ESCAPE(Dangerous obsession series #1)

CHAPTER 3

Nakakasulasok na amoy ang nagpagising sa akin kaya agad akong bumangon upang hanapin Kung saan nanggagaling ang amoy  mabuti nalang dahil sumisikat na ang araw kaya medyo maliwanag na.Sinundan ko ang amoy at dinala ako nito sa may gate doon ay naalala ko ang kahon at ang letter na nabasa ko kagabi muli nanamang umakyat ang  takot sa aking isipan dahil sa nabasa ko.

Mabaho

Malansa

Masakit sa ilong ang amoy na nagmumula sa kahon siguro ay iniwan ito ng mga nagtitinda ng isda dito.Dahil sa kuryusidad ay tinanggal ko ang ribbon na nagsisilbing lock ng kahon at laking gulat ko ng gumulong ang isang ulo,ulo ng tao at ang mas ikinagulat kopa ay ng marealize ko kung kaninong ulo ito dahil walang iba kung hindi ulo  ni Aedan dikona napigilan pang sumigaw kasabay ng malakas na paghagulhol  dahil sa sobrang takot at awa sa sinapit ng kaibigan ko.Dahil sigaw ko ay agad rumesponde ang baranggay tanod. kasabay din ng pagdating ng aking mga magulang niyakap ako ni papa samantalang tulala lamang na nakatingin si  mama.Hindi ko mapigilang sumigaw dahil sa ginawa nila sa kaibigan ko.Sa loob din ng kahon ay nakalagay ang ibang parte ng katawan nya putol putol ito para bang ginawang karne ng hayop.

....................

Makalipas ang ilang araw hindi pa din ako lumalabas tatlong araw na din akong liban sa klase,hindi pa din kilala Kung sino ang pumatay kay Aedan maging ang mga magulang nya ay walang magawa kung hindi umalis dito sa aming probisnya dahil sa takot na baka sila na ang isunod iniintay lang nila ang libing ni Aedan.

"Anak kain na"malambing na saad ni papa,alam kong pagod sya pero mas inuuna nya pa din ako.

"Pa-pa si Aedan po.Si A-edan"diko nanaman mapigilang umiyak sobrang sakit,sobrang sakit  sa part na wala ako doon nung panahong kailangan ako ni Aedan.Sana pala hindi konalang sya iniwan,sana pala sinamahan ko sya.Ang tanga kong kaibigan napaka walang kwenta ko dahil wala akong nagawa wala man lamang akong magawa,hindi komanlang naipagtanggol yung kaibigan ko na walang ibang ginawa kung hindi ang protektahan ako.

"Papa si Aedan po iniwan ko sya sigurado akong malungkot sya ngayon kase hindi na matutupad mga pangarap nya at kagagawan ko dahil Hindi ko man lanang sya naipagtanggol."kwento ko habang patuloy na tumutulo ang mga luha mula sa aking mga mata.

"Kung nasaan man si Aedan masaya na sya anak.Walang may gusto ng nangyari at alam kong malungkot ngayon si Aedan kase nagkakaganyan ka kaya ang dapat molang gawin ay ang lumaban.Hindi magiging masaya si Aedan kung makikita ka nyang nahihirapan"sambit ni papa habang hinahagod ang aking likod.
Dahil sa sinabi nya ay natauhan ako.Tama si papa kailangan kong lumaban sa buhay dahil hindi ito ang gusto ni Aedan dahil ang gusto nya ay ang maging matapang ako.Naalala ko tuloy nung mga bata pa kami

Flashback

Aedan:Hoy bata bat mag isa kalang?

Selene:Ayoko ng kaibigan mas masaya kapag mag isa

Aedan: Hindi kaya,mas masaya kapag may kaibigan
..........
Isang gabi ay naiwan akong mag isa sa Palaruan dahil dadaanan daw ako ni papa pagkatapos nyang bumili sa palengke pumayag naman ako kase maraming tao pero noong saktong pag alis nya nagalisan din yung ibang tao kaya takot na takot ako Kase medyo madilim pa hanggang sa may lumapit saking bata na sa tingin ko ay matanda lang sa akin ng 4 na taon.
"You need to come with me there is a monster here!"sambit nito na ikinatakot ko ng sobra at dahil bata pa ako agad akong lumapit sa kanya upang sumama ngunti ilang saglit lang ay may Sumigaw na ikinagulat ko.
"Wag kang sumama dyan!"sigaw nito kaya agad akong bumitaw sa lalaking may hawak sakin kahit na mahigpit ang pagkakapit nito.

