MİHRİMAH/ Yarı Texting [+18]

BÖLÜM:25 ONUR OLAYI

Sseelllaaammmm

Naber

Biraz gelecek bölümler hakkında konuşmak istiyorum...

Mesela neler sizi ve beni bekliyorlar

Spoi yok!

Defne ve Arslan'ın geçmişinden kesit yapacağım mesela Defne geçmişte ne bok yedi Arslan'ın annesi gibi... bölümlerin adı Arslan ve Defne olacak zaten.

Aksiyonlu zamanlar bizi bekliyor...

Hadeeee iyi okumalarrr😽

Servis durunca Azra'yı bulup olayı anlatmıştım. İlk başta bana sövse de sonradan içimi rahatlatlattı.

Arslan'ın yüzüne bile bakamıyordum.

Şu an tarihi köşk gibi bir şey geziyorduk. Osmanlı döneminden kalan bazı şeyler sergileniyordu.

Bugün Arslan yerine bunlarla ilgilenmeyi tercih ederim. Azra ile tarihi bir kitaba yaklaştık. Muazzam... Fotoğrafını çektim. Azra başka bir eşyaya giderken kitabın başında bekliyordum.

"Beğendin mi?" Arslan'ın sesiydi.

"Mükemmel." Dedim yüzüne bakmadan.

"Utanıyor musun?"

"Ne alaka canım?" Dedim.

"Başka şeylerde utansan anlarım. Bu konuda utanmana gerek yok." Dedi. Beni daha çok utandırmaksa amacı başarılı!

Ona bakmadan başka bir eserin yanına gittim. Bir tablo... İncelerken yine yanıma geldi.

"Defne?"

"Efendim hocam?" Dedim ona bakarak. Şaşırarak bana baktı. Yani herkesin içinde aşkım mı diyeyim?

Ondan uzaklaşınca beni saldı. Köşkün merdivenlerine geldim. Yukarı çıkmak yasak diyordu. Ama gitsem en fazla ne olur ki? Acayip meraklı bir insandım. Hayata bir defa geliyorum deyip her boku yapabilirdim.

Sağımı solumu kontrol ettikten sonra kırmızı halatın altından geçtim. Merdivenler gıcırdıyordu. Umarım burada eskiden yaşayanların ruhları yoktur.

Yukarı çıkınca buranında müze olduğunu fark ettim. Muhtemelen daha eski ve önemli eserler vardı. Karanlık katta ilerlerken eserlere bakıyordum. Kalbim bir tık hızlı çarpıyor. Çok saçma fobilerim vardı: oyuncak bebek, karanlık, fotoğraflar...

Fotoğraf korkum gece uyurken fotoğraftaki insan canlanır diye korkardım...

Bir odaya girince çerçevelerde önemli insanların fotoğrafları vardı altta da biyografileri.

Elimde telefon ile çekerken belimde hissettiğim eller ile telefonu arkamdakine vurmak için kaldırdım. Ama elimi tuttu.

"Defne benim." Arslan...

"Ya insan ses çıkarmadan gelir mi?" Dedim.

"Kalbime indi ya bu telefon suratında patlasaydı!" Yanlışlıkla ona zarar verebilirdim.

"Şş sakin ol, patlamadı suratımda hem senin bu karanlık ve yasak yerde ne işin var?"

"Merak." Dedim.