum giriyor ve bütün tabularımı yıkıyordu.

Aynı zamanda salak saçma bir iddaa vardı Sevil ile. Ben karar verdim. Kaybedeyeceğim. Hatta pazartesi okulda kenara çekip onunla konuşacağım.

"Daldın gittin bebeğim. Ne düşünüyorsun?" Gerçekleri söyleyemeyeceğime göre.

"Acaba kız olursa nasıl olur erkek olursa nasıl olur diye düşünüyordum." Arabayı gülüşü sardı. Ah düşmemeliyim.

"Her ne olursa olsun bizim olduğu için mutluyum." Sonra gülüşü soldu ve ciddi bir şekilde önüne baktı. Bu ani ruh değişimi karşısında şaşkınlığımı gizledim.

"Ama senin düşündüğün bu değildi." Kesin konuşmuştu. Soru yöneltmiyordu. Ellerime indirdim bakışlarımı.

"Ada. Tek bir bakışından bile ne düşündüğünü anlayabiliyorum güzelim." Bunun için özellikle çalışmış mıydı yoksa öğretmen olduğundan mütevellit çocukları iyi analiz etme yeteneğini mi kullanıyordu.

Sana özel olmasının istiyorsun

Tartışılır. "Sadece doğru olmayan çok şey var." Fazla düşünmeye başladıkça genç yaşlanacağımı düşünüyordum. Bedenen 18 ruhen 58.

"Buna engel olabilir misin ki?" Konu çok dağılıyordu. İkimizde ne hakkında konuştuğumuzu biliyor ama dile getirmemeye yemin etmiştik sanki. Nefesimi düzene sokup cevap verdim.

"Akşam nasıl bir şey yaparlar? En azından bir tahminin var mı?" Ellerimdeki bakışlarımı yola sonra da arabanın ekranındaki saate çevirdim. 1.30 saat kalmıştı. Bu saate kadar oturmuş birbirimizi dinlemiştik. Arada bağırsaklarımdan komik sesler gelse de sorun teşkil ettiğini düşünmüyordum.

"Mangal yaparlar büyük ihtimal. Onların gelenekleri öyle. Yine de eğer gitmek istemiyorsan umrumda bile olmazlar. Gitmeyiz." İşte bende bundan bahsediyorum. Beni çok fazla düşünüyor. Benim isteğime göre yapıyor. Tamam amacı beni cinsellikten uzak tutmak da. Niye? Bir insan öğrencisine böyle bir şey yapardı.

Bir şeylerin farkına yeni varıyormuş gibi aydınlanma yaşıyordum sürekli. Yalnız kaldıkça yaşadıklarımız aklıma geliyordu. Onunla geçen anılarım. Bu sürekli böyle devam edemezdi değil mi?

"Hayır gidelim. Değişiklik olur. O kadar plan yapıyoruz. Hem evde ne yapacaktık." Muzip bir bakış attım. Bu kısa bakışıma aynı şekilde karşılık verdi.