( Uni )
ဒယ်ဒီ့ဆီလာပါဦးတဲ့..... ။
ကြားလိုက်ရသည့်အသံကို ယံယံ မယုံနိုင်စွာ လှည့်ကြည့်မိသည်။ အခု ဉာဏ်က သူ့ကိုယ်သူ ဒယ်ဒီလို့သုံးလိုက်တာလား။ သည်လိုမခေါ်ဖို့ တွင်တွင်ပြောခဲ့ပြီးတော့ အခု ဉာဏ်ကိုယ်တိုင် ဒယ်ဒီလို့ ပြောလိုက်တာလား။
Daniel ကတော့ ယံယံ ချီထားရာကနေ ဆင်းသွားကာ လက်နှစ်ဖက်ကိုဆန့်တန်းထားပြီး ကြိုနေသည့်ရင်ခွင်ဆီ ပြေးဝင်သွား၏။
" ဒယ်ဒီ "
ဉာဏ်က Danielကိုကောက်ချီလိုက်တော့ Danielက ဉာဏ့်လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး ပုခုံးပေါ် မျက်နှာမှောက်ကာ ဆက်ငိုပါသည်။
" အစက ဒယ်ဒီလို့ ခေါ်နဲ့ဆို ....အခု ခေါ်လို့ရပြီလား "
Danielက ဉာဏ်မခေါ်ဖို့ပြောလည်း ခေါ်နေခဲ့ပြီးမှ အခုကျ တရားဝင်ဖြစ်အောင် မေးနေသလားတောင် ထင်ရသည်။
" မငိုနဲ့တော့ ...မငိုဘူးဆိုမှ ခေါ်ခွင့်ပြုမယ် "
"ဟုတ် ငိုတော့ဘူး .... ပါပါးကိုလဲ ငိုနဲ့လို့ပြောလိုက် ဒယ်ဒီ "
ဟင်!
ကလေးကိုသာ လွယ်လွယ်ပြောထွက်ပေမဲ့ လူကြီးကိုတော့ ဉာဏ် ဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိပါ။ ယံယံ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ တစ်ဖက်လှည့်ပြီး မျက်ရည်တွေ သုတ်နေ၏။
ဖြစ်နိုင်လျှင် ထိုမျက်ရည်တွေကို သူကိုယ်တိုင်သုတ်ပေးချင်ပါသည်။
ဖြစ်နိုင်လျှင် Danielလိုမျိုး ငိုနေသည့်တစ်ယောက်ကိုလည်း ပွေ့ဖက်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးချင်ပါသည်။
ဖြစ်နိုင်လျှင် ဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ ဖြစ်ခဲ့သမျှကိစ္စတွေအားလုံးကို သူအကုန်သိချင်ပါသည်။
Danielရဲ့အမေက ဘယ်ရောက်သွားလို့လဲ။ ကလေးမွေးပြီး ပစ်ထားခဲ့တာမျိုးတော့မဖြစ်နိုင်ပါ။ ဆုံးသွားလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် ယံယံက Danielကို တစ်ယောက်ယောက်ဆီက မွေးစားထားလို့လား ။
တကယ်လို့ Danielသာ မွေးစားသားဆိုလျှင် ထိုနေ့က ယံယံနှင့် ဖက်နေသည့် အထွေးဆိုတဲ့မိန်းကလေးကရော ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ ။
ယံယံကရော ဉာဏ် ကနေဒါထွက်သွားပြီး ခြောက်လလောက်အထိ သူငယ်ချင်းတွေဆီက ဘာလို့ ပျောက်သွားခဲ့ရတာလဲ။
YOU ARE READING
My Youth Was Yours ( Completed )
General Fictionဉာဏ်လင်းထင် × ပိုင်ဇေယံ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်ဘူးဆိုရာကနေ သူငယ်ချင်းဖြစ်သွားကြတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ် ^^
