The Billionaire's Private Stripper (Exclusive For Dreame/Yugto)

CHAPTER 12

Chapter 12: Babysitter & Rousville family

ANG MUKHA ko ba ang dahilan kung bakit nagustuhan ako ng batang ito? Kung sabagay hindi na ako magtataka pa. Black na jumpsuit ang suot nito at sa ilalim ay pink na sleeves. May suot siyang malaking headband, kompleto ang suot niyang alahas. Pink na earrings, necklace, bracelet, ring and even wristwatch. Mamula-mula ang magkabilang pisngi nito at natural iyon.

Mahaba ang malalantik niyang pilikmata at matangos ang ilong. May kanipisan ang pinkish lips niya. Makinis at maputi ang balat niya. Parang gusto kong pisilin ang cheek niya.

“Malaki ang utang na loob namin sa ’yo, hija.” Muling ginanap ng ginang ang mga kamay kong nasa mesa at napalingon ulit ako sa kanya. “If you didn’t save my granddaughter ay baka nasa hospital na kami ngayon.”

“Walang anuman po, Ma’am. Ginawa ko lang po ang nararapat,” saad ko at tipid na ngumiti. Napatitig siya sa pisngi ko, alam kong may malalim na biloy sa magkabilang pisngi ko ngunit hindi ko madalas na naipapakita ito. Kasi hindi naman ako ngumingiti.

“You looks exactly like a living doll, hija,” namamanghang anas niya. Hindi ko alam kung ano ang i-r-react ko.

“A doll, Lola Mommy? I want her po,” sabat ng bata na ikinatawa niya.

“We can’t, baby.” Naalala ko naman ang sinabi nito sa akin kanina. What if...mag-apply na lamang ako as a babysitter?

Pero baka hindi nila ako tatanggapin. Kasi hindi naman nila ako kilala. Hindi sila magtitiwala agad sa katulad ko. Ngayon lang din nila ako nakita. Kahit na sinagip ko nga ang buhay ng bata ay hindi pa rin iyon sapat.

“Where are you going, Miss? Bakit may dala kang luggage?” tanong ng babae sa akin. Baka magkasing-edad lang kami o ako ang mas matanda?

“I was actually looking for a new apartment. Pinalayas ako ng landlady ko just because of my face,” I answered. Hindi ko na napigilan pa ihalo sa salitang English ang pananalita ko.

Bata pa man ako ay sanay akong magsalita ng ganoon. Hindi ko alam kung bakit. O dahil siguro sa aking ina. Ganoon din kasi siya kung magsalita.

“What’s wrong with your face?” kunot-noong tanong pa niya.

Her mother let out a short and soft chuckle. “I know why... Just maybe na-insecure sa ’yo ang landlady niyo.”

“Hindi ko po alam. Basta malinaw sa akin na pareho naman po kaming tao at wala siyang dapat ika-insecure sa akin,” ani ko.

Maganda at magaan ang ambiance sa loob. Kahit hindi pa umiinit ang upuan mo ay parang magugutom ka agad dahil amoy pa lang ay masarap na. Nakikita ko ang kakaibang putahe ng mga pagkain na sini-serve nila.

“Eh, may nahanap ka na bang new apartment?” Umiling ako. Hindi naman ako nagpapaawa. Isa iyon sa pinakaayaw ko bagamat naging totoo lang naman ako sa sarili ko. Ayokong magpaligoy-ligoy.

“Do you want to stay with us for awhile?” tanong nito bigla.

“Mom—”

“It’s okay, mabait naman ang daddy mo, Gladyss.”

“Salamat po, pero nakahihiya kung tutuloy lang po ako sa inyo na wala namang ginagawa,” I reasoned out.

“Then apply for my niece’s babysitter,” diretsong saad ng babae na ikinatitig ko sa kanya. “I can read your behaviour, and you seems a nice person but with a strong personality. But deep inside, may isang tao ang dumurog sa puso mo,” makahulugang sambit niya. Hindi ko alam kung bakit nalaman niya ang tungkol sa bagay na iyon.

Tama siya na may isang tao ang dahilan kung bakit nadudurog ang puso ko. Sinisisi ko lang naman siya kaya ako umabot sa ganitong... sitwasyon. Kung hindi niya lang ako iniwan ay siguro hindi rin ganito ang buhay ko. Baka sakaling nakapag-aral din ako ng kolehiyo at may magandang...career. Subalit hanggang sa panaginip ko na lamang iyon makakamit.