Selene:Bakit sino ba sya?

Aedan:Nangangainn sya ng tao.

Simula nung gabing iyon ay naging magkaibigan na kami kase sabi nya iniligtas nya ang buhay ko kaya  sa ayaw at sa gusto ko ay bestfriend na kami.

End of flashback:

Muling tumulo ang mga luha ko dahil sa sakit na nararamdaman.Naalala ko kung paano naging mas makulay ang buhay ko simula nung naging kaibigann ko si Aedan Alonzo.Tanging sya ang kauna-unahang kaibigan na mayroon ako

.............................

Linggo pasado alas tres ng hapon kung saan pinapanood ko kung paano ibaon sa lupa ang abo ni Aedan,ito na rin ang huling araw na makikita ko ang parents nya dahil nagdesisyon na itong umalis baka daw madamay pa sila.lalo pa at may natanggap silang death threat na may kasamang pulang ribbon na kung saan nakasulat daw na "If they won't leave here they will die too"Kaya wala silang pamimilian kung hindi ang umalis.
Alam kong mahihirapan ako pero kailangan kong tatagan dahil alam kong ito din ang gusto nya.

"Paalam Aedan!"bulong ko sa hangin,hanggang sa muli Aedan Alonzo.

............................

Maghahating gabi na ng makatanggap ako ng text message,walang pangalan baka nawrongsent lang.Hindi kona sana rereplayan pero na curious ako sa message nya Kaya naman kahit alam kong delikadong makipag text sa hindi mo kilala pero may part sa aking utak na nagsasabing sagutin ko ang mga messages na yun.

From:09*********
Nagustuhan moba ang regalo ko?

To:09***********
Who are you?paano mo nakuha ang number ko?at anong regalo ang tinutukoy mo?

Nakakapagtaka dahil bukod kay Aedan wala na akong pinabigayan pa ng number ko.Nakakapagtaka din na napakabilis nyang magreply.

From:09**********
I get it from your friend.Aedan:) and about that gift I know that you like it.

Dito ay tuluyan ng nanghina ang tuhod ko ayokong malaman ang totoo pero mukhang may alam sya sa pagkamatay ni Aedan,Doon ay naalala kong nawawala ang cellphone ni Aedan kaya posibleng kinuha ng taong ito.

To:09*********
Anong regalo ang pagkakaalam ko wala akong regalong natanggap.

Nangangatal ang aking mga daliri habang nagtitipa sa aking cellphone, hindi ko maintindihan pero parang may mali sa kausap ko ngayon.At kong ano man yun,yun ang gusto kong malaman.

From:09********
Aedan's head!.Yes I killed him!and I will kill all the person you loved.

Reply nito na sandaling nagpatigil ng tibok ng puso ko sino sya?anong gusto nya?at bakit nya ako kilala?mga tanong na hindi nagpatulog sa akin,magdamag tuloy akong gising dahil sa pagiiyak dahil naiisip ko paano na ang kaligtasan ni Papa? natatakot ayoko ng ganito gusto kolang naman ng simpleng buhay bakit kailangang pagdaanan ko ang problemang gaya nito?.

Maaga akong nagising dahil maaga din ang klase ko  pinagshift na ako ni papa dahil ayaw na nyang gagabihin ako ng uwi dahil delikado mabuti nalang at mabait ang mga professor ko at pumayag sila na hanggang 4:30 lang ang magiging klase ko.Hanggang ngayon ay hindi pa din natutukoy ang suspect sa pagpatay kay Aedan.Wala naman akong magawa dahil hindi ko din kilala ang suspect hindi kona din ipinakita ang text message dahil alam Kong mas magaalala lang sila Papa at Mama at yun ang ayokong mangyare.Masyado na silang. pagod at problemado para dagdagan kopa lalo pat kumakalat na ang balita na kukunin na ni Mr.Velasco ang lupain nya dahil napatunayan sa korte na sa kanya ito.Kamalas malasan na hagip ang lupa na sinasaka nila papa kaya naman madalas makita kong malungkot si papa dahil ito nalang ang inaasahan namin pagkakakitaan ng pera at kung mawawala pa yun dikona alam Kung saan pa kami pupulutin.