MİHRİMAH/ Yarı Texting [+18]

BÖLÜM:38 KAZA

Selaagggmmmmm
İyi okumalar

Gözlerimi zorlukla açtığımda yoğun ışık yüzünden tekrar kapattım. Neredeyim ben? Ağrıyan başım çatlayacak gibiydi. Her yerim uyuşmuş gibi hissediyorum. Gözlerimi tekrar araladığımda kafamda dikilen on tane kafa vardı.

Üstümde hastaların giydiği bir kıyafet ve hastane odası? Olanları yavaş yavaş hatırlamaya başlamıştım. Cem korkak beni ittirmişti.

Kafamda dikilen: Cem, Azra, Esra, Özgür ve Arslan vardı.

"Defne iyi misin?" Arslan'ın yüzüne baktım.

"Hayır." Elim başıma gitti bir bandaj vardı. Kafam kanadı mı?

"Defne bu nasıl oldu Cem bir şey söylemiyor." Dedi Arslan. Tabi beyefendinin ağzına sıçılacak söyler mi hiç? Sedyede oturur pozisyona gelmek istediğim de Arslan beni tuttu.

"Bekle doktor gelsin ani hareket yapma." Dışarı doktoru çağırmaya gitti. Cem bana yavru köpek gibi bakıyordu.

"Gitmeyecektik oraya!" Dedi Özgür ve yanımdaki koltuğa oturdu.

"Kimse seni gel diye zorlamadı." Dedi Esra Özgür'e dönerek. Bir şeyler dönüyordu aralarında. Özgür derin bir nefes aldı.

"Of aşkım ya hep nazar bunlar!" Azra yanıma diz çöktü.

"Azra?"

"Söyle aşkım." Dedi Azra.

"Şunu odadan çıkar gözüm görmesin!" Dedim Cem'i göstererek.

"Defne valla bilerek olmadı." Cem yanıma geldi. Kimse olayı bilmediği için kaşları çatılmıştı.

"Sen mi yaptın lan!" Özgür ayağa kalktı.

"Bilerek değil-" Cem sözünü tamamlayamadan Özgür onun üzerine yürüdü Cem kapıyı açıp kaçtı. Özgür de arkasından peşinden koştu. O ikisi olmadan daha huzurlu olabilirdim. Duvar saatine bakınca saatin 18.00 olduğunu gördüm. Anneme Azra haber vermiş olmalıydı.

Odaya Arslan ve doktor girdi.

"Geçmiş olsun. Korkalacak bir şey yok hafif bir kafa travması olmuş durumda. İlk 24 saatte müdahale ettik. Kendinizi yormamaya özen gösterin fakat hastanede kalmalısınız ilk 24 saat uyumamalısınız."

(Bazı tıbbi terimleri yanlış kullanmış olabilirim ama Google dan baktım bsisbossbos)

Doktora şaşkınlıkla baktım. Hastanede kalmak? Katiyen olmaz!

"Eve gitsem uyumasam olmaz mı?"

"Bir mahsuru yok, siz de başında bekleyin tekrardan geçmiş olsun." Dedi ve odadan çıktı. Burada kalmadığım için mutluydum.

"Dur henüz gitmiyoruz özür dilemesi gerekenler var." Dedi Arslan. Kim özür dileyecek? Kapıdan tanımadığım bir sürü adam girdi. Bunlar kim?

"Kusura bakmayın arkadaşlar bir tık fazla üstünüze gitmiş." Tanımadığım adamın konuşmasıyla ona döndüm. Odada on beş kişi vardı neredeyse.

"Özür dileyin." Dedi Arslan.

"Özür dileriz." Hepsi bir ağızdan özür dileyince şaşırdım.

Adamlar çıkınca Arslan'a döndüm.

"Onlar kim?"

"Korku evi ekibi."