ABİMİN ARKADAŞI (TEXTİNG 18+)

41 BÖLÜM

Kendinizi en dipte en köşede hiss edersiniz. Kimsenin hayatında bir öncelik olmadığınızı düşünürsünüz hep. Belkide çoğu kişi sizi önceliği yapmak istedi ama siz sadece kötülere koştunuz.

Kendinizi sizi öncelik yapmak isteyen adamın yerine koyarken ne görüyorsunuz? Ben büyük bir hayal kırıklığı görüyorum. Platonik imkansız bir aşk görüyorum. Acılarla atan bir kalp görüyorum.

Neden hiç sizi sevenle birlikte olmadınız? Neden hep kötüye sizi üzene koştunuzda size sizden bile çok değer veren insana koşmadınız? Sahi siz neden sizi kıranı sevipte sonunda ağlatarak uyutan adamı sevdiniz?

Bu şey bizim kızlar içinde geçerlidir bazen. bizim sevdiğimiz insan bize gelmez hiç. Ama nerde en kötüsü varsa ona koşardı. Dünya bumerangmış aslında. Dünya bir karmadan ibaret. Bunu anlamak için çok şey keyb etmen gerek.

Bizden ne olacaktı? İkimizede delice değer verirken severken neden uzaktık biz bir birimize? Neden şuan onun sıcak kolları arasında değildim? Neden onu öpemiyordum? O benim sevgilimdi.

Tam 5 gün geçmişti. Çok kez karşıma çıkmız aramıştı. Onu görürken yolumu değiştiriyordum. O ararken açmıyordum. Ona karşıma çıkmamasını söylememe rağmen hep karşımdaydı. Vazgeçmiyordu bizden.

Belkide kendimi onun yerine koyma zamanım gelmiştir? Sahi neden kendimi hiç onun yerine koymadım? Neden onun dünyasından bakmadım hayata? Neden böyle birisi oldum ben? O beni böyle yaptı!

Hayır o seni böyle yapmadı. Sen kendini düşünmekten başkalarının acısını göremedin. Sadece iki dakika üzüldün. Çokmu kötüydüm? Çok. İnsanların acısını düşünemeyecek kadar. Kendini başkalarının yerine koyamayacak kadar.

Ben onun yerinde olursam nasıl olurdu? Düşündüm. Daha 18 yaşında düzenli bir hayatının olamaması. Anneni ve kız kardeşinin öldüğünü görmek. Ama aslında ölmemeleri yıllar sonra karşında onları görmek.

Nasıl tanık bir duygu. Nasıl canım yanmıştı değilmi? Demirinde canı benimki gibi yanmıştı. O benden daha çok kahr olmuştu. Benim annem babam abim yanımdaydı. Bana desdek olan birileri hatta ailem vardı.

Ama o? Onun yanında kim vardı? Hiç kimse yoktu. Herkes öldüğünü bilirken neylerle baş ediyormuş. Ben anneme sığınıp ağlarken derdimi anlatırken acaba o kime anlatıyordu? 4 duvaramı? Ya bir kediyemi? Bir köpeğemi? Kimsesi yoktu bile.

Kalbim sanki yerini değiştirmiş gibi atarken avuç içlerim terlemeye koyuldu. Gerçekten kendi aptal dünyandan çıkıp başkasının dünyasına bakmak garipti. Acıydı. Aslında tek senin derdin olmadığının gerçeğiydi bu.
Ben kendimi onun yerine koymuştum.

Şimdi onu anlaya biliyordum gerçekten. Annesini görürken ne hiss etmiştir kim bilir. Peki kız kardeşi? Abisiyle büyüyemeyen bir kardeş. Oysa ben hep abimle büyürdüm. Abimle düşüp kalkardım. O kardeşini büyütemedi. Kardeşini yabancı biri sahiplendi kimsesiz gibi.

Banim kötü zamanımda ailem yanımdayken onun hiç kimsesi yoktu. Yapayalnızdı. Kimsesizdi. Ne kadar çaresiz bir durumdu bu?  Biliyormuydum? Hayır. Çünkü ben hiç ailemi kayb etmedim. Bu duyguyu tanımıyorum. Ama sevdiğini kayb etmek nasıl bir duygu çok iyi bilirim.

Demirin yaşadıklarının yanına kimse dayanamazdı. Belki şuanda gerçekten ölü olurdu. Şimdi benim için yaptıklarını düşümem lazımdı. Benim için yaptığı onca şeyi.