ESCAPE(Dangerous obsession series #1)

CHAPTER 17

Sean Ezekiel POV

"Tommorow na ang flight ko!"saad ko habang nakatingin sa natutulog na si
Fern,para siyang anghel.Napagakaganda at napaka amo.

"So?are going here to design your home?"sagot naman ng nasa kabilang linya.

"Yes.I only have 1 month to finish it."mariing saad ko pero medyo mahina lang baka magising ang babaeng nasa higaan.

"Sure.I need to go may inaayos pa ako."huling sambit ng nasa kabilang linya bago nito ibaba ang kaniyang cellphone.

"Damn"naiusal ko dahil sa kabastusan niya.

Pababa na ako ng hagdan ng makita ko ang ama amahan ni Fern, yumuko pa ito sa akin bago ako nginitian.

"Be a good actor!wag mong hahayaaang makatakas yang alaga mo,at kong tatakas man give me the address."mariing saad ko sapat lang para marinig niya.

"I will boss."tugon nito na ikingiti ko,ngunit maya maya lang ay nakarinig ako ng kalampag kaya dali dali akong nagtungo sa taas ngunit basag na vase lang ang nakita ko,dumiretso pa ako sa kwarto ni Selene pero mahimbing pa ang tulog nito.

Fern POV.

Matapos kong kumain ay umakyat na ako sa taas upang humiga dahil inaantok na ako.

Maya maya pa ay nakarinig ako ng yabag kaya  ipinikit ko ang aking mga mata.

Boses palang niya ay alam kona.Si Sean yun sigurado ako.

May kausap siya sa cellphone pero hindi ko maintindihan ang pinaguusapan nila.Nanatili lang akong nakapikit.

Maya maya pa ay nakaramdam ako ng uhaw sakto naman at palayo na ang yabag kaya lumabas na din ako ngunit ng malapit na ako sa hagdanan ay may narinig akong naguusap Malinaw at rinig na rinig ko ang kanilang pinaguusapan.

Be a good actor huh!wag mong hahayaaang makatakas yang alaga mo,at kong tatakas man give me the address."rinig kong saad ni Sean at hindi ako tanga para hindi malaman na ako ang tinutukoy niya.

"I will boss"hindi ako pwedeng magkamali boses iyon ni papa.Kung ganun ay kasabwat siya ni Sean?kaya pala hindi siya sumama sa akin noong nakaraan.

Tumulo ang luha sa aking mga mata pabalik na sana ako ng matabig ko ang vase sa aking tabi kaya dali dali akong bumalik sa aking kwarto nagpunas ng luha at muling pumikit.Liar.They are all liar.

Ngayon ay sigurado na akong kailangan kong umalis sa lugar na ito sa lalong madaling panahon.......Iiwan ko lahat ng ala ala ko sa lugar na ito...Lahat lahat...........

Pasado alas syete na ng gabi kumakain kaming dalawa ni papa ngunit walang nagsasalita ni isa sa aming dalawa.Hindi ko alam kong alam ba niya na nalaman kona ang sikreto nila ni Sean.

"Anak paalis si bos– este si Sean.Ano uuwi kaba sa atin?"ramdam ko ang seryoso niyang awra.Ito pala ang gusto niyong laro hah.Pwes pagbibigyan ko kayong lahat.

"Yes pa!hindi naman siguro ako mahahanap doon kila diba?"nakangiti kong tugon kahit na sa loob loob ko ay gusto konang sumabog dahil sa sobrang galit.

"Bukas na bukas ay ihahatid kita sa terminal ng bus."nakangiti pa ito sa akin na para bang tunay at walang itinatagong lihim.

Sige lang magsinungaling pa kayo.Akala niyo ba ay maloloko ninyo ako?Never and never hinding hindi na ako magpapauto pa sa inyo.

Matapos kumain ay si papa na ang naghugas ng aming pinagkainan ako naman ay umakyat na sa itaas upang makapag pahinga.

Saan kaya ako pupunta?bahala na bukas ang mahalaga ay makaalis na ako sa lugar na ito bago pa ako maitali sa lalaking iyon.Sigurado din akong may masama silang balak lalo pa noong minsay narinig kong kausap ni Sean ang isa sa tauhan niya.

FLASHBACK:

Pababa na ako ng hagdan ng marinig kong may kausap si Sean sa cellphone niya.

"Kelan sisimulan ang pagsasaayos ng bahay nayan sa isla?"rinig kong tanong niya sa kausap.

"Malapit na boss naghahanap nalang ng mapagtatayuan,kayo nalng ang iniiintay."sagot naman ng nasa kabilang linya.Malakas ang tunog nun nakalimutan ata niyang nakaloud speaker  ang cellphone niya.

"Sige na,Bilisan nyo dahil hindi kona mahintay na makasama si Fern na kaming dalawa lang."alam Kong nakangiti siya kahit na nakatalikod pa ito sa akin.

END OF FLASHBACK

Hindi kona alam ang gagawin ko.Hindi kona kilala ang tunay na tao.Everything is fake ang hirap ng magtiwala and the thing I only need to do is to scape from this bullshit reality of life I have.

Hindi ko mapigilang mapahikbi dahil sa lahat nang tao hindi ko inaasahan na ang sarili ko pa palang ama ang isa sa mga nagtaksil at nangloko sa akin.

I feel pain hindi dahil sa plano ni Sean,Nasasaktan ako kase all this time kasama kolang pala ang taksil at anay na iniiwasan ko.Kaya pala madali lang akong nahahanap ni Sean,kaya pala hindi niya magawang saktan si papa.

Kaya pala,kase magkakampi sila.

Dahil sa nalaman ko ay nakabuo ako nang isang magandang plano at sisimulan ko ang planong yun bukas na bukas din.