Unicode
Episode _ 22
* ဖြောင်း....!!! *
" အား.....အမေ့!! နာလိုက်တာ အဘရယ် "
" တိတ်စမ်း...၊ အသံမထွက်နဲ့ "
" အဟင့်... အမေ အမေ့သားကို ဒီတိုင်းလွတ်ထားတော့မှာလားလို့....၊ အမေ့သားကို မကယ်တော့ဘူးလားလို့... အဟင့် "
" ဟာ.. ဒီကောင်!! "
" တော်.. တော်ပါတော့ ဖေသောင်း၊ တေလွန်းကို ထပ်မရိုက်ပါနဲ့တော့နော်... "
ကျွန်တော်လည်း ဘေးကနေရပ်ကြည့်မနေနိုင်တော့တာကြောင့် ဖေသောင်းကိုအရဲစွန့်ပြီးဝင်တားလိုက်တယ်။ တေလွန်းက အိမ်တိုင်ကိုဖက်ထားပြီး ပုဆိုးကိုဒူးခေါင်းအထက်ထိခပ်တိုတိုဝတ်ထားတာကြောင့် ဖြူဖွေးနေတဲ့ခြေသလုံးမှာ ညိုမဲစွဲပြီးယောင်နေတဲ့ကြိမ်လုံးရာပလပွကို မြင်နေရသည်။ ကျွန်တော်လည်း ဒီလောက်ထိ ဖေသောင်း လုပ်လိမ့်မယ်လို့မထင်တာကြောင့် မနေ့ညက တေလွန်းမူးလာတဲ့အကြောင်းကိုတိုင်ပြောမိတာ။ ဖေသောင်းက ချက်ချင်းတေလွန်းကိုခေါ်ပြီး အိမ်တိုင်ဖက်ခိုင်းကာ ရေစိမ်ထားတဲ့ကြိမ်နဲ့တန်းဆော်သည်။
" ဟေ့ကောင်... မင်း နောက်တခါ အဲ့လောက် လူမှန်းသူမှန်းမသိအောင် သောက်အုံးမလား... ဟမ်! "
" အဟင့်.. မသောက်တော့ပါဘူး အဘရယ် "
တေလွန်းက ရှိုက်သံလေးနဲ့ပြောတော့ အမှန်တကယ်ဝမ်းနည်းရသူမှာ ကျွန်တော်သာ။ ပြီးတော့ တေလွန်းရဲ့ခြေသလုံးက ယောင်ယမ်းနေတဲ့ကြိမ်ရာတွေကိုကြည့်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း အပြစ်တင်မိသည်။
" အေး...၊ မင်း လာ... ငါနဲ့လိုက်ခဲ့အုန်း "
" အဘက ထပ်ရိုက်အုန်းမလို့လား.... "
" ကျစ်! မရှည်နဲ့ မင်းကို ဆူစရာကိစ္စရှိသေးတယ်...၊ သားငယ်က ဒီမှာပဲ နေခဲ့အုံးနော် "
" ဟုတ်.. ဟုတ် ဖေသောင်း "
ကျုပ်လည်း အဘခေါ်တဲ့နောက်ကို ထော့နဲ့ထော့နဲ့လေးနဲ့လိုက်သွားရတယ်။ အဘက တော်တော်ဒေါသထွက်နေတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ အဘဒေါသထွက်နေတာထက် ကျုပ်ရဲ့ဆင်ပေါက်မျက်နှာလေးက ပြိုတော့မဲ့မိုးလိုမဲ့ကျနေတာက ပိုအရေးကြီးတယ်ဗျ။ ကျုပ်ကလည်း ကျုပ်ပဲ။ အတန်တန်သတိထားတဲ့ကြားကနေ အရက်မူးမိရတယ်လို့။ မနေ့ညကအကြောင်းတွေကို ဘာမှမမှတ်မိပေမဲ့ ကျုပ်ရဲ့ဆင်ပေါက်လေးက အဘကိုပြောပြရလောက်တဲ့အထိဆိုတော့ ကျုပ်တော်တော်ဆိုးခဲ့လို့နေမယ်။ အခုလည်း ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး သူ့ကိုယ်သူအပြစ်တင်ကာငိုချတော့မလိုဖြစ်နေတဲ့ကျုပ်ရဲ့ဆင်ပေါက်လေးကြောင့် ကျုပ်မှာ အဘနောက်ကိုလိုက်သွားရပေမဲ့ စိတ်က မဖြောင့်ဘူးဗျ။
YOU ARE READING
စနေသားရဲ့ ဆင်ပေါက် / စေနသားရဲ့ ဆင္ေပါက္
Randomunicode ကျွန်တော့်ရဲ့ တမူမတူညီတဲ့စာရေးပုံနဲ့ မတူညီတဲ့ဇာတ်အိမ်လေးမို့ ဖတ်ကြည့်ပေးစေချင်တယ်ဗျ zawgyi ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ တမူမတူညီတဲ့စာေရးပံုနဲ႔ မတူညီတဲ့ဇာတ္အိမ္ေလးမို႔ ဖတ္ၾကည့္ေပးေစခ်င္တယ္ဗ်
