( Uni )
" နည်းနည်းမှ သဘောမကျဘူး "
ထိုစကားတစ်ခွန်းကို အခုသူ့ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသူက ညက ဘယ်နှစ်ကြိမ်တောင် ပြောခဲ့လဲ ဉာဏ် မရေတွက်လိုက်မိပါ။ နောက်ဆုံး မျက်လွှာတွေ ပိတ်ကျသွားမှ သူတို့ နှုတ်ခမ်းတွေချင်း ခွဲခွာသွားတာတော့ မှတ်မိပါသည်။
ယံယံကရော မှတ်မိပါ့မလား။ ဥာဏ့်လက်မောင်းတွေပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်ပျော်နေသူကိုကြည့်ရတာ ခံစားချက်က အရင်နေ့တွေနှင့်မတူ။ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်နှင့် ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေမိ၏။ ပြီးတော့ ညက ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝှေ့ကာ ကပ်ချွဲနေသောပုံရိပ်လေးကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး နောက်တစ်ခါလောက် လက်မောင်းတွေကြားမှာ ဆွဲထည့်ထားချင်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်နှင့် ယံယံ့နှလုံးသား ထပ်တူကျနေတဲ့အသံတွေကို နှစ်ယောက်အတူ နားထောင်ချင်သည်။ သူ့အနမ်းတွေကို လိုလိုချင်ချင် ထပ်တူတုံ့ပြန်ခဲ့သော နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်သက်လုံး သူ့အပိုင်ဖြစ်စေချင်ပါသည်။
နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ရှစ်နာရီထိုးပြီးပြီ။ ဉာဏ် အိပ်ရာပေါ်ကနေ အမြန်ထထိုင်လိုက်သည် ။ သည်နေ့ မနက်ပိုင်း ဦးဆုံးအချိန် ကျူတိုရီရယ်ရှိ၍ အတန်းပျက်လို့မဖြစ် ။
" ယံယံ... ယံယံ ထတော့ ...ထတော့ ရှစ်နာရီထိုးပြီးပြီ "
" အာ...ငါ မထနိုင်ဘူး "
" မထလို့မရဘူး ... ငါ ပထမဆုံးအချိန် ကျူတိုရီရယ်ရှိတယ် "
" မင်းဟာမင်း သွားလိုက်တော့ ... ငါခေါင်းတွေကိုက်နေလို့ မလိုက်တော့ဘူး "
မနေ့ညက သူတို့သောက်တာ တော်တော်များသွားပါသည်။ တစ်ခါမှ အခုလောက် မသောက်ခဲ့ဖူးကြ။ ညကတော့ ကစားပွဲကြောင့်ရော၊ ဒီတိုင်းသောက်တာရောနှင့် အခုလို မနက်ခင်း မထနိုင်တဲ့အထိ ဖြစ်သွားသည်။
ယံယံ ခေါင်းကိုက်နေတာ တကယ်ဖြစ်နိုင်တာမို့ ဉာဏ်ဆက်မပြောတော့ဘဲ ရေအမြန်ချိုးပြီး အောက်ဆင်း မနက်စာပြေးဝယ်ကာ ယံယံ့အတွက် ဆေးပါဝယ်လာခဲ့လိုက်သည်။
" ယံယံ... မနက်စာစားပြီး ဒီမှာဆေးသောက်လိုက် ... ပြီးတော့မှ ပြန်အိပ် .... ငါ ကျူတိုရီရယ်ဖြေပြီးရင် ပြန်လာခေါ်လှည့်မယ် "
YOU ARE READING
My Youth Was Yours ( Completed )
General Fictionဉာဏ်လင်းထင် × ပိုင်ဇေယံ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်ဘူးဆိုရာကနေ သူငယ်ချင်းဖြစ်သွားကြတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ် ^^
