ABİMİN ARKADAŞI (TEXTİNG 18+)

36 BÖLÜM

MERHABA. BEN GELDİM.

BÖLÜM OYLARI VE İZLENMELERİ ÇOK AZ
:(

BU YÜZDEN YAZMA HEVESİM KAÇIYOR.

BİRAZ DÜŞÜNDÜMDE KİTAPA AİT İNSTAGRAM HESABI AÇIP ORADA SPOİ YAYIMLAR VERMEK İSTİYORUM. SİZİNLEDE SOHBET ETMEK İSTİYORUM. NE DERSİNİZ?

LÜTFEN OKURKEN OY VERİN:)

(ŞİMDİKİ ZAMAN)

Yine bir yaz günü ve yine ben. Bu sefer gerçektende çok kötü bir sıcak vardı. Dün gece kötü rüyalar görmüştüm. Kabusda denile bilirdi. Şimdide masada oturmuş kahvaltı yapıyorduk. Tabi buna yapmak denirse. Sıcaktan yemek bile yiyemiyordum.

"Kızım yesene neden eşeliyorsun?"
Bakışlarımı anneme çevirmeden dudak büzdüm. Aç değildim. Sıcaktan iştahım kapanmıştı. Ama annem inat ediyordu yemem için. Babamsa erkenden işe gitmişti. Canım sıkılıyordu ve böyle bir havada dışarı çıkamadığım için üzgündüm.

"Ya anne istemiyorum dedim. 2yaşında bir çocuk deyilim neden ısrar ediyorsun ki?"
Kaşlarımı çatarak konuştum. Ama bakışlarımı hiç anneme çevirmedim. Kahvaltı güzeldi ama iştahım yoktu işte. Ama yemem için neredeyse yemeği ağzıma tıkmadığı kalmıştı. Of anne of!

"İyi yemede çöp ol! Beyenmesinler seni. Kızım biraz kilo al eskisi gibi olsan ne olur?"
Bakışlarımı hızla anneme çevirdim. Ne söylediğini anladığında bakışlarını kaçırdı. Bende birşey demedim. Bu konu açılmasaydı iyiydi. Yanlış yerden girmişti. Onun ölümünden sonra çok zayıflamıştım ve kilo alamıyordum.

Abimden ilk defa böyle birşey istedim. Emin olmak için. 4yıl sonra bir tabloyla karşılaşırsın. Onun ismi ve soy adı olur. Ama nasıl olur onu anlamıyorum işte?! 4yıldır yaşıyorsa neredeydi? Neden yanımda değildi? Peki yaşıyorsa ne yapacaktım? Nasıl olacaktı?

Düşünmek istemiyordum. Düşüncesi bile beni korkutuyordu. Çatalımı masaya bırakarak anneme baktım. Başını eğmiş kahvaltısını yapıyordu. Oda biliyordu söylediklerinin canımı yaktığını. Düşünmeden söylemişti. Şimdide pişmandı. Ve üzgündü.

"Anne tamam üzülme düşünmeden söyledin önemli değil." Bakışları bana döndüğünde gözlerindeki pişmanlığı görüyordum. Olsun zaten ara sıra ağzından kaçırıyordu. Bende pek takılmıyordum. Guya. Elleriyle saatini düzelterek boğazını temizledi.

"Özür dilerim kızım düşünmeden söyledim"
Dudaklarını bir birine bastırarak bakışlarını masaya çevirdi. Ah benim çocuk kalpli annem. Hep ilgi severdi. Bazen hoşuma gitmeyib tahammül edemiyordum ama o benim sultanımdı. Annemdi. Ona hep tahammül etmeliydim. O beni 9ay boyunca taşımış büyüyene kadar bakmıştı bana.

"Anne tamam oldu artık üzülme canım annem benimm" yanına giderek yanaklarından öptüm. Parlayan gözlerle bana baktığında gülümseyerek boynuna sarıldım arkadan. Ellerini koluma koyarak saçlarıma öpücük kondurdu. Böyleydik işte. Ara sıra atışır ama asla küs kalmazdık.

Annemle sofrayı toparlamış odama çıkmıştım. Annemde oturma odasında televizyona bakıyordu. Acayip sıkılıyordum. Sıcak birazda olsa gitmiş hafifden yel vardı. Aydanıda alıp gezerdim. Yoksa sıkıntıdan patlayacaktım. Telefonumdan aydanı arayarak yarm saate hazırlanmasını söyledikden sonra bende kalkarak hazırlanmaya başladım